Νεράκι γίνανε, φρέσκο, δροσερό και κρυστάλλινο, που άρχισε να κατηφορίζει τα ρυάκια, να φουσκώνει τα ρέματα και να βρίσκει τον δρόμο του, ποτάμι ολάκερο, προς τις εύφορες τις πεδιάδες.
Κάπου κατά κει, στις όχθες μιας μικρούλας λίμνης και κάτω από τα φύλλα της αγριομουριάς, ένα κουκούλι σπάει.
Σπάει και από μέσα του, μια μικρή, κάτασπρη κάμπια, το κεφαλάκι της βγάζει, τα μάτια ανοιγοκλείνει και με τις κεραίες της, τον κόσμο αφουγκράζεται.
Σκαρφαλώνει στο μικρό κλαδί, μασουλώντας φρέσκα καταπράσινα φύλλα, χώνεται σε μια δροσοσταλίδα και γλιστρά μαζί της προς το έδαφος.
Δεν περάσανε πολλές ημέρες και η μικρή μας κάμπια, έβγαλε φτερά, κόκκινα φτερά, στο χρώμα του έρωτα. Και πάνω τους, βούλες σχηματίστηκαν, μικρές και μαύρες και η κάμπια Πασχαλίτσα έγινε.
Μόλις η μητέρα Φύση ολοκλήρωσε το θαύμα της, η Πασχαλίτσα άνοιξε τα φτερά της για να τα δοκιμάσει.
Κι ένα αγέρι εαρινό, την σήκωσε ψηλά, την ανέβασε στο σύννεφο κι όλοι μαζί, ακολούθησαν το ποτάμι, αγναντεύοντας από ψηλά την όμορφη την πλάση.
Ο καιρός πέρασε γρήγορα, η καλή παρέα ταξίδεψε μες στον κόσμο τον θαυμαστό, μέχρι που κάποια μέρα το ποτάμι χύθηκε στο πέλαγος, το σύννεφο έγινε καλοκαιρινή βροχούλα και πήρε μαζί του πέφτοντας, την όμορφη την Πασχαλίτσα στην αμμουδιά.
Εκεί κοντά, ένα μικρό, μελαγχολικό αγόρι, καθότανε, κοιτώντας τον θεό Ήλιο να βουτά στην θάλασσα, φορώντας τα πορτοκαλιά του πέπλα.
Είδε την Πασχαλίτσα, την πήρε στα δυό του χέρια και την κοίταξε. Τον κοίταξε κι αυτή και ένα θαύμα έγινε.
Σαν τα χρώματα της Πασχαλίτσας να γέμισαν τα μάτια του και να φωλιάσανε μες στην καρδιά του, να την ζεστάνουνε.
Τότε το μικρό αγόρι, της χαμογέλασε, σήκωσε τα χέρια του ψηλά ανοίγοντας τις παλάμες του και την λεφτέρωσε.
Ξάπλωσε στην αμμουδιά, έκλεισε τα μάτια του και αποκοιμήθηκε κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι του καλοκαιριού, μ’ ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του.
Κάποιοι λένε, πως από κείνη την ημέρα, το αγόρι αποκοιμιέται κάτω απ’ το φεγγάρι και βλέπει όνειρα κόκκινα, ερωτικά.
Άλλοι πάλι, λένε πως από τότε, η Πασχαλίτσα έκανε την καρδιά του μικρού αγοριού, σπιτικό της.
Ποιος ξέρει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου