Του Τάσου Τέλλογλου
Στο φως οι διαδρομές της μίζας από τα «μαύρα ταμεία» της εταιρείας προς ελληνικά κόμματα και στελέχη του ΟΤΕ
Με το άνοιγμα των κινήσεων του λογαριασμού 11.24.854 της εταιρείας Placid Blue Corporation του κ. Μιχάλη Χριστοφοράκου, που πέτυχε ο ανακριτής, εισαγγελέας Πρωτοδικών κ. Παναγιώτης Αθανασίου, και μία πρώτη αποτύπωση των εισροών που κατευθύνθηκαν από άλλες υπεράκτιες εταιρείες των «μαύρων ταμείων» της Siemens προς την τράπεζα ΑΒΝ ΑΜRO του Μονακό, το σκάνδαλο Siemens εισέρχεται στην αποφασιστική, την πολιτική του διάσταση.
Ο βασικός μάρτυρας της υπόθεσης στο Μόναχο κ. Ράινχαρντ Σίκατσεκ έχει ισχυριστεί στην κατάθεσή του, τον Νοέμβριο 2006, ότι ο κ. Χριστοφοράκος χρησιμοποιούσε αυτόν τον λογαριασμό για να κατευθύνει το 2% του τζίρου (1 - 4 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο) στη χρηματοδότηση των δύο μεγάλων κομμάτων της Ελλάδας. Μία πρώτη ανάλυση
εμβασμάτων της εταιρείας Φαϊμπερλάιτ (Fiberlite LLC) του Ντουμπάι η οποία ανήκε στον κ. Σίκατσεκ, μέσω Ιρανού συνεργάτη του, δείχνει ότι τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2004, πολύ κοντά στις εκλογές του 2004, διατέθηκαν στην εταιρεία που διαχειριζόταν ο κ. Χριστοφοράκος 1,376 εκατ. ευρώ. Τα στοιχεία περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο του Μονάχου κατά του κ. Σίκατσεκ.
Ενας άλλος κατηγορούμενος στην υπόθεση του Μονάχου, ο κ. Μίχαελ Κουτσενρόιτερ, επιβεβαιώνει στην κατάθεσή του ότι είχε εγκρίνει την εκροή χρημάτων από τα «μαύρα ταμεία» προς τα δύο πολιτικά κόμματα εξουσίας, έπειτα από αίτημα του κ. Χριστοφοράκου.
Ολες οι κινήσεις του λογαριασμού της Placid Blue Corp. -περίπου 80 σελίδες- έχουν περιέλθει στα χέρια των ελληνικών ανακριτικών αρχών. Μεταξύ αυτών των κινήσεων, κάποιες ήδη έχουν μπει στο μικροσκόπιο των ελληνικών αρχών και μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται επτά εμβάσματα του επίμαχου λογαριασμού 11.24.854 προς το υποκατάστημα της Εμπορικής Τράπεζας Ελλάδας στο Λονδίνο.
Τα εμβάσματα αυτά συνολικού ποσού 1.100.000 ευρώ πραγματοποιούνται μεταξύ Νοεμβρίου 2004 και Ιουλίου 2005. Επίσης στο μικροσκόπιο έχουν μπει πέντε εμβάσματα ποσού 1.200.000 ευρώ υπέρ εταιρείας με λογαριασμούς στις Bank of Cyprus και Hellenic Bank της
Λευκωσίας.
Σύφωνα με όσα αναφέρουν οι αρχές του Μονακό, στο πλαίσιο της δικαστικής συνδρομής που ζητήθηκε από την Ελλάδα, ο λογαριασμός της Placid Blue Corp. «μπλοκαρίστηκε» τον Νοέμβριο 2006, κατόπιν αιτήματος των εισαγγελικών αρχών της Ελβετίας.
Το υπόλοιπο ποσό, ύψους 400.000 ευρώ, μεταφέρθηκε στην κεντρική τράπεζα του Μονακό.
Εκτοτε κανένα πρόσωπο ή εταιρεία δεν διεκδίκησε το συγκεκριμένο υπόλοιπο. Επίσης όπως αναφέρουν οι αρχές του Μονακό, το άνοιγμα των λογαριασμών της ABN Amro Bank καθυστέρησε, καθώς την ίδια περίπου περίοδο η ολλανδική τράπεζα έκλεισε το συγκεκριμένο υποκατάστημά της στο Μονακό και κανένα πρόσωπο δεν βρέθηκε να συνδράμει στην έρευνα που είχε ξεκινήσει. Τα όσα στοιχεία τελικά προέκυψαν, δόθηκαν από τα κεντρικά της ABN Amro Bank Private Βanking της Ολλανδίας. Η τελευταία μάλιστα πιστοποίησε ότι η Placid Blue έχει έδρα στις Παρθένες Νήσους.
Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε μια στιγμή που οι συνήγοροι των υπόπτων προβληματίζονται όλο και περισσότερο, αν θα πρέπει να συνδέσουν την τύχη των πελατών τους με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Διότι αν το αδίκημα έχει παραγραφεί για τους πολιτικούς, συμπαρασύρει και εκείνους που δεν είναι πολιτικοί.
Είναι βέβαιο όμως ότι καμία κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν είναι σε θέση να αποφασίσει κάτι παρόμοιο, το οποίο θα έμοιαζε με γιγαντιαία επιχείρηση συγκάλυψης. Ωστόσο, αν στη διάρκεια της ανάκρισης προκύψει η ανάμιξη ενός, οποιουδήποτε, ονόματος πολιτικού, τότε ο ανακριτής θα είναι υποχρεωμένος να στείλει την υπόθεση στη Βουλή.
Κατάθεση - κλειδί
Μέχρι τώρα κανείς από τους επτά υπόπτους της Siemens Hellas (Μ. Χριστοφοράκος, Π. Μαυρίδης, Δ. Δενδρινός, Η. Γεωργίου, Α. Αθανασιάδης, Χ. Καραβέλλας, Μ. Σταυριανός) δεν φαίνεται να αναγνωρίζει προσωπική ευθύνη για την εικόνα μιας εταιρείας που όσο προχωρεί η έρευνα αποκαλύπτει πλήρη απουσία εσωτερικού ελέγχου.
Ετσι, για τα στελέχη του τομέα των τηλεπικοινωνιών (Μαυρίδης, Αθανασιάδης, Γεωργίου, Καραβέλλας, Σταυριανός) οι ευθύνες θα εστιαστούν κυρίως σε επιλογές της μητρικής
εταιρείας.
Ο κ. Μαυρίδης θα είναι στις απαντήσεις του πολύ λιγότερο φειδωλός σε σχέση με όσα είχε πει στην πρώτη του κατάθεση στην Ελβετία (Μάρτιος 2006), αλλά κυρίως έναντι του εσωτερικού ελέγχου της Siemens.
Σημειώνεται ότι ο ίδιος στις 8/03/2006, όταν μίλησε στους εσωτερικούς ελεγκτές κ. Χέφνερ και Μπούρκχαρντ, είχε παραδεχθεί δωροδοκία σε 13 περιπτώσεις.
Με την προφυλάκιση όμως να επικρέμαται της κεφαλής τους, τόσο ο κ. Μαυρίδης όσο και τα άλλα στελέχη του τομέα τηλεπικοινωνιών της Siemens θα αρκεστούν σε γενικότητες και κυρίως στην έμμεση υπόδειξη ευθυνών στην άλλη πλευρά (κ. Χριστοφοράκος και Δενδρινός) για τη σύμβαση της Ολυμπιακής Ασφάλειας, δηλαδή του έργου C4I. Σημειώνεται ότι ο κ. Αθανασίου φαίνεται να απαλλάσσει τον κ. Μαυρίδη από κάθε ευθύνη για το έργο C4I.
Η παλαιότερη ομάδα του τομέα τηλεπικοινωνιών της Siemens (Γεωργίου, Καραβέλλας, Σταυριανός) εκτιμάται ότι θα αρνηθεί κάθε σχέση με τις «μίζες» για τη σύμβαση 8002
-αφορά την προγραμματική συμφωνία Siemens-OTE του 1997-, αν και ο κ. Καραβέλλας φέρεται να έχει υπογράψει με τα χέρια του τη «μοιρασιά» περίπου 71 εκατ. γερμανικών μάρκων σε «μίζες».
Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ποσό, ο ανακριτής πιστεύει ότι μεγάλο μέρος των χρημάτων
κατέληξε στους λογαριασμούς δύο εκ των τριών στελεχών του παλαιότερου συστήματος διοίκησης του τομέα τηλεπικοινωνιών της Siemens στην Αυστρία, την Ελβετία και αλλού.
«Εν λευκώ»
Από τη σύνδεση των καταθέσεων στο Μόναχο και των λογαριασμών που άνοιξαν στο Μονακό και την Αυστρία -η Ελβετία αναμένει την απαγγελία κατηγοριών από τον κ. Αθανασίου για να ανοίξει λογαριασμούς- προκύπτει ότι οι κ. Χριστοφοράκος, Μαυρίδης και Γεωργίου χειρίζονταν «εν λευκώ» λογαριασμούς που συνδέονταν με τα «μαύρα ταμεία».
Το κατηγορητήριο στο Μόναχο σημειώνει ότι, με αυτού του είδους τις πρακτικές, οι «διαχειριστές» των «μαύρων ταμείων» ζημίωσαν τη Siemens, καθώς είχαν δημιουργήσει μία δομή ανεξέλεγκτη για την εταιρεία. «Αν πέθαιναν οι χειριστές, η Siemens δεν θα ήταν σε θέση να πάρει πίσω τα χρήματά της», συμπεραίνει η εισαγγελία του Μονάχου.
Οι πέντε διαπραγματευτές του ΟΤΕ
Στις 27 Ιανουαρίου 2008 η «Κ» είχε δημοσιεύσει μία μαρτυρία του πρώην διευθυντή του κλάδου τηλεπικοινωνιών της θυγατρικής Siemens στην Ελλάδα, κ. Πρόδρομου Μαυρίδη. Ο τελευταίος, μιλώντας στον εσωτερικό ελεγκτή της εταιρείας κ. Μπούρκχαρντ, είχε δηλώσει ότι έκανε «χρήσιμες πληρωμές» στον ΟΤΕ, ώστε να ερμηνεύεται προς όφελος της Siemens η
προγραμματική συμφωνία μεταξύ ΟΤΕ και Siemens, γνωστή ως 8002.
Την απάντηση Μαυρίδη είχαν αμφισβητήσει συνεργάτες του κ. Μιχάλη Χριστοφοράκου, προϊσταμένου του κ. Μαυρίδη, αλλά τώρα την επικαλούνται όλα τα στελέχη της επιτροπής διαπραγμάτευσης του ΟΤΕ (κ. Γ. Χρυσολούρης, Γ. Σκαρπέλης, Χ. Καζαντζής, Γ. Ορφανός και Ε. Κυριαζής) που εκλήθησαν για ανωμοτί καταθέσεις από τον κ. Π. Αθανασίου. Οι τελευταίοι ισχυρίζονται ότι η ίδια η συμφωνία ήταν καλή και ότι είχε τρεις ασφαλιστικές δικλίδες για τον ελληνικό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό:
1. Ο ΟΤΕ ήταν σε θέση να ελέγχει αν λαμβάνει τις καλύτερες τιμές ανάμεσα στους πελάτες και να ζητάει μειώσεις των τιμών.
2. Ο ΟΤΕ είχε το δικαίωμα να ελέγχει τα κέρδη της Siemens και να ζητάει αποζημιώσεις εφόσον αυτά ξεπερνούσαν κάποιο ύψος.
3. Αν έβρισκε φθηνότερες λύσεις, ο ΟΤΕ είχε το δικαίωμα να τις προτιμήσει.
Ο ΟΤΕ δεν έκανε χρήση κανενός από τα τρία αυτά δικαιώματα εξ αιτίας των «χρήσιμων πληρωμών» σε τέσσερις, μάλιστα, διαδοχικές διοικήσεις του ΟΤΕ, όπως κατέθεσε ο κ. Μαυρίδης στους εσωτερικούς ελεγκτές της Siemens, κ. Τζενς Μπούρκχαρντ, Χάινς-Βέρνερ Χέφνερ και Χούπερτ, στις 8 Μαρτίου 2006, δηλαδή λίγες ημέρες πριν από την απομάκρυνσή του από την εταιρεία.
Ορισμένοι από τους κληθέντες τώρα από τον ανακριτή επικαλούνται τη συγκεκριμένη τοποθέτηση Μαυρίδη για να υποστηρίξουν ότι δεν ήταν πρόβλημα η ίδια η συμφωνία που κυρώθηκε και από τη Νέα Δημοκρατία στη Βουλή, αλλά ο τρόπος εφαρμογής της.
Ετσι, «δείχνουν» προς την πλευρά των υπηρεσιών του Οργανισμού, οι οποίες είχαν και την
ευθύνη εφαρμογής της συμφωνίας, αλλά τους διευθυντές των οποίων δεν έχει καλέσει ο κ. Αθανασίου.
Το θέμα γίνεται πιο πολύπλοκο αν συνυπολογιστεί ότι τέτοια «προβλήματα ερμηνείας της σύμβασης» συνέχισαν να εγείρονται και επί διοίκησης κ. Παναγή Βουρλούμη, καθώς η διοίκηση του Οργανισμού ήταν, κατά κάποιο τρόπο, πάντα «όμηρος» των υπηρεσιών
που παρακολουθούσαν την εφαρμογή της συμφωνίας.
Πώς ερχόταν το «ρευστό»
Ορισμένοι από τους υπόπτους στην υπόθεση Siemens αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, καθώς προηγούμενες καταθέσεις τους ίσως αποδειχθούν προβληματικές στο πλαίσιο της ελληνικής έννομης τάξης - κυρίως σε ό,τι αφορά τη διακίνηση ρευστού από τα «μαύρα ταμεία» του Μονακό και της Ελβετίας προς στη χώρα.
Ξεχωριστή περίπτωση είναι ο κ. Μαυρίδης, που κινδυνεύει τώρα να κατηγορηθεί για συναυτουργία σε διακίνηση «μαύρου χρήματος». Στην κατάθεσή του στους τρεις ελεγκτές της Siemens, o κ. Μαυρίδης φέρεται να είπε ότι γνώριζε πως ο τραπεζικός υπάλληλος της Dresdner Βank κ. Οσβαλντ λάμβανε χρήματα από ιδιώτες στην Αθήνα, τους οποίους ο κ. Μαυρίδης δεν γνώριζε και στη συνέχεια τα χρησιμοποιούσε για «λαδώματα». Ο κ. Οσβαλντ χρέωνε τον λογαριασμό του Μαυρίδη στη Γενεύη, στέλνοντας τα χρήματα σε εκείνους από τους οποίους τα είχε πάρει στην Αθήνα.
Μία ιδιαιτέρως σοβαρή περίπτωση είναι αυτή που διαδραματίστηκε την άνοιξη του 2005. Τότε, ο κ. Οσβαλντ λέγεται ότι παρέλαβε από τον κύριο μέτοχο εταιρείας χημικών προιόντων, εισηγμένης στο Χρηματιστήριο Αθηνών, 500.000 ευρώ, με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει ο εν λόγω «πελάτης» για να προβεί σε χρηματιστηριακές κινήσεις από το εξωτερικό.
Τα χρήματα δίνονται στον κ. Μαυρίδη, που ο λογαριασμός του χρεώνεται με ισάριθμα και ισόποσα εμβάσματα στις εταιρείες WED και Ursula Marketing.
Η ελληνική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς είχε αναζητήσει το 2005 στοιχεία από την ελβετική επιτροπή τραπεζών γι' αυτήν την υπόθεση, χωρίς όμως να μπορέσει να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα.
Τα νέα στοιχεία που προήλθαν από τον εσωτερικό έλεγχο της Siemens και αποτελούν εξαιρετικά επιβαρυντικά τεκμήρια και για την τράπεζα Dresdner Βank, δίνουν λαβή για νέες έρευνες στην «υπόθεση μέσα στην υπόθεση».
Η πλευρά του κ. Μαυρίδη αμφισβητεί πάντως τώρα το έγγραφο του εσωτερικού ελέγχου της Siemens, επικαλούμενη διαφωνίες των ελεγκτών στη διατύπωση του εσωτερικού πορίσματος, που είναι αλήθεια ότι απαιτήθηκαν μήνες για να συνταχθεί.
Μάλιστα, ένα πρώτο σχέδιο που περιλαμβάνεται στη δικογραφία της Αθήνας περιλαμβάνει τη λέξη «Μαυρίδης» στη θέση της λέξης «Οσβαλντ», αλλά στις διορθώσεις το όνομα του κ. Μαυρίδη έχει διαγραφεί.
Λογικό είναι ότι ο κ. Μαυρίδης δεν γνώριζε από ποιον έπαιρνε τα χρήματα ο κ. Οσβαλντ, κάτι που επαναλαμβάνεται και στις δύο εκδοχές του επίμαχου εγγράφου του εσωτερικού ελέγχου της Siemens.
Κεντρικό ρόλο στην υπόθεση της διακίνησης των χρημάτων για τις πληρωμές του κ. Μαυρίδη στην Αθήνα έπαιζε το κατάστημα της Societe Generale στην Κηφισιά.
Ο κ. Mαυρίδης γνώριζε τον διευθυντή του καταστήματος από το Μονακό, όπου φαίνεται ότι διατηρούσε άλλον λογαριασμό, πριν από τους λογαριασμούς στην Dresdner Βank στην Ελβετία.
Μέσω αυτού του καταστήματος ο κ. Μαυρίδης είχε διακινήσει το 2005 (ενώ είχαν μπλοκαριστεί οι λογαριασμοί στην Ελβετία...) 22 εκατ. ευρώ. Από αυτά, περίπου 14 εκατ. είχαν επανεξαχθεί στο Λουξεμβούργο, αλλά ένα ποσό 8 εκατ. παρέμεινε στην Ελλάδα και αυτό τράβηξε την προσοχή των υπαλλήλων του εσωτερικού ελέγχου και του νομικού τμήματος της μητρικής εταιρείας στο Μόναχο, που προχώρησε στη συνέχεια στις δικές της έρευνες, την ανάκριση του κ Μαυρίδη στην Αθήνα και την απομάκρυνσή του από την
εταιρεία. Ο κ. Μαυρίδης επέστρεψε αυτό το ποσό στη Siemens, στο τέλος
του 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου