Σύλλογος για την διάσωση της καρέτα - καρέτα

Σύλλογος για την διάσωση της καρέτα - καρέτα
Γίνε εθελοντής - Βοήθησε οικονομικά κάνοντας δώρα στα παιδιά

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Μιλανε για το ΠΑΣΟΚ

Χρυσοχοιδης
Αγαπητοί μου σύντροφοι και συντρόφισσες πριν από λίγες μέρες κατέθεσα μια πρόταση που φιλοδοξεί να αποτελέσει μέσα στο πλαίσιο της συζήτησης που θα ανοίξουμε ενόψει της Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης και αύριο μεθαύριο του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, κατέθεσα μια πρόταση που θα μπορούσε να αποτελέσει το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής.
Το κείμενο αυτό έχει τον τίτλο «είμαστε ΠΑΣΟΚ». Επέλεξα αυτό τον τίτλο γιατί πιστεύω ότι πρέπει να υπενθυμίζουμε ο ένας στον άλλον μεταξύ μας αλλά και όλοι μαζί προς την κοινωνία ότι πράγματι είμαστε ΠΑΣΟΚ. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι αυτό το έχουμε ξεχάσει. Οφείλεται στην ανικανότητά μας να μιλήσουμε και να αντιπαρατεθούμε με τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα.
Γιατί είμαστε ΠΑΣΟΚ συντρόφισσες και σύντροφοι. Γιατί τη δεκαετία του ?80 ενσαρκώσαμε και εγγυηθήκαμε την κοινωνική άνοδο των λαϊκών και μικρομεσαίων στρωμάτων με μεταρρυθμιστικές πολιτικές που οδήγησαν στη δημιουργία της σημερινής κοινωνικής σύνθεσης, δηλαδή της μεσαίας τάξης στη χώρα που αποτελεί περίπου το 70% του ελληνικού πληθυσμού. Γιατί τη 10ετία του ?90, δημιουργήσαμε τις υποδομές και τις γεωπολιτικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μιας νέας κοινωνικής δυναμικής προς τα πάνω. Και στις δύο περιπτώσεις όπως γνωρίζετε υπήρξε συστράτευση των κοινωνικών δυνάμεων και υπήρξε χειροπιαστό αποτέλεσμα, το οποίο εξετίμησε ο ελληνικός λαός.
Σήμερα συντρόφισσες και σύντροφοι αντιμετωπίζουμε τη νέα κοινωνική πραγματικότητα με μια εκκωφαντική σιωπή, μα κυρίως μια επιδεικτική αμηχανία. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ του σήμερα. Ποιο είναι το κοινωνικό όμως ζήτημα συντρόφισσες και σύντροφοι σήμερα; Είναι οι νέες ανισότητες, οι νέες ύπουλες κοινωνικές ανισότητες που διαβρώνουν την κοινωνική συνοχή. Είναι οι νέες ανισότητες, για τις οποίες ένα προοδευτικό σοσιαλιστικό κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αδρανεί και να τις παρατηρεί.
Υπάρχει σήμερα κάτι μοναδικό, πρωτοφανές και εξαιρετικά δυσάρεστο. Για πρώτη φορά, για πρώτη φορά τουλάχιστον στην πρόσφατη πολιτική μας ιστορία μια ολόκληρη γενιά προικισμένη με πλούσια προσόντα, για την οποία έχουν γίνει τεράστιες δημόσιες κοινωνικές δαπάνες αλλά και ιδιωτικές οικογενειακές δαπάνες, βλέπει τον εαυτό της αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της κοινωνικής καθόδου.
Αυτό είναι το ζήτημα το κοινωνικό σήμερα. Μια ολόκληρη γενιά διατρέχει τον κίνδυνο η κοινωνική της θέση και στο οικονομικό πεδίο και στο κοινωνικό πεδίο να είναι κατώτερο από αυτό της προηγούμενης γενιάς, δηλαδή των γονιών τους, δηλαδή η γενιά των 700ων ευρώ.
Μια γενιά που προσέξτε δεν είναι φτωχή, γιατί εμείς διαρκώς ασχολούμαστε με τα αδύναμα στρώματα, μια γενιά που δεν είναι φτωχή, που ζει καταναλωτικά, με επίπεδο ζωής πολύ ανώτερο από τις πραγματικές τους δυνατότητες αλλά ως γνωστό αν δεν υπήρχε η οικογένεια θα είχαμε διαλυτικά φαινόμενα μέσα στην κοινωνία. Γι/ αυτό και αυτό το αδιέξοδο επηρεάζει πρωτίστως τους γονείς αυτών των παιδιών.
Αυτό είναι το κοινωνικό ζήτημα σήμερα. Ανισότητες δυνατοτήτων και προοπτικών, με αποτέλεσμα την κοινωνική κάθοδο. Έχουμε την κοινωνία των αγνοημένων, μια σιωπηλή και αγνοημένη πλειοψηφία σήμερα στην Ελλάδα. Έχουμε πλειοψηφία αγνοημένων και ολιγαρχία ευνοημένων. Δηλαδή, ελάχιστες παραδοσιακές νομενκλατούρες δηλαδή κάστες που διατηρούν και αυξάνουν την ευημερία τους και τις δυνατότητές τους και οι άλλοι οι πολλοί που για πρώτη φορά αντιμετωπίζουν μαζικά την κοινωνική κάθοδο.
Αυτό είναι το πρόβλημά μας σήμερα, αυτό είναι το κοινωνικό ζήτημα, στο οποίο καλείται να απαντήσει το ΠΑΣΟΚ. Ισοπέδωση προς τα κάτω, όπως λένε και οι Γάλλοι. Αυτή είναι η τάση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Αυτό είναι και το ζήτημα της παιδείας συντρόφισσες και σύντροφοι.
Κάντε ένα κόπο σας παρακαλώ, κάντε ένα κόπο και δείτε σε ποιες κοινωνικές ομάδες ανήκουν τα παιδιά που πέρασαν στις 5-6 σχολές υψηλής ζήτησης. Ήμουν πριν από λίγες εβδομάδες σε μια βράβευση αριστούχων και ρωτούσα τα παιδιά τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς. Δεν αισθάνθηκα πρέπει να σας πω πολύ καλά.
Κάντε ένα κόπο συντρόφισσες και σύντροφοι, δείτε λίγο τα στοιχεία που δημοσιεύονται κάθε χρόνο από τις κοινωνικές έρευνες που γίνονται στη χώρα, πόσο δραματικά έχει μειωθεί η πρόσβαση των παιδιών από οικογένειες χειρωνακτών, αγροτών και εργατών στο Πανεπιστήμιο. Πόσο τελικά ταξική είναι η παιδεία μας σήμερα.
Έχουμε μια γενιά οργισμένη χωρίς ελπίδα που αντιδρά τυφλά αυτή τη στιγμή και την οργή αυτή αξιοποίησε κατά τον καλύτερο τρόπο ο Συνασπισμός, τη μετέφρασε δήθεν ο κ. Αλαβάνος σε ριζοσπαστισμό, τους χαϊδεύει τα αυτιά, τους λέει έχετε δίκιο να είστε οργισμένοι, χωρίς φυσικά να τους προσφέρει καμιά απολύτως λύση χωρίς καμιά πρόταση. Εισπράττει απλά την οργή τους και ορισμένοι μιλάνε από μας για αριστερή στροφή.
Εισπράττει με πολύ απλό τρόπο και άκοπα την οργή τους και από την άλλη μεριά η Νέα Δημοκρατία, η οποία δουλεύει με το φόβο τους. Τους ανταμείβει με stage ή τους ανταμείβει με κάθε είδους 3χίλιαρα και τους ονομάζει αδύναμους και τους περιθάλπει, εισπράττει απλώς το φόβο τους, χωρίς κόπο και αυτή.
Τι απέδειξε αυτή η ανάλυση; Απέδειξε το έλλειμμα της πολιτικής μας συντρόφισσες και σύντροφοι, το έλλειμμα της πολιτικής ηγεμονίας που έχει το ΠΑΣΟΚ σήμερα στην ελληνική κοινωνία για πρώτη φορά στην πολιτική του ιστορία, στη διαδρομή του. Αδυναμία σκέψης, αμήχανη πολιτική, άτολμη δράση. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά μας. Χάθηκε η δυνατότητά μας να αναδεικνύουμε, να αναλύουμε τα προβλήματα και να έχουμε μεταρρυθμιστική πνοή.
Με αυτό τον τρόπο δυστυχώς οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και έτσι κάθε φορά ως γνωστόν κυριαρχεί ποιος; Η καλύτερη καμπάνια, ο καλύτερος διαφημιστής. Αυτή η αδυναμία δεν οδηγεί μόνο σε συρρίκνωση το ποσοστό μας συντρόφισσες και σύντροφοι, οδηγεί και σε συρρίκνωση το λόγο μας, το πολιτικό μας λόγο. Έτσι κυριαρχεί στην κοινωνία το σύνθημα «είναι όλοι ίδιοι» αφού τα κόμματα αντί για αναδιανομή προοπτικών ζωής τη μετατρέπουν σε πελατειακή ενίσχυση των αδυνάμων στρωμάτων, με αυτά ασχολούμαστε συνεχώς, με τα ελάχιστα όμως πάντα, το ελάχιστο εισόδημα, η ελάχιστη σύνταξη, ποτέ δεν βάζουμε μπροστά υψηλούς στόχους και φιλοδοξίες για μια κοινωνία που έχει μεγάλες φιλοδοξίες, δηλαδή ουσιαστικά δίνουμε στα αδύναμα στρώματα προεκλογικές παροχές.
Έτσι όμως συντρόφισσες και σύντροφοι, η πολιτική πολύ εύκολα μετατρέπεται σε τηλεμαραθώνιο ελεημοσύνης. Κανείς όμως δεν θέλει ελεημοσύνη, κανείς δεν θέλει χάρες, οι άνθρωποι ζητούν δύο πράγματα, δικαιοσύνη και προοπτικές.
Ποια κατά τη γνώμη μου είναι η απάντηση στο κοινωνικό ζήτημα. Είναι η υπεύθυνη απάντηση που πρέπει να δίνει πάντα ένα σοσιαλιστικό προοδευτικό κόμμα. Θέλουμε αναδιανομή προοπτικών και δυνατοτήτων για όλους. Αυτό πρέπει να είναι το σύνθημά μας.
Θέλουμε όχι αναδιανομή εισοδήματος, γιατί για να γίνει αυτή υπάρχουν ορισμένα προαπαιτούμενα, θέλουμε αναδιανομή προοπτικών και δυνατοτήτων για όλους. Πώς θα το πετύχουμε. Το μεταπολιτευτικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο ανάπτυξης έχει τελειώσει. Πνέει τα λοίσθια συντρόφισσες και σύντροφοι.
Δεν μπορεί να υπηρετήσει τις ανάγκες αυτής της κοινωνικής προτεραιότητας. Είναι πολύ στενό, είναι πολύ ρηχό, στενό σε έκταση, ρηχό σε βάθος. Το βάθος της παραγωγικής βάσης της χώρας μας. Χρειαζόμαστε πια μεγαλύτερα μεγέθη. Έχουμε πάνω από εκατομμύριο ή εκατομμύρια παιδιά σπουδαγμένα με εξειδικεύσεις, με πολλές δαπάνες, με πολλές φιλοδοξίες. Πού θα απορροφηθούν όλοι αυτοί με αυτό το μοντέλο της οικονομίας που υπάρχει σε αυτή τη χώρα;
Ένα νέο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης με εργαλείο, με κεντρικό εργαλείο με μοχλό την παιδεία. Η παραγωγική βάση της χώρας, η αγορά εργασίας, η επιχειρηματικότητα, ο ρόλος του κράτους σήμερα δεν υπηρετούν πια αυτή την κοινωνική προτεραιότητα.
Μπαίνει ένας νέος, κοιτάξτε υπάρχει ένα τραγικό ζήτημα για τη γενιά μας, για τη δική μας γενιά, της μεταπολίτευσης εννοώ. Μπαίνει ένα παιδί, ένας νέος προικισμένος με 600 ευρώ 700 στη δουλειά του και το όνειρό του είναι ότι σε 10 χρόνια, 7, 8, 10 χρόνια θα παίρνει 1.000 ευρώ. Ένας νέος ο οποίος έχει δαπανήσει τεράστια ποσά η οικογένειά του και έχει και πολλά λαμπρά προσόντα.
Αυτή είναι η απελπισία και αυτή είναι η οργή σε μια κοινωνία όπου σημειωτέον, μην το ξεχνάμε ποτέ, κυριαρχούν οι αξίες της κατανάλωσης. Τώρα θα μου πείτε μας εμπόδισε κανείς να προβληματιστούμε και να συγκρουστούμε για όλα αυτά; Όχι βέβαια. Ούτε εμένα πρέπει να σας πω ούτε άλλους. Απλά είπα κάτι προηγουμένως για τους τηλεμαραθώνιους. Απλά επελέγησαν σε σημεία και πεδία σύγκρουσης πιο light, πιο soft, γιατί αυτά δημιουργούν εντυπώσεις όπως ήταν το άρθρο 16, γιατί εξαντλούμαστε σε τηλεοπτικές κινήσεις, γιατί μάθαμε συντρόφισσες και σύντροφοι να δίνουμε μάχες για παρελθόντα ζητήματα που είναι εκτός πραγματικότητας.
Σήμερα όμως έχουμε αλλαγή εποχής και η εποχή αυτή είναι εποχή αλλαγών. Και πάντως αν υιοθετήσει κανείς αυτή την ανάλυση αγαπητοί μου σύντροφοι, θα πρέπει να αντιστρέψουμε το ερώτημα, όχι γιατί χάσαμε, πώς πήραμε 38%. Πώς μπορέσαμε και πήραμε 38%. Είναι κραυγαλέα η ανικανότητά μας να αναδείξουμε τα προβλήματα και να επαναπροσδιορίσουμε λύσεις και προοπτική.
Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το κοινωνικό ζητούμενο σήμερα και σε αυτό καλείται να απαντήσει το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής και εύχομαι πραγματικά οι διαδικασίες από εδώ και πέρα να απαντήσουν σε αυτά τα κρίσιμα ζητήματα και τις κοινωνικές προτεραιότητες.
Σας ευχαριστώ πολύ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: