Το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τέλειωσε και η αίσθηση που μου άφησε ήταν πως επρόκειτο για ένα Συνέδριο που θα μείνει στην ιστορία ως την απαρχή ΑΛΛΑΓΗΣ του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα.
Όταν μιλάω για αλλαγή πολιτικού σκηνικού, δεν εννοώ σε καμιά περίπτωση αυτή την «αλλαγή» που διαφημίζεται και προπαγανδίζεται από τα ΜΜΕ της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ και του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
Μιλάω κυρίως για την εσωτερική αλλαγή του Έλληνα πολίτη (στο ΞΥΠΝΗΜΑ), στην αντίδρασή του απέναντι στο τέλμα που έχουν οδηγήσει την χώρα, τόσο η Κυβέρνηση – ΒΟΘΡΟΣ του Καραμανλή, όσο και αυτοί οι καρεκλοκένταυροι ΝΕΟΓΙΑΠΗΔΕΣ του ΠΑΣΟΚ του Σημίτη.
Μιλάω για την ΒΟΥΛHΣΗ του ΠΟΛΙΤΗ, να δώσει τέρμα στην αδικία, την μιζέρια, τον ωχαδερφισμό, το κονέ και το φακελάκι, στην λογική των δικων μας παιδιών, στη λογική του βολέματος.
Μιλάω για την ΒΟΥΛHΣΗ του ΠΟΛΙΤΗ, να εγκαθιδρύσει επιτέλους ένα ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, να ζήσει ελεύθερος, να μάθει, να δουλέψει, να δημιουργήσει.
Το ΠΑΣΟΚ, έσκισε τα ιμάτιά του, έκανε την αυτοκριτική του, έπιασε τον πάτο του. ΔΕΝ υπάρχει άλλο πιο κάτω. Το πολύ πολύ μια δυο διαγραφές (κατα την γνώμη μου θα γίνουν, όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα).
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΝΟΔΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ.
Της πορείας του ίδιου του ΛΑΟΥ που θα αλλάξει την Ελλάδα μια και καλή. Της πορείας που χαράζει αυτό το Συνέδριο.
Δεν θα αναφερθώ στο άνοιγμα που έκανε ο Παπανδρέου στην … άλλη αριστερά.
Αυτό το άνοιγμα – που κατά την γνώμη μου είναι πεντακάθαρο – το αφήνουμε στην άκρη αλλά πάνω στο τραπέζι .
Και ΟΠΟΙΟΣ θεωρεί πως μπορεί, πως έχει ΚΑΤΙ να πει, ας έρθει να το συζητήσουμε.
Και πιστεύω πως θα περάσει καιρός γι’ αυτό, τουλάχιστο από μέρους της … άλλης αριστεράς.
Γιατί;
Για τον λόγο ότι η … άλλη αριστερά ΣΗΜΕΡΑ, δεν είναι ΣΕ ΘΕΣΗ να συμμετάσχει σε έναν τέτοιο διάλογο.
Η αριστερά αυτή, σήμερα κινείται στον αστερισμό των MEDIA. Τόσο άγαρμπα, τόσο ξεκάθαρα. Και σπρώχνεται από τα ΜΜΕ, δηλαδή από ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
Και αυτό θα αποδειχθεί – στα μάτια του ελληνικού λαού – ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ.
Κάποτε είπα πως ο μόνος λόγος που λυπάμαι που στηρίζω τον Παπανδρέου (βλέπετε ΠΑΣΟΚ ψήφισα πρώτη φορά το 2004) είναι ότι την ίδια περίοδο, ΔΕΝ στηρίζω τον ΣΥΝ του Αλαβάνου (τον οποίο επίσης εκτιμούσα εξίσου με τον Γιώργο).
ΣΗΜΕΡΑ όμως, θεωρώ πως ο… σύντροφος Αλέκος (δυστυχώς) έκανε το μοιραίο λάθος της ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗΣ με το κατεστημένο και ΕΥΤΥΧΩΣ για μένα δεν υπήρξα ηθικά έστω συμμέτοχος σ’ αυτό.
Άλλο ένα λάθος της Αριστεράς Αλέκο…
- Μετά τον εμφύλιο
- Μετά την διάσπαση
- Μετά την συνκυβέρνηση
Η Αριστερά στην Ελλάδα δυστυχώς ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ.
Και αποτελεί – μια ζωή – το δεκανίκι που χρησιμοποιεί το ΣΥΣΤΗΜΑ, για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του.
- Για να εξοντώσει κάθε τι προοδευτικό
- Για να βάλει την Ελλάδα στο γύψο
- Για να ξεζουμίσει τον Έλληνα
Η Αριστερά στην Ελλάδα, ΔΕΝ ήταν ποτέ το ΚΚΕ, δεν θα ναι ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά τα κόμματα είναι τα κόμματα του ΚΑΠΕΛΩΜΑΤΟΣ κάθε αγώνα, κάθε αντίστασης, κάθε τι που είναι πρόοδος και αλλαγή.
Είναι η «εικόνα» αυτή της… "αντίστασης", που σήμερα κρατά τον πολίτη ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΟ στον καναπέ και τον οδηγεί να ψηφίζει με όρους ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΥΣ, με όρους EUROVISION.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΔΑ.
Η Αριστερά στην Ελλάδα ζει στις καρδιές των αριστερών ΚΑΙ ΜΟΝΟ.
Είναι δρόμος δύσκολος, τρόπος ζωής.
Και οι αριστεροί, σύντροφε Αλέκο, να είσαι σίγουρος γι’ αυτό, θα ναι ΠΑΛΙ οι πρώτοι που θα αφήσουν το καράβι που έφτιαξες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου