Σύλλογος για την διάσωση της καρέτα - καρέτα

Σύλλογος για την διάσωση της καρέτα - καρέτα
Γίνε εθελοντής - Βοήθησε οικονομικά κάνοντας δώρα στα παιδιά

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Μιλανε για το ΠΑΣΟΚ

Δαμανακη
Αγαπητές συντρόφισσες και αγαπητοί σύντροφοι είναι αναμφισβήτητο ότι η συζήτηση που γίνεται σήμερα στο Εθνικό Συμβούλιο έχει μια σοβαρή πολιτική συζήτηση. Πρέπει να πω ότι αυτή τη σοβαρή πολιτική συζήτηση δεν την κάναμε στο Πολιτικό Συμβούλιο. Δεν την κάναμε και έχουμε όλοι ευθύνες γι' αυτό. Όλα τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου, ο Πρόεδρος αλλά όχι μόνο ο Πρόεδρος. Όλοι εμείς.
Επομένως θα έλεγα ότι χρειάζεται όλα τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου να μιλούν εδώ με περισσότερη περίσκεψη και έχοντας την αίσθηση ότι είναι Πολιτικό Συμβούλιο που βρίσκεται υπό την κρίση των μελών, των φίλων, των οπαδών του ΠΑΣΟΚ.
Για να είμαι ειλικρινής πρέπει να πω ότι οι πολιτικές συζητήσεις κατά καιρούς είχαμε και στο Εθνικό και στο Πολιτικό Συμβούλιο και γνώμες διατυπώνονταν. Τι έλειπε όμως συντρόφισσες και σύντροφοι; Έλειπε αυτό που λέμε η κατάληξη. Το συγκεκριμένο. Το συμπέρασμα, η συλλογική δέσμευση αυτή, που θα δέσμευε όλους μας ως συλλογική έκφραση του ΠΑΣΟΚ.
Για να είμαι σαφής πιστεύω ότι αυτό ήταν μια επιλογή που έγινε, επιλογή που έγινε την επομένη των εκλογών του 2004 παρ' ότι αρκετοί από εμάς είχαμε την αντίθετη άποψη. Επιλογή που έγινε τότε και υπηρετήθηκε το διάστημα αυτό και από πολλούς από εμάς που σήμερα αναφέρονται στην ανάγκη να έχουμε καθαρές θέσεις στο ΠΑΣΟΚ κι άλλα σχετικά.
Θέλω να απαντήσω σε δυο τρία ερωτήματα αν προλάβω. Καταλαβαίνω ότι από τις ομιλίες του συντρόφου Προέδρου και του συντρόφου Βενιζέλου και του συντρόφου Σκανδαλίδη, δεν έχει προκύψει μείζον πολιτικό - ιδεολογική διαφορά. Δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή πολιτικού και ιδεολογικού χαρακτήρα, που θα μπορούσε πραγματικά να μας χωρίσει, να διχάσει τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου και μια σοβαρή ιδεολογική και πολιτική βάση.
Κυρίως η συζήτηση στο σώμα περιστράφηκε γύρω από ένα πρόβλημα: τι Κόμμα θέλουμε. Εγώ θέλω να πω ευθέως ότι κατά την γνώμη μου η συζήτηση αυτή, πρέπει να προηγηθεί της εκλογής προσώπων. Δεν συμφωνώ -και το λέω ευθέως- ότι σήμερα συζητούμε μόνο για το ποιος θα είναι ο Πρόεδρος. Δεν είναι μόνο αυτή η συζήτηση.
Η συζήτηση θα έχει ουσία και έχει ουσία επειδή τα πρόσωπα, που δεν τα υποτιμώ καθόλου, εκφράζουν ιδέες και αναλαμβάνουν δεσμεύσεις. Μόνο έτσι μπορούν πραγματικά να ηγηθούν όχι σε μια στενή ομάδα, ή σε ένα think tank σε μια ομάδα παραγωγής ιδεών, αλλά σε μια μεγάλη Παράταξη που μπορεί ουσιαστικά να κερδίσει την Κυβέρνηση και την εξουσία.
Από αυτή την άποψη θέλω να τοποθετηθώ ευθέως στο τι ΠΑΣΟΚ εγώ τουλάχιστον νομίζω ότι θέλουμε. Σύντροφοι θα είμαι πολύ ειλικρινής: ήρθα στο ΠΑΣΟΚ γιατί θέλω -και πίστευα ότι μπορεί και πρέπει να είναι- ένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό Κόμμα ιδεών. Ένα Κόμμα, που μπορεί να παίρνει την εξουσία για να αλλάζει την Ελλάδα.
Θέλω να πω ευθέως ότι παρ' όλο το γεγονός ότι προέρχομαι από την Αριστερά, δεν αισθάνομαι κανένα κόμπλεξ απέναντι στη λέξη εξουσία. Η εξουσία είναι ένα μέσο. Τιμά ή βλάπτει αυτόν που την έχει, αναλόγως με το πώς τη χρησιμοποιεί. Θα έλεγα να μην ενοχοποιούμε καταστάσεις και ιδέες, αλλά να δούμε με πιο συγκεκριμένο τρόπο, η εξουσία αν και όταν θα την πάρει το ΠΑΣΟΚ, θα είναι προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, των στρωμάτων που θέλουμε να υπηρετήσουμε.
Θεωρώ ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ένα σύγχρονο, πολυσυλλεκτικό Κόμμα ιδεών. Αυτό κατά τη γνώμη μου έχει δυο προϋποθέσεις και θέλω αυτές τις προϋποθέσεις να τις απευθύνω συγκεκριμένα σε όλους τους υποψήφιους αρχηγούς, που ακούμε εδώ.
Πολυσυλλεκτικό Κόμμα ιδεών σημαίνει την ύπαρξη και λειτουργία χωρίς ενοχοποίηση ρευμάτων ιδεολογικών στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τόσο απλό σύντροφοι να λέει ο καθένας τις προσωπικές του απόψεις και να κάνει τις προσωπικές του στρατηγικές. Ούτε είναι τόσο απλό να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να στρίψει μηχανιστικά προς τα Αριστερά. Γιατί αυτή η μηχανιστική στροφή προς τα Αριστερά, άκουσα κάποιους που λένε ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να απευθυνθεί μόνο στους προοδευτικούς πολίτες, αυτό είναι λάθος. Παρ' όλο που εγώ διεκδικώ να εκφράσω ένα Αριστερό ρεύμα ιδεών μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να στραφεί μονόπλευρά προς τα Αριστερά, γιατί αυτό θα συρρικνώσει τη βάση και την προοπτική του.
Είναι όμως ανάγκη να έχει στο εσωτερικό του ρεύματα, που να μπορούν να μιλήσουν Αριστερά με σαφή τρόπο.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ανάγκη να ανακαλύψει τη σύνθεση και σύνθεση δεν σημαίνει στρογγυλοποίηση όπως άκουσα εδώ, σημαίνει όμως διαφορετικές απόψεις. Δεν σημαίνει αυτό που επίσης άκουσα ότι όποιος διαφωνεί ας πάει αλλού. Αν ξεκινήσουμε με τη λογική ότι όποιος διαφωνεί θα πάει αλλού, θα φτωχύνουμε απελπιστικά αυτή την παρακαταθήκη για την οποία όλοι μιλάτε εδώ με υπερηφάνεια.
Συμφωνώ επίσης ότι ο Πρόεδρος δεν θα είναι μόνο ένας Πρόεδρος με ρητορικές ικανότητες, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Αλλά θα είναι ένας Πρόεδρος -και σε αυτό θέλω να είμαι απολύτως σαφής με βάση και τη μικρή μου εμπειρία- που θα διαθέτει συλλογικότητα στην ηγεσία του.
Αυτό δεν είναι αυτονόητο αγαπητοί σύντροφοι. Δεν είναι αυτονόητο και επιτρέψτε μου να πω ότι δεν προκύπτει από το Καταστατικό αυτομάτως. Δεν προκύπτει. Η συλλογικότητα σημαίνει -πέρα από αυτά που ακούσαμε για όργανα με συγκεκριμένες ευθύνες και προσωποποίηση ευθυνών- πλήρη ενδυνάμωση των πολιτικών οργάνων, έναντι αδιαφανών κέντρων, προσωπικών κύκλων, συμβούλων, συμβουλών και λοιπών καταστάσεων.
Θέλω να είμαι απολύτως σαφής διότι αυτό δεν θα εξασφαλιστεί αυτόματα, ούτε στο όνομα μιας Αριστερής στροφής, ούτε στο όνομα μιας νικηφόρας προοπτικής. Θα έλεγα ότι αντίθετα μετά από την ήττα και στο όνομα της καθαρότητας -επειδή έχω ζήσει και παρόμοιες καταστάσεις- είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος των εκκαθαρίσεων στο όνομα της όποιας συνοχής και της ανάγκης έκφρασης συλλογικής φωνής. Χρειάζεται αυτά να τα προσέξουμε ανεξάρτητα των επιλογών.
Κλείνοντας επειδή το θέμα είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορώ να αναφερθώ, θέλω απλώς να θίξω το ζήτημα της πολιτικής και κοινωνικής ταυτότητας του ΠΑΣΟΚ. Η κοινωνική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ από πού προκύπτει; Προκύπτει από τα στρώματα στα οποία απευθυνόμαστε. Που απευθυνόμαστε λοιπόν; Πράγματι η κοινωνία των 2/3 υπάρχει. Το 1/3 συμπιέζεται, είναι στην άκρη σε συνθήκες σχεδόν κοινωνικού αποκλεισμού και υπάρχει και το 1/3 των μεσαίων στρωμάτων. Εγώ πιστεύω ότι συγκεκριμένα απευθυνόμαστε στη συμμαχία αυτή.
Όχι ότι δεν υπάρχουν διεργασίες και αλληλοκαλύψεις, ή ότι αυτά είναι στεγανά, αλλά είναι ανάγκη να το ξεκαθαρίσουμε. Διότι άκουσα εδώ και την πρόταση που λέει, ότι πετύχαμε να δώσουμε στο 1/3 της μεσαίας τάξης συνθήκες κοινωνικής ευημερίας, άρα κυρίως αυτή πρέπει να είναι ο στόχος μας. Δεν είναι έτσι. Εγώ τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να τοποθετηθεί και κοινωνικά στο δίπολο Αριστερά και Δεξιά.
Αντίστοιχο πρόβλημα είναι το πρόβλημα της πολιτικής ταυτότητας. Φτάνει ο διάλογος με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς για να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ στρέφεται προς τα Αριστερά; Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν αρκεί. Αλλά δεν μπορεί αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι να λέμε ότι ό,τι αποφασίσαμε στο πρόγραμμά μας, είναι τελεία αυτό που και στο μέλλον ισχύει.
Διότι το πρόγραμμά μας έχει πολλές γενικεύσεις, πολλά στρογγυλέματα, πολλά ερωτήματα και τα ίδια τα ερωτήματα που έθεσε η συντρόφισσα Διαμαντοπούλου εδώ, δείχνουν τα όρια του προγράμματος αυτού. Τα όρια που υπάρχουν. Άρα χρειάζεται να γίνουν περαιτέρω επιλογές στην πολιτική και προγραμματική μας ταυτότητα.
Βεβαίως ο καθένας έχει την άποψή μου, εγώ τη δική μου την έχω καταθέσει και θα ακούσω ευχαρίστως και τις απόψεις των άλλων. Αλλά θεωρώ ότι η εικόνα πως όλα τα έχουμε λύσει, έχουμε διακήρυξη, έχουμε πρόγραμμα και κατά συνέπεια το μόνο για το οποίο συζητούμε τώρα είναι το πρόσωπο του Προέδρου, φτωχαίνει απελπιστικά τη συζήτηση και κονταίνει πραγματικά όλους εμάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: