Φίλες και φίλοι, είμαστε σήμερα εδώ, στην εκδήλωση που οργάνωσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μαζί με τον Τομέα Περιβάλλοντος του Κινήματός μας, είμαστε εδώ - και ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την παρουσία τους- με την WWF, την GREENPEACE, τον Σύνδεσμο Φωτοβολταϊκών ΕΛΕΤΕΑΜ και με τον συγγραφέα Ευγένιο Τριβιζά.
Και θα ήθελα εδώ να πω ότι, όπως ήρθαν, συμμετείχαν και παρουσίασαν τις απόψεις τους, η WWF και η GREENPEACE, θέλω κι εγώ να τους προσκαλέσω: Εμείς είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε όλες μας τις Οργανώσεις, σε όλη την Ελλάδα, να έρθουν να μας ενημερώσουν, να μας επιμορφώσουν, να μας εκπαιδεύσουν, να μας ευαισθητοποιήσουν για το μεγάλο αυτό θέμα του περιβάλλοντος.
Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω τον Στέλιο Κούλογλου και τον Δημήτρη Λάλα, που είναι εδώ και συντόνισαν αυτή την πολύ πρωτότυπη εκδήλωση, με έναν άλλο πολιτισμό, έναν πολιτισμό, τον οποίον προφανώς δεν μπορεί να κατανοήσει ή να αποδεχθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, διότι και τον κ. Κούλογλου, και τον κ. Λάλα, τους έχουν στη μαύρη λίστα, τους κυνηγήσανε, τους αποβάλλανε, αλλά δεν αποβλήθηκαν από την ελληνική κοινωνία για τους προοδευτικούς τους αγώνες, τους αγώνες για μια άλλη Ελλάδα.
Είμαστε εδώ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, που γιορτάζεται σε λίγες μέρες, στις 5 Ιουνίου. Είμαστε εδώ, με όλους εσάς, και ενώνουμε τη φωνή μας, φωνές ελληνικές, φωνές παγκόσμιες, και λέμε κάτι πολύ απλό, κάτι πολύ αληθινό: Ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας, μπορούμε να ελπίζουμε, μπορούμε να οραματιζόμαστε, όπως κατέθεσε ένα εκπληκτικό όραμα για την Ελλάδα ο Jeremy Rifkin πριν από λίγο, ένα όραμα για την πρωτοπορία της χώρας μας στη Μεσόγειο, στην Ευρώπη και παγκόσμια, στο θέμα της «πράσινης οικονομίας».
Ο Jeremy Rifkin πιστεύει στην Ελλάδα. Ας πιστέψουμε κι εμείς στην Ελλάδα, μπορούμε. Και θέλω, όχι μόνο να τον ευχαριστήσω, αλλά να σας πω ότι έχουμε συμφωνήσει με τον Jeremy Rifkin, και τώρα ως αντιπολίτευση, αλλά και αύριο ως κυβέρνηση, να δουλέψουμε μαζί, για να γίνει πραγματικότητα αυτή η πρωτοπορία της Ελλάδας στα θέματα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, του περιβάλλοντος, της «πράσινης οικονομίας».
Εμείς, απόψε, εδώ, λέμε ότι δεν οραματιζόμαστε απλά, αλλά αυτό το όραμα, το όραμα μιας άλλης ανάπτυξης, μιας «πράσινης ανάπτυξης», μιας άλλης Πολιτείας καλύτερης, ανθρώπινης, με σεβασμό στον πολίτη, στο περιβάλλον, φυσικό και πολιτιστικό, μία κοινωνία ποιότητας και αξίας, αυτό το όραμα, ναι, ξέρουμε να το κάνουμε πράξη και έχουμε τη βούληση και, τώρα, ως αντιπολίτευση και, αύριο, ως κυβέρνηση. Ξέρουμε ότι αποτελεί απαίτηση, ανάγκη των Ελλήνων, αλλά και της ανθρωπότητας.
Φίλες και φίλοι, με την παρουσία μας εδώ, εμείς πάμε κόντρα σε αυτούς που θέλουν να πληγώνουν την Ελλάδα. Σε μια στιγμή που διάφοροι θέλουν τον πολίτη απαθή, τον Ελληνισμό αιχμάλωτο της απαισιοδοξίας του, χωρίς αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις του, εμείς πάμε κόντρα και λέμε ότι, ξέρουμε, ότι υπάρχει άλλος δρόμος.
Πάμε κόντρα σε αυτούς που μας θέλουν αιχμάλωτους της μοίρας μας. Για μας, είναι πια απαράδεκτο το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης, αλλά και το σημερινό μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας της Νέας Δημοκρατίας και αναρωτιόμαστε και θέτουμε ερωτήματα πια:
Γιατί να είναι οι δημότες αιχμάλωτοι των ιδιωτικών τους χώρων, ελλείψει δημοσίων χώρων πολιτισμού και συμμετοχής;
Γιατί ο πεζός να είναι αιχμάλωτος από την έλλειψη πεζοδρομίων;
Γιατί ο καταναλωτής να είναι αιχμάλωτος της ασυδοσίας του καθένα, που ανεβάζει ανεξέλεγκτα τις τιμές;
Γιατί ο μηχανικός να είναι αιχμάλωτος της τσιμεντοκρατίας; Την τελευταία δεκαετία, χτίσαμε άλλο ένα εκατομμύριο σπίτια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Και τι σπίτια!
Γιατί η Αθήνα να είναι αιχμάλωτη των σκουπιδιών και η Περιφέρεια αιχμάλωτη της Αθήνας;
Γιατί οι Αθηναίοι να είναι αιχμάλωτοι ενός περιβάλλοντος που υποβαθμίζεται, αιχμάλωτοι των ρύπων στα πνευμόνια μας, αλλά και ενός υδροφόρου ορίζοντα, που σιγά-σιγά θα μας δηλητηριάζει;
Είναι πια απαράδεκτο το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης αλλά και τρόπου διακυβέρνησης της χώρας, όπου τα μικρά παιδιά αισθάνονται αιχμάλωτα από την έλλειψη πρασίνου, χώρων αναψυχής και παιχνιδιού, αντί να είναι η Αθήνα πόλη των παιδιών.
Γιατί οι κολυμβητές μας να είναι αιχμάλωτοι των αυθαιρέτων στις παραλίες μας, οι οδηγοί αιχμάλωτοι της κίνησης, το πανεπιστήμιο αιχμάλωτο της πόλωσης, της απομόνωσης από την κοινωνία, της εγκατάλειψης από την Πολιτεία;
Γιατί ο νέος άνθρωπος να είναι αιχμάλωτος της πελατειακής αντίληψης, της αναξιοκρατίας και της υπέρτατης ανάγκης να έχει, όπως λέει ο ίδιος πια ο νέος, τα «κονέ», για να προχωρήσει στη ζωή του;
Γιατί να είναι ο ασθενής αιχμάλωτος της έλλειψης προσωπικού της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στη γειτονιά και της απαίτησης για φακελάκι;
Γιατί οι μετανάστες να είναι αιχμάλωτοι μιας Πολιτείας, που δεν τους αναγνωρίζει δικαιώματα ή, ακόμα περισσότερο, δεν τους αναγνωρίζει καν;
Γιατί το άτομο με αναπηρία να είναι αιχμάλωτο μιας πολεοδομίας, που ποτέ δεν τον υπολόγισε;
Γιατί οι πολιτικοί να είναι αιχμάλωτοι των μεγάλων ή και των μικρότερων συμφερόντων, της μιντιοκρατίας, της μετρησιοκρατίας και της μετριοκρατίας;
Και σε όλα αυτά, ο πολίτης να είναι αιχμάλωτος της ανασφάλειάς του, μιας πεποίθησης ότι τίποτα δεν αλλάζει. "Αυτό είναι το πεπρωμένο μας", κάποιοι θέλουν να λένε.
Σε αυτό το ερώτημα, σε αυτό το γιατί, εμείς λέμε, δεν είναι πεπρωμένο μας, ήρθε η ώρα να πούμε όχι, να αντιδράσουμε σε συμφέροντα, να αλλάξουμε πρακτικές, να ανατρέψουμε αντιλήψεις, να κάνουμε ένα νέο εθνικό στρατηγικό σχέδιο, με επίκεντρο την πολιτική μας για μια διαφορετική Ελλάδα, για μια «πράσινη ανάπτυξη» που γίνεται παγκόσμιο κίνημα και, αυτό το σχέδιο, το ξεδιπλώνουμε σε όλη την Ελληνική κοινωνία.
Ένα σχέδιο, που θα έχει ως βάση την ευρύτατη συναίνεση, τον ευρύτερο διάλογο, τις ευρύτατες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά.
Κι εμείς, φίλες και φίλοι, απόψε διατρανώνουμε ότι έχουμε τη βούληση να προχωρήσουμε και να αλλάξουμε.
Πολλοί με ρωτούν και λένε "καλά, εμείς στο ΠΑΣΟΚ, γιατί θέτουμε την πράσινη ανάπτυξη στο επίκεντρο του νέου μας αναπτυξιακού μοντέλου; Γιατί εσύ, ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς -με ρωτάνε- έχεις θέσει ως πρώτη προτεραιότητα το θέμα αυτό για τους σοσιαλιστές παγκοσμίως";
Θα σας πω έξι λόγους:
Πρώτα απ΄ όλα, διότι αυτό το θέμα βασίζεται στις δικές μας δημοκρατικές, σοσιαλιστικές, διαχρονικές αξίες, αξίες διαχρονικές των προοδευτικών Ελλήνων. Και είναι οι αξίες για τη συλλογική μας ευθύνη απέναντι στον τόπο, συλλογική ευθύνη απέναντι στον συνάνθρωπό μας, στο περιβάλλον μας, στην πολιτιστική μας κληρονομιά.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε το 1974: «Η Ελλάδα στους Έλληνες». Τι θα μπορούσε αυτό να σημαίνει σήμερα; Ότι η Ελλάδα, η γη μας, ο πλούτος μας, η φύση μας, η Πολιτεία μας, οι παραδόσεις μας, το παρελθόν, αλλά ακόμα περισσότερο ,το παρόν και το μέλλον μας, είναι κοινό μας κτήμα, ανήκει σε όλους μας, σε κανέναν ξεχωριστά, ξένο ή Έλληνα, ανήκει σε όλους μας.
Μια κοινοκτημοσύνη, που μας δίνει και δικαιώματα και υποχρεώσεις, να διαχειριστούμε από κοινού, με σεβασμό, με δημοκρατικό τρόπο, με αποτελεσματικό, τρόπο, όλο αυτό τον πλούτο.
Για να μας φέρει καρπούς, καρπούς για όλους και, για να παραδώσουμε κι αυτή τη γη, αυτή την παράδοσή μας, αυτή την Ελλάδα, ακόμα πιο εύρωστη στις επόμενες γενιές.
Αυτό μας διαφοροποιεί από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία κυβερνά την Ελλάδα με έναν τρόπο σαν να ήταν αποικία της, όπου ο Έλληνας αισθάνεται ξένος στον τόπο του, όπου καλλιεργείται η αντίληψη, πάντα και παντού, της ιδιώτευσης, της ιδιοποίησης του πλούτου και της ανομίας.
Ο καθένας για τον εαυτό του στην Ελλάδα και όποιος αρπάξει πρώτος, είναι η αντίληψη που καλλιεργεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Ανομία, που σημαίνει απλά αδιαφορία, εγκατάλειψη και, τελικά, το δίκιο του ισχυρού, και όχι η ισχύς του Δικαίου για κάθε Έλληνα πολίτη.
Αυτό το βλέπουμε παντού γύρω μας σήμερα.
Το βλέπουμε στην Πάρνηθα όπου, αντί να φυτρώνουν δάση, φυτρώνουν βίλες.
Το βλέπουμε στην Ηλεία -που συμπαραστεκόμαστε στη Νομάρχη μας- στην Εύβοια, στην Αχαΐα, την Κορινθία, τη Λακωνία, τη Μεσσηνία, την Αρκαδία, το Πήλιο και σε πολλά άλλα μέρη στην Ελλάδα.
Μίλησα και για τη Θράκη, για το χρυσορυχείο, συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα να μην γίνει εκεί το χρυσορυχείο. Χρυσορυχείο για μας, είναι το περιβάλλον της Θράκης, και όχι το χρυσορυχείο που ρυπαίνει.
Αυτές οι περιοχές στην Πελοπόννησο έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Ιστορικών διαστάσεων τραγωδία, ανθρώπινη, φυσική και πολιτιστική τραγωδία.
Όχι, δεν ήταν τρομοκράτες πέρσι, ήταν η ολιγωρία μιας Πολιτείας που άλλες προτεραιότητες είχε.
Και σήμερα, και πάλι άλλες προτεραιότητες έχει. Εγκατάλειψη της περιοχής, που οδηγεί στην απελπισία και στην ασυδοσία.
Καμία αίσθηση κοινής ευθύνης, κοινής υποχρέωσης.
Όπως σήμερα, διάβασα στον «Κόσμο του Επενδυτή», μια νέα απαράδεκτη πράξη αυτής της κυβέρνησης: τη βεβήλωση του ιστορικού τόπου των Δελφών, με συμπαιγνία κρατικών υπηρεσιών, για να βολέψουν κάποιους ισχυρούς και κάποιους κολλητούς.
Καλώ άμεσα την κυβέρνηση να μην κρύβεται και να σταματήσει τις δραστηριότητες αυτές, να αποκαταστήσει πλήρως το πολιτιστικό περιβάλλον των Δελφών.
Βλέπετε, γύρω από το περιβάλλον, συγκρούονται δύο αντιλήψεις.
Από τη μια πλευρά, αυτή της ανομίας, της ιδιοποίησης, της εύκολης κερδοσκοπίας και, από την άλλη, των συλλογικών μας αξιών, των κανόνων, της κοινής μας κληρονομιάς και υποχρέωσης για την Ελλάδα, αλλά και για τον κόσμο.
Από τη μια, η Ελλάδα των μεσαζόντων, των επιτήδειων, των αετονύχηδων, των παρασιτικών παραγόντων, κομματικών ή επιχειρηματικών, της διαφθοράς, της αδιαφάνειας, των κολλητών και της αυθαιρεσίας και, από την άλλη, η Ελλάδα της διαφάνειας, της διαβούλευσης, της αξιοκρατίας, της παιδείας και του πολιτισμού, των πολιτών, των παραγωγικών επιχειρηματιών, των καταναλωτών, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, των σοβαρών κοινωνικών εταίρων, των κομμάτων που ζητούν αξία, και όχι απλά εξουσία.
Από τη μια, η Ελλάδα που διασφαλίζει δικαιώματα και αξία για όλους και, από την άλλη, η Ελλάδα και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που προωθεί προνόμια και εξουσία για τους λίγους.
Θέλω να τονίσω ότι εμείς θα κατακτήσουμε την εξουσία, φίλες και φίλοι, στις επόμενες εκλογές, όχι για να πάρουμε θώκους και καρέκλες, αλλά για να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Έχω επανειλημμένα τονίσει και προτάξει ότι, μέσα από αυτή την πορεία για να αλλάξουμε την Ελλάδα, ανοίγουμε τις αγκαλιές μας για συζήτηση, διάλογο, αλλά και για ευρύτατες συναινέσεις, κοινωνικές και πολιτικές, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικότητα, με τη μεγαλύτερη δυνατή δυναμική, αυτές τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζονται στη χώρα μας.
Αλλαγές, όπως αυτές που χρειάζονται για το θέμα της «Πράσινης Οικονομίας».
Γι’ αυτό, το κάλεσμα είναι διαρκές, χωρίς ποτέ να κλείνουμε εμείς πόρτες, είτε σε κοινωνικές δυνάμεις, είτε σε πολιτικές δυνάμεις.
Αυτοί που αποκλείουν, αυτοαποκλείονται.
Δεν είμαστε εμείς, πάντως, που αποκλείουμε κανέναν. Εμείς, θέλουμε τις ευρύτατες δυνατές συμμαχίες, κοινωνικές και πολιτικές, για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Όχι, φίλες και φίλοι, απλώς για να πάρουμε την εξουσία.
Ναι, την εξουσία θα την πάρουμε, αλλά την εξουσία τη θέλουμε, για να αλλάξουμε τη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ μεθαύριο θα είναι νικηφόρο, στις εκλογές, θα είναι κυβέρνηση και, μακάρι να μπορέσουμε να συνεργαστούμε, όσο γίνεται, με ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας μας, και πολιτικές, και κοινωνικές.
Σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές δυνάμεις, θέλω να τονίσω ότι πρέπει να διαμορφώσουμε ευρύτατες προγραμματικές συμφωνίες, που θα μας δεσμεύουν.
Έτσι, η κοινωνία θα γνωρίζει το Πρόγραμμά μας στη λεπτομέρειά του και θα είναι κοντά μας στην εφαρμογή αυτού του προγράμματος, αύριο που θα είμαστε κυβέρνηση.
Διότι εμείς ξέρουμε, μπορούμε, με θάρρος και σχέδιο, να δώσουμε τέλος στη μάστιγα των ανεξέλεγκτων χωματερών, που γίνονται αιτία τόσων πυρκαγιών κάθε καλοκαίρι.
Μπορούμε να μειώσουμε την παραγωγή απορριμμάτων, να προωθήσουμε την ανακύκλωση, να πάψει να είναι κατάρα ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής, αφού θα δέχεται πια μόνο αδρανή υπολείμματα, που δεν ρυπαίνουν το νερό, το έδαφος και τον αέρα.
Δεύτερος λόγος, που μας αφορά όλους το θέμα της «Πράσινης Ανάπτυξης», είναι η οικονομία μας, είναι η τσέπη του καθενός, είναι η ανάπτυξη της χώρας μας, από τα αγροτικά προϊόντα, μέχρι τον τουρισμό, τις κατασκευές, τις συγκοινωνίες, την ενέργεια.
Μπορούμε να έχουμε μια οικονομία πράσινη, που σημαίνει να είναι και πιο ανταγωνιστική, και πιο ποιοτική, και πιο οικονομική για τον καταναλωτή. Για τον αγρότη.
Γιατί να μην είναι το ελληνικό αγροτικό προϊόν, προϊόν αξίας, ποιότητας και όχι μόνο ποσότητας; Όταν μπαίνει στο ράφι ελληνικό προϊόν, ο Γερμανός, ο Γάλλος, ο Άγγλος, ο Αμερικανός, ο Ρώσος να λέει «αυτό είναι προϊόν ελληνικό και ταυτίζεται με την έννοια της ποιότητας και της αξίας».
Αυτό σημαίνει «πράσινη οικονομία» και αυτό σημαίνει όφελος για τον αγρότη και όφελος για την υγεία των καταναλωτών.
Στον τουρισμό μας. Γιατί να μην είναι ποιοτικός τουρισμός; Κάθε νησί, κάθε βουνό, κάθε περιοχή να έχει την ιδιαίτερη ταυτότητά της.
Ένα παράδειγμα, θυμάμαι, από τον Γραμματέα μας, όταν ήταν Δήμαρχος Πάρου, έκανε μια μικρή κίνηση και είπε «θα επιδοτήσω κάθε αμάξι που χρησιμοποιεί μόνο ηλεκτρική ενέργεια στο νησί της Πάρου». Ξέρετε ότι είχε διεθνή προβολή αυτή του η πράξη και μόνον;
Σκεφτείτε αν τα νησιά μας, όπως η Ζάκυνθος, όπου ζει και προστατεύεται η χελώνα καρέτα - καρέτα, αντί να έχουν τον φόβο οι κάτοικοι μήπως δεν αναπτυχθεί το νησί λόγω του περιβαλλοντικού προβλήματος, να ήταν στο επίκεντρο της ανάπτυξης της Ζακύνθου η προστασία και η ανάδειξη αυτού του ζητήματος, με τον πολιτισμό, με την επιμόρφωση, με εκδηλώσεις και φεστιβάλ, με προβολή του συγκεκριμένου γεγονότος.
Έτσι, θα είχε την ταυτότητά του το νησί, πολύ πιο έντονα, πολύ πιο σημαντικά και πολύ πιο προβεβλημένα παγκοσμίως.
Γιατί να μην υπάρχουν νησιά, τα οποία να είναι αυτόνομα ενεργειακά- αναφέρθηκαν ορισμένοι φίλοι στη Μήλο- όπου θα έρχονται τουρίστες για να δουν αυτή την πρωτοπορία της χώρας μας, ή άλλα νησιά, που δεν θα έχουν αμάξια, αλλά θα έχουν ποδήλατα για τους ποδηλάτες, για να έχουν ταυτότητα τουριστική και αναπτυξιακή.
Γιατί να μην έχουμε περιοχές τουρισμού υγείας, όπως τα Γιάννενα, ή με μια ταυτότητα πολυπολιτισμική για τον τουρισμό μας, όπως η Θράκη;
Όλα αυτά σημαίνουν μιαν άλλη αντίληψη για την ανάπτυξή μας, μιαν άλλη αντίληψη που μας επιτρέπει να προστατέψουμε το περιβάλλον μας, τους υδάτινους πόρους, τις καλλιέργειές μας, όπου μεταφέρονται, δυστυχώς, πολλές φορές, χωρίς σωστή επεξεργασία, τεράστιες ποσότητες νερού με αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, για να δούμε ακριβώς πώς θα αναδιοργανώσουμε την οικονομία μας καλύτερα.
Αλλά όχι μόνο στις τουριστικές ή αγροτικές περιοχές.
Γιατί όχι, και στην πόλη, στις κατοικίες μας;
Αυτονομία στην ενέργεια. Θα μπορούσε, με ελληνική τεχνολογία, όπως έγινε στο Φάληρο, με πρωτοτυπία και πρωτοπορία ελληνική, να είχαμε 90% αυτονομία ενέργειας σε ένα κτίριο.
Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για το λαό, που πληρώνει σήμερα το πετρέλαιο, σκεφτείτε τι σημαίνει για το κόστος που επιβαρύνει το φτωχότερο και το μέσο εισοδηματία.
Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό, με τις ανακατασκευές, με τα φορολογικά κίνητρα που θα δώσει το κράτος, αλλά και με επιδοτήσεις.
Σημαίνει πολλές και νέες δουλειές για τη νεολαία μας σε αυτόν τον χώρο, τον κατασκευαστικό. Κατασκευές όμως ποιοτικές, «πράσινες», που θα δώσουν νέα ανάπτυξη στη χώρα μας.
Αλλά σκεφτείτε, επίσης, τι σημαίνει αυτό και για τη βιομηχανία μας.
Ξέρετε ότι είμαστε τρίτοι στον κόσμο, λόγω του ηλιακού θερμοσίφωνα, με ένα κίνητρο που είχε θεσπιστεί πριν από πολλά χρόνια;
Σκεφτείτε, αν θεσπίσουμε κάποια ακόμα κίνητρα, πώς μπορούμε να αναπτύξουμε βιομηχανίες «πράσινης ανάπτυξης», που θα δώσουν δουλειά, κι όχι δουλειά των 700 ευρώ, αλλά ποιοτική δουλειά στη νεολαία μας, που θα έχει σιγουριά και προοπτική, και όχι στυγνή εκμετάλλευση.
Τρίτος βασικός λόγος, για τον οποίο μας αφορά το θέμα της «πράσινης ανάπτυξης», είναι η κοινωνική δικαιοσύνη.
Ποιος πληρώνει σήμερα τη ρύπανση; Το περιβάλλον είναι θέμα μιας ελίτ; Είναι αυτοί που παλαιότερα απλώς έλεγαν να προστατεύσουμε τις αρκούδες, τα ζώα ή τα δάση;
Κι αυτά είναι πολύ σημαντικά, αλλά θεωρήθηκε ότι το περιβάλλον είναι μόνον για κάποιους που έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες, διότι δεν έχουν άλλα προβλήματα.
Δεν είναι έτσι.
Το περιβάλλον, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η κλιματική αλλαγή, τα προβλήματα της ενέργειας και της ρύπανσης χτυπάνε πρώτα απ΄ όλα τον φτωχότερο και τον μέσο Έλληνα.
Είναι μια ταξική πολιτική, η μη περιβαλλοντική πολιτική.
Γι’ αυτό, η «πράσινη ανάπτυξη» είναι εκείνη που θα βοηθήσει και στην κοινωνική δικαιοσύνη.
Γιατί ποιος πληρώνει περισσότερο την αύξηση της ενέργειας;
Πληρώνει ο φτωχότερος την αύξηση στις τιμές της ενέργειας.
Πληρώνει για δύο λόγους, διότι πρώτα απ΄ όλα είναι μεγαλύτερο το κόστος ως προς το ποσοστό που αντιστοιχεί στο εισόδημά του, και δεύτερον, διότι συνήθως η κατοικία στην οποία μένει, δεν έχει την ποιότητα για να μπορεί να συγκρατήσει την ενέργεια που χρειάζεται, είτε το καλοκαίρι περισσότερη δροσιά, είτε το χειμώνα περισσότερη ζέστη. Έτσι, δημιουργούνται μεγάλες κοινωνικές ανισότητες.
Αλλά μη νομίζετε, υπάρχουν κι άλλες κοινωνικές ανισότητες.
Οι υποβαθμισμένες γειτονιές, οι γειτονιές που ξεχνιούνται από την Πολιτεία, για να βοηθηθούν οι πιο πλούσιες γειτονιές και, οι δυτικές συνοικίες, να είναι αυτές που πληρώνουν τα σπασμένα περιβαλλοντικώς.
Γι’ αυτό ακριβώς, το περιβάλλον για μας είναι και κοινωνική δικαιοσύνη, διότι εμείς μπορούμε να προστατεύσουμε και να αναδείξουμε σε αυτές τις περιοχές ελεύθερους χώρους, να φτιάξουμε πάρκα με πράσινο, όπου οι πολίτες θα μπορούν να χαρούν με τα παιδιά τους τον ελεύθερο χρόνο τους, θα μπορούν να βρουν μια ανάσα ηρεμίας, να ξεφύγουν από την πίεση της πόλης και να σταματήσουν επιτέλους και την ανεξέλεγκτη δόμηση εντός και εκτός σχεδίου.
Τέταρτος λόγος, που είναι σημαντικό για τους σοσιαλιστές και τους προοδευτικούς πολίτες το θέμα του περιβάλλοντος, είναι η ποιότητα ζωής.
Είδαμε πολίτες της δικής μας δήθεν ευρωπαϊκής χώρας, του τόπου μας, στον Ασωπό, να αφήνουν πίσω τους τα σπίτια τους και τη ζωή που χτίσανε, γιατί φοβούνται για την υγεία των παιδιών τους και τη δική τους.
Η διασφάλιση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής είναι προτεραιότητα στο Πρόγραμμά μας και μπορούμε και έχουμε χρέος να ελέγξουμε την ατμοσφαιρική ρύπανση, να πάρουμε στα σοβαρά την προστασία της δημόσιας υγείας και των δικών μας παιδιών, αλλά και όλων μας.
Να κάνουμε κοινωνικά συμβόλαια με τη βιομηχανία, να εφαρμόσουμε ελέγχους για τον περιορισμό των εκπομπών ρύπων και αιωρούμενων σωματιδίων, να εφαρμόσουμε κανόνες, αυστηρά και χωρίς διακρίσεις, με γνώμονα το συμφέρον όλων.
Πέμπτον, το θέμα της Δημοκρατίας. Τι σχέση έχει η Δημοκρατία με το περιβάλλον;
Είναι ακριβώς αυτή η συζήτηση μεταξύ πυρηνικών και Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Εάν βάζαμε πυρηνική ενέργεια στην Ελλάδα, δεν θα ήταν μόνο θέμα ασφάλειας για τη χώρα μας, αλλά θα ήταν και θέμα εξάρτησης της χώρας μας από ένα πολύ συγκεντρωτικό σύστημα αστυνομοκρατίας, ουσιαστικά, γύρω από ένα υλικό άκρως επικίνδυνο, που θα πρέπει να μεταφέρεται σε τόπους αποθήκευσης, που δεν ξέρουμε πού μπορεί να αποθηκευτεί- θα αποθηκευτεί σε κάποια βουνά, σε κάποιες περιοχές εντός ή εκτός Ελλάδας- και που δεν ξέρουμε τι κόστος θα έχει για την επόμενη γενιά, τι επιπτώσεις θα έχει στις επόμενες γενιές.
Γι’ αυτό, πολύ σωστά ο Jeremy Rifkin είπε ότι "οι ανανεώσιμες πηγές δίνουν δύναμη στον πολίτη, διότι του δίνουν τη δύναμη να είναι αυτόνομος ενεργειακά", να παράγει ο ίδιος ενέργεια στο σπίτι του, ακόμα και να δίνει ενέργεια, αν έχει τα μέσα, σε ένα δίκτυο ενέργειας σε όλη την Ελλάδα, κι έτσι, να μπορεί να έχει ο ίδιος μεγαλύτερη δύναμη αποφάσεων σε μια παράδοση ελληνική, αν θέλετε, που εμείς έχουμε από τα αρχαία χρόνια της πόλης-κράτους, της κοινότητας, της αποκεντρωμένης, πολιτιστικά και πολιτικά, Ελλάδας.
Και τέλος, το έκτο είναι το παγκόσμιο ζήτημα.
Γιατί σήμερα η Ελλάδα να είναι η τελευταία στον κατάλογο και να είναι η πρώτη που προειδοποιείται μέσα στη συμφωνία του Κιότο;
Γιατί η Ελλάδα του κύρους, της αξιοπρέπειας, η Ελλάδα του ήθους, η Ελλάδα της δύναμης, η Ελλάδα που ήταν, όπως είπε και ο Σταύρος Λαμπρινίδης στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σήμερα, να θεωρείται τελευταίος τροχός της αμάξης στα θέματα του περιβάλλοντος;
Εμείς, θέλουμε η Ελλάδα να είναι πρωτοπόρα, να είναι η δύναμη αξιών, η δύναμη ήθους σε παγκόσμιο επίπεδο.
ΚΙ αυτό θα μας δώσει και σιγουριά και ασφάλεια, αλλά και πολλές δυνατότητες για ουσιαστική και παραγωγική επένδυση, από πάρα πολλούς ιδιώτες και από άλλους στη χώρα μας.
Σήμερα, φίλες και φίλοι, γίνεται μια πράσινη επανάσταση.
Πρωταγωνιστές είναι, κατ΄ αρχήν, οι πολίτες. Μπορούμε όλοι μαζί, μπορούμε να κινηθούμε, να δραστηριοποιηθούμε όλοι μαζί. Και η σημερινή, αποψινή μας φωνή είναι ακριβώς φωνή-κάλεσμα για μια νέα αναπτυξιακή στρατηγική στη χώρα μας.
Θέλω να καταθέσω, κλείνοντας, πέντε προτάσεις, που θα ήταν και μια βάση, πάνω στην οποία θα κάνουμε αυτόν τον ουσιαστικό διάλογο με τους φορείς σε όλο τον ελλαδικό χώρο και με όλο τον Ελληνισμό, αλλά και έναν διάλογο, όχι μόνο με κοινωνικούς φορείς, αλλά και με άλλους πολιτικούς φορείς, που θα ήθελαν και που πιστεύουν πράγματι σε μια «πράσινη ανάπτυξη».
Πρώτη πρότασή μας, αυτόνομο Υπουργείο Περιβάλλοντος για να υπάρχει πια η πολιτική ευθύνη, αλλά και η πολιτική βούληση για να μπορέσουμε να συντονίσουμε μια νέα τέτοια πορεία.
Δεύτερον, η εξοικονόμηση ενέργειας σε κτίρια και αυτοκίνητα, δημιουργώντας κίνητρα και συνθήκες για να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Είχα προχθές, παραδείγματος χάρη, συνάντηση με έναν στενό συνεργάτη του Ομπάμα, είναι ένας Ελληνοαμερικανός, ένα νέο, λαμπρό παιδί, ο υπουργός Οικονομίας της Πολιτείας του Ιλινόις, ο οποίος έχει διακριθεί μέσα από ένα πρόγραμμα, που δίνει επιδότηση σε όσους αγοράζουν νέο αμάξι που είναι υβριδικό, δηλαδή, που καταναλώνει πολύ λιγότερη βενζίνη, πολύ λιγότερο πετρέλαιο.
Αυτό σημαίνει κέρδος για τον αγοραστή, που δεν θα βάζει περισσότερη βενζίνη, αλλά πολύ λιγότερη, άρα, θα έχει ένα πολύ πιο φθηνό αμάξι. Επίσης, κέρδος για το περιβάλλον, κέρδος για την κατανάλωση της ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Γιατί η Ελλάδα να μην πρωτοπορεί, όπως πρωτοπόρησε αυτός ο Ελληνοαμερικανός, αυτός ο ελληνικής καταγωγής πολίτης της Αμερικής και στενός συνεργάτης του Ομπάμα;
Τρίτον, στήριξη με κίνητρα όλων των επιχειρήσεων που γίνονται «πράσινες επιχειρήσεις», με τη διαμόρφωση καθαρών κανόνων ανταγωνισμού για την παραγωγή και χρήση ενέργειας, με το ακριβές κόστος της ενέργειας, συμπεριλαμβανομένου και του κόστους στο περιβάλλον.
Τέταρτον, η αυριανή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μπορεί να υπάρξουν παντού στην Ελλάδα, λόγω των δικών μας κλιματικών συνθηκών. Χωρίς γραφειοκρατία.
Ακριβώς γι’ αυτό χρειάζεται μια άλλη μορφή διακυβέρνησης.
Διότι σήμερα, δεν πρόκειται για μια γραφειοκρατία η οποία απλώς μεγάλωσε, είναι μια γραφειοκρατία που υπάρχει και λόγω του ότι οι κυβερνήσεις της Δεξιάς θέλουν να έχουν τον πολίτη υποχείριο, να ταλαιπωρείται, για να πηγαίνει στο βουλευτικό γραφείο και να του κλέβουν την ψήφο.
Εμείς, θέλουμε να δίνουμε δύναμη στον πολίτη, να του εξασφαλίζουμε δικαιώματα, να διευκολύνουμε τις προσπάθειές του και τις πρωτοβουλίες του.
Και πέμπτον, χρειαζόμαστε τολμηρές πολιτικές και νομοθέτες με βούληση και αρχές, που θα βοηθήσουν να αλλάξουμε εκείνους τους νόμους και θα επιτρέψουν να δώσουμε νέα κίνητρα, για νέα τεχνολογία και εκπαίδευση στη νέα γενιά, η οποία μπορεί να αφομοιώσει αυτές τις νέες τεχνολογίες και αυτή τη νέα εποχή.
Έρχεται μία επανάσταση.
Σε αυτή την επανάσταση, έχουμε δύο επιλογές: ή να είμαστε ουραγοί και η Ελλάδα πραγματικά να αποτελέσει τον σκουπιδότοπο της Ευρώπης, όπως πήγε να γίνει με το λιθάνθρακα και τη γερμανική εταιρεία, που τελικά πήγε στην Αλβανία, ή να είμαστε πρωτοπόροι και αυτό να είναι προς όφελος όλων των Ελλήνων, της ποιότητας της ζωής μας, αλλά βεβαίως να είναι και μια πρωτοπορία σε παγκόσμιο επίπεδο.
«Η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος», το είπε ο Ελύτης, το είπε ο Σεφέρης. Είναι ο μόνος τόπος στον κόσμο, όπως είπαν, που έχει όλες αυτές τις ομορφιές. Την ιστορία, τους ανθρώπους. Τους ανθρώπους, που κερδίζουν την αγάπη και το θαυμασμό όσων τους γνωρίζουν.
Έχουμε την υποχρέωση να αναδείξουμε αυτά τα πλεονεκτήματα, να αξιοποιήσουμε αυτά τα πλεονεκτήματα, να ξαναδώσουμε στα παιδιά μας τη γη των προγόνων τους, να τους ξαναδώσουμε την ελπίδα, να πούμε όχι στην υποβάθμιση, όχι στην καταστροφή, όχι στην εμπορευματοποίηση, ναι σε μια νέα πορεία, σε μια «πράσινη ανάπτυξη», με μια πράσινη κυβέρνηση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ. Γεια σας.
Και θα ήθελα εδώ να πω ότι, όπως ήρθαν, συμμετείχαν και παρουσίασαν τις απόψεις τους, η WWF και η GREENPEACE, θέλω κι εγώ να τους προσκαλέσω: Εμείς είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε όλες μας τις Οργανώσεις, σε όλη την Ελλάδα, να έρθουν να μας ενημερώσουν, να μας επιμορφώσουν, να μας εκπαιδεύσουν, να μας ευαισθητοποιήσουν για το μεγάλο αυτό θέμα του περιβάλλοντος.
Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω τον Στέλιο Κούλογλου και τον Δημήτρη Λάλα, που είναι εδώ και συντόνισαν αυτή την πολύ πρωτότυπη εκδήλωση, με έναν άλλο πολιτισμό, έναν πολιτισμό, τον οποίον προφανώς δεν μπορεί να κατανοήσει ή να αποδεχθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, διότι και τον κ. Κούλογλου, και τον κ. Λάλα, τους έχουν στη μαύρη λίστα, τους κυνηγήσανε, τους αποβάλλανε, αλλά δεν αποβλήθηκαν από την ελληνική κοινωνία για τους προοδευτικούς τους αγώνες, τους αγώνες για μια άλλη Ελλάδα.
Είμαστε εδώ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, που γιορτάζεται σε λίγες μέρες, στις 5 Ιουνίου. Είμαστε εδώ, με όλους εσάς, και ενώνουμε τη φωνή μας, φωνές ελληνικές, φωνές παγκόσμιες, και λέμε κάτι πολύ απλό, κάτι πολύ αληθινό: Ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας, μπορούμε να ελπίζουμε, μπορούμε να οραματιζόμαστε, όπως κατέθεσε ένα εκπληκτικό όραμα για την Ελλάδα ο Jeremy Rifkin πριν από λίγο, ένα όραμα για την πρωτοπορία της χώρας μας στη Μεσόγειο, στην Ευρώπη και παγκόσμια, στο θέμα της «πράσινης οικονομίας».
Ο Jeremy Rifkin πιστεύει στην Ελλάδα. Ας πιστέψουμε κι εμείς στην Ελλάδα, μπορούμε. Και θέλω, όχι μόνο να τον ευχαριστήσω, αλλά να σας πω ότι έχουμε συμφωνήσει με τον Jeremy Rifkin, και τώρα ως αντιπολίτευση, αλλά και αύριο ως κυβέρνηση, να δουλέψουμε μαζί, για να γίνει πραγματικότητα αυτή η πρωτοπορία της Ελλάδας στα θέματα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, του περιβάλλοντος, της «πράσινης οικονομίας».
Εμείς, απόψε, εδώ, λέμε ότι δεν οραματιζόμαστε απλά, αλλά αυτό το όραμα, το όραμα μιας άλλης ανάπτυξης, μιας «πράσινης ανάπτυξης», μιας άλλης Πολιτείας καλύτερης, ανθρώπινης, με σεβασμό στον πολίτη, στο περιβάλλον, φυσικό και πολιτιστικό, μία κοινωνία ποιότητας και αξίας, αυτό το όραμα, ναι, ξέρουμε να το κάνουμε πράξη και έχουμε τη βούληση και, τώρα, ως αντιπολίτευση και, αύριο, ως κυβέρνηση. Ξέρουμε ότι αποτελεί απαίτηση, ανάγκη των Ελλήνων, αλλά και της ανθρωπότητας.
Φίλες και φίλοι, με την παρουσία μας εδώ, εμείς πάμε κόντρα σε αυτούς που θέλουν να πληγώνουν την Ελλάδα. Σε μια στιγμή που διάφοροι θέλουν τον πολίτη απαθή, τον Ελληνισμό αιχμάλωτο της απαισιοδοξίας του, χωρίς αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις του, εμείς πάμε κόντρα και λέμε ότι, ξέρουμε, ότι υπάρχει άλλος δρόμος.
Πάμε κόντρα σε αυτούς που μας θέλουν αιχμάλωτους της μοίρας μας. Για μας, είναι πια απαράδεκτο το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης, αλλά και το σημερινό μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας της Νέας Δημοκρατίας και αναρωτιόμαστε και θέτουμε ερωτήματα πια:
Γιατί να είναι οι δημότες αιχμάλωτοι των ιδιωτικών τους χώρων, ελλείψει δημοσίων χώρων πολιτισμού και συμμετοχής;
Γιατί ο πεζός να είναι αιχμάλωτος από την έλλειψη πεζοδρομίων;
Γιατί ο καταναλωτής να είναι αιχμάλωτος της ασυδοσίας του καθένα, που ανεβάζει ανεξέλεγκτα τις τιμές;
Γιατί ο μηχανικός να είναι αιχμάλωτος της τσιμεντοκρατίας; Την τελευταία δεκαετία, χτίσαμε άλλο ένα εκατομμύριο σπίτια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Και τι σπίτια!
Γιατί η Αθήνα να είναι αιχμάλωτη των σκουπιδιών και η Περιφέρεια αιχμάλωτη της Αθήνας;
Γιατί οι Αθηναίοι να είναι αιχμάλωτοι ενός περιβάλλοντος που υποβαθμίζεται, αιχμάλωτοι των ρύπων στα πνευμόνια μας, αλλά και ενός υδροφόρου ορίζοντα, που σιγά-σιγά θα μας δηλητηριάζει;
Είναι πια απαράδεκτο το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης αλλά και τρόπου διακυβέρνησης της χώρας, όπου τα μικρά παιδιά αισθάνονται αιχμάλωτα από την έλλειψη πρασίνου, χώρων αναψυχής και παιχνιδιού, αντί να είναι η Αθήνα πόλη των παιδιών.
Γιατί οι κολυμβητές μας να είναι αιχμάλωτοι των αυθαιρέτων στις παραλίες μας, οι οδηγοί αιχμάλωτοι της κίνησης, το πανεπιστήμιο αιχμάλωτο της πόλωσης, της απομόνωσης από την κοινωνία, της εγκατάλειψης από την Πολιτεία;
Γιατί ο νέος άνθρωπος να είναι αιχμάλωτος της πελατειακής αντίληψης, της αναξιοκρατίας και της υπέρτατης ανάγκης να έχει, όπως λέει ο ίδιος πια ο νέος, τα «κονέ», για να προχωρήσει στη ζωή του;
Γιατί να είναι ο ασθενής αιχμάλωτος της έλλειψης προσωπικού της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στη γειτονιά και της απαίτησης για φακελάκι;
Γιατί οι μετανάστες να είναι αιχμάλωτοι μιας Πολιτείας, που δεν τους αναγνωρίζει δικαιώματα ή, ακόμα περισσότερο, δεν τους αναγνωρίζει καν;
Γιατί το άτομο με αναπηρία να είναι αιχμάλωτο μιας πολεοδομίας, που ποτέ δεν τον υπολόγισε;
Γιατί οι πολιτικοί να είναι αιχμάλωτοι των μεγάλων ή και των μικρότερων συμφερόντων, της μιντιοκρατίας, της μετρησιοκρατίας και της μετριοκρατίας;
Και σε όλα αυτά, ο πολίτης να είναι αιχμάλωτος της ανασφάλειάς του, μιας πεποίθησης ότι τίποτα δεν αλλάζει. "Αυτό είναι το πεπρωμένο μας", κάποιοι θέλουν να λένε.
Σε αυτό το ερώτημα, σε αυτό το γιατί, εμείς λέμε, δεν είναι πεπρωμένο μας, ήρθε η ώρα να πούμε όχι, να αντιδράσουμε σε συμφέροντα, να αλλάξουμε πρακτικές, να ανατρέψουμε αντιλήψεις, να κάνουμε ένα νέο εθνικό στρατηγικό σχέδιο, με επίκεντρο την πολιτική μας για μια διαφορετική Ελλάδα, για μια «πράσινη ανάπτυξη» που γίνεται παγκόσμιο κίνημα και, αυτό το σχέδιο, το ξεδιπλώνουμε σε όλη την Ελληνική κοινωνία.
Ένα σχέδιο, που θα έχει ως βάση την ευρύτατη συναίνεση, τον ευρύτερο διάλογο, τις ευρύτατες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά.
Κι εμείς, φίλες και φίλοι, απόψε διατρανώνουμε ότι έχουμε τη βούληση να προχωρήσουμε και να αλλάξουμε.
Πολλοί με ρωτούν και λένε "καλά, εμείς στο ΠΑΣΟΚ, γιατί θέτουμε την πράσινη ανάπτυξη στο επίκεντρο του νέου μας αναπτυξιακού μοντέλου; Γιατί εσύ, ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς -με ρωτάνε- έχεις θέσει ως πρώτη προτεραιότητα το θέμα αυτό για τους σοσιαλιστές παγκοσμίως";
Θα σας πω έξι λόγους:
Πρώτα απ΄ όλα, διότι αυτό το θέμα βασίζεται στις δικές μας δημοκρατικές, σοσιαλιστικές, διαχρονικές αξίες, αξίες διαχρονικές των προοδευτικών Ελλήνων. Και είναι οι αξίες για τη συλλογική μας ευθύνη απέναντι στον τόπο, συλλογική ευθύνη απέναντι στον συνάνθρωπό μας, στο περιβάλλον μας, στην πολιτιστική μας κληρονομιά.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε το 1974: «Η Ελλάδα στους Έλληνες». Τι θα μπορούσε αυτό να σημαίνει σήμερα; Ότι η Ελλάδα, η γη μας, ο πλούτος μας, η φύση μας, η Πολιτεία μας, οι παραδόσεις μας, το παρελθόν, αλλά ακόμα περισσότερο ,το παρόν και το μέλλον μας, είναι κοινό μας κτήμα, ανήκει σε όλους μας, σε κανέναν ξεχωριστά, ξένο ή Έλληνα, ανήκει σε όλους μας.
Μια κοινοκτημοσύνη, που μας δίνει και δικαιώματα και υποχρεώσεις, να διαχειριστούμε από κοινού, με σεβασμό, με δημοκρατικό τρόπο, με αποτελεσματικό, τρόπο, όλο αυτό τον πλούτο.
Για να μας φέρει καρπούς, καρπούς για όλους και, για να παραδώσουμε κι αυτή τη γη, αυτή την παράδοσή μας, αυτή την Ελλάδα, ακόμα πιο εύρωστη στις επόμενες γενιές.
Αυτό μας διαφοροποιεί από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία κυβερνά την Ελλάδα με έναν τρόπο σαν να ήταν αποικία της, όπου ο Έλληνας αισθάνεται ξένος στον τόπο του, όπου καλλιεργείται η αντίληψη, πάντα και παντού, της ιδιώτευσης, της ιδιοποίησης του πλούτου και της ανομίας.
Ο καθένας για τον εαυτό του στην Ελλάδα και όποιος αρπάξει πρώτος, είναι η αντίληψη που καλλιεργεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Ανομία, που σημαίνει απλά αδιαφορία, εγκατάλειψη και, τελικά, το δίκιο του ισχυρού, και όχι η ισχύς του Δικαίου για κάθε Έλληνα πολίτη.
Αυτό το βλέπουμε παντού γύρω μας σήμερα.
Το βλέπουμε στην Πάρνηθα όπου, αντί να φυτρώνουν δάση, φυτρώνουν βίλες.
Το βλέπουμε στην Ηλεία -που συμπαραστεκόμαστε στη Νομάρχη μας- στην Εύβοια, στην Αχαΐα, την Κορινθία, τη Λακωνία, τη Μεσσηνία, την Αρκαδία, το Πήλιο και σε πολλά άλλα μέρη στην Ελλάδα.
Μίλησα και για τη Θράκη, για το χρυσορυχείο, συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα να μην γίνει εκεί το χρυσορυχείο. Χρυσορυχείο για μας, είναι το περιβάλλον της Θράκης, και όχι το χρυσορυχείο που ρυπαίνει.
Αυτές οι περιοχές στην Πελοπόννησο έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Ιστορικών διαστάσεων τραγωδία, ανθρώπινη, φυσική και πολιτιστική τραγωδία.
Όχι, δεν ήταν τρομοκράτες πέρσι, ήταν η ολιγωρία μιας Πολιτείας που άλλες προτεραιότητες είχε.
Και σήμερα, και πάλι άλλες προτεραιότητες έχει. Εγκατάλειψη της περιοχής, που οδηγεί στην απελπισία και στην ασυδοσία.
Καμία αίσθηση κοινής ευθύνης, κοινής υποχρέωσης.
Όπως σήμερα, διάβασα στον «Κόσμο του Επενδυτή», μια νέα απαράδεκτη πράξη αυτής της κυβέρνησης: τη βεβήλωση του ιστορικού τόπου των Δελφών, με συμπαιγνία κρατικών υπηρεσιών, για να βολέψουν κάποιους ισχυρούς και κάποιους κολλητούς.
Καλώ άμεσα την κυβέρνηση να μην κρύβεται και να σταματήσει τις δραστηριότητες αυτές, να αποκαταστήσει πλήρως το πολιτιστικό περιβάλλον των Δελφών.
Βλέπετε, γύρω από το περιβάλλον, συγκρούονται δύο αντιλήψεις.
Από τη μια πλευρά, αυτή της ανομίας, της ιδιοποίησης, της εύκολης κερδοσκοπίας και, από την άλλη, των συλλογικών μας αξιών, των κανόνων, της κοινής μας κληρονομιάς και υποχρέωσης για την Ελλάδα, αλλά και για τον κόσμο.
Από τη μια, η Ελλάδα των μεσαζόντων, των επιτήδειων, των αετονύχηδων, των παρασιτικών παραγόντων, κομματικών ή επιχειρηματικών, της διαφθοράς, της αδιαφάνειας, των κολλητών και της αυθαιρεσίας και, από την άλλη, η Ελλάδα της διαφάνειας, της διαβούλευσης, της αξιοκρατίας, της παιδείας και του πολιτισμού, των πολιτών, των παραγωγικών επιχειρηματιών, των καταναλωτών, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, των σοβαρών κοινωνικών εταίρων, των κομμάτων που ζητούν αξία, και όχι απλά εξουσία.
Από τη μια, η Ελλάδα που διασφαλίζει δικαιώματα και αξία για όλους και, από την άλλη, η Ελλάδα και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που προωθεί προνόμια και εξουσία για τους λίγους.
Θέλω να τονίσω ότι εμείς θα κατακτήσουμε την εξουσία, φίλες και φίλοι, στις επόμενες εκλογές, όχι για να πάρουμε θώκους και καρέκλες, αλλά για να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Έχω επανειλημμένα τονίσει και προτάξει ότι, μέσα από αυτή την πορεία για να αλλάξουμε την Ελλάδα, ανοίγουμε τις αγκαλιές μας για συζήτηση, διάλογο, αλλά και για ευρύτατες συναινέσεις, κοινωνικές και πολιτικές, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικότητα, με τη μεγαλύτερη δυνατή δυναμική, αυτές τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζονται στη χώρα μας.
Αλλαγές, όπως αυτές που χρειάζονται για το θέμα της «Πράσινης Οικονομίας».
Γι’ αυτό, το κάλεσμα είναι διαρκές, χωρίς ποτέ να κλείνουμε εμείς πόρτες, είτε σε κοινωνικές δυνάμεις, είτε σε πολιτικές δυνάμεις.
Αυτοί που αποκλείουν, αυτοαποκλείονται.
Δεν είμαστε εμείς, πάντως, που αποκλείουμε κανέναν. Εμείς, θέλουμε τις ευρύτατες δυνατές συμμαχίες, κοινωνικές και πολιτικές, για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Όχι, φίλες και φίλοι, απλώς για να πάρουμε την εξουσία.
Ναι, την εξουσία θα την πάρουμε, αλλά την εξουσία τη θέλουμε, για να αλλάξουμε τη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ μεθαύριο θα είναι νικηφόρο, στις εκλογές, θα είναι κυβέρνηση και, μακάρι να μπορέσουμε να συνεργαστούμε, όσο γίνεται, με ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας μας, και πολιτικές, και κοινωνικές.
Σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές δυνάμεις, θέλω να τονίσω ότι πρέπει να διαμορφώσουμε ευρύτατες προγραμματικές συμφωνίες, που θα μας δεσμεύουν.
Έτσι, η κοινωνία θα γνωρίζει το Πρόγραμμά μας στη λεπτομέρειά του και θα είναι κοντά μας στην εφαρμογή αυτού του προγράμματος, αύριο που θα είμαστε κυβέρνηση.
Διότι εμείς ξέρουμε, μπορούμε, με θάρρος και σχέδιο, να δώσουμε τέλος στη μάστιγα των ανεξέλεγκτων χωματερών, που γίνονται αιτία τόσων πυρκαγιών κάθε καλοκαίρι.
Μπορούμε να μειώσουμε την παραγωγή απορριμμάτων, να προωθήσουμε την ανακύκλωση, να πάψει να είναι κατάρα ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής, αφού θα δέχεται πια μόνο αδρανή υπολείμματα, που δεν ρυπαίνουν το νερό, το έδαφος και τον αέρα.
Δεύτερος λόγος, που μας αφορά όλους το θέμα της «Πράσινης Ανάπτυξης», είναι η οικονομία μας, είναι η τσέπη του καθενός, είναι η ανάπτυξη της χώρας μας, από τα αγροτικά προϊόντα, μέχρι τον τουρισμό, τις κατασκευές, τις συγκοινωνίες, την ενέργεια.
Μπορούμε να έχουμε μια οικονομία πράσινη, που σημαίνει να είναι και πιο ανταγωνιστική, και πιο ποιοτική, και πιο οικονομική για τον καταναλωτή. Για τον αγρότη.
Γιατί να μην είναι το ελληνικό αγροτικό προϊόν, προϊόν αξίας, ποιότητας και όχι μόνο ποσότητας; Όταν μπαίνει στο ράφι ελληνικό προϊόν, ο Γερμανός, ο Γάλλος, ο Άγγλος, ο Αμερικανός, ο Ρώσος να λέει «αυτό είναι προϊόν ελληνικό και ταυτίζεται με την έννοια της ποιότητας και της αξίας».
Αυτό σημαίνει «πράσινη οικονομία» και αυτό σημαίνει όφελος για τον αγρότη και όφελος για την υγεία των καταναλωτών.
Στον τουρισμό μας. Γιατί να μην είναι ποιοτικός τουρισμός; Κάθε νησί, κάθε βουνό, κάθε περιοχή να έχει την ιδιαίτερη ταυτότητά της.
Ένα παράδειγμα, θυμάμαι, από τον Γραμματέα μας, όταν ήταν Δήμαρχος Πάρου, έκανε μια μικρή κίνηση και είπε «θα επιδοτήσω κάθε αμάξι που χρησιμοποιεί μόνο ηλεκτρική ενέργεια στο νησί της Πάρου». Ξέρετε ότι είχε διεθνή προβολή αυτή του η πράξη και μόνον;
Σκεφτείτε αν τα νησιά μας, όπως η Ζάκυνθος, όπου ζει και προστατεύεται η χελώνα καρέτα - καρέτα, αντί να έχουν τον φόβο οι κάτοικοι μήπως δεν αναπτυχθεί το νησί λόγω του περιβαλλοντικού προβλήματος, να ήταν στο επίκεντρο της ανάπτυξης της Ζακύνθου η προστασία και η ανάδειξη αυτού του ζητήματος, με τον πολιτισμό, με την επιμόρφωση, με εκδηλώσεις και φεστιβάλ, με προβολή του συγκεκριμένου γεγονότος.
Έτσι, θα είχε την ταυτότητά του το νησί, πολύ πιο έντονα, πολύ πιο σημαντικά και πολύ πιο προβεβλημένα παγκοσμίως.
Γιατί να μην υπάρχουν νησιά, τα οποία να είναι αυτόνομα ενεργειακά- αναφέρθηκαν ορισμένοι φίλοι στη Μήλο- όπου θα έρχονται τουρίστες για να δουν αυτή την πρωτοπορία της χώρας μας, ή άλλα νησιά, που δεν θα έχουν αμάξια, αλλά θα έχουν ποδήλατα για τους ποδηλάτες, για να έχουν ταυτότητα τουριστική και αναπτυξιακή.
Γιατί να μην έχουμε περιοχές τουρισμού υγείας, όπως τα Γιάννενα, ή με μια ταυτότητα πολυπολιτισμική για τον τουρισμό μας, όπως η Θράκη;
Όλα αυτά σημαίνουν μιαν άλλη αντίληψη για την ανάπτυξή μας, μιαν άλλη αντίληψη που μας επιτρέπει να προστατέψουμε το περιβάλλον μας, τους υδάτινους πόρους, τις καλλιέργειές μας, όπου μεταφέρονται, δυστυχώς, πολλές φορές, χωρίς σωστή επεξεργασία, τεράστιες ποσότητες νερού με αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, για να δούμε ακριβώς πώς θα αναδιοργανώσουμε την οικονομία μας καλύτερα.
Αλλά όχι μόνο στις τουριστικές ή αγροτικές περιοχές.
Γιατί όχι, και στην πόλη, στις κατοικίες μας;
Αυτονομία στην ενέργεια. Θα μπορούσε, με ελληνική τεχνολογία, όπως έγινε στο Φάληρο, με πρωτοτυπία και πρωτοπορία ελληνική, να είχαμε 90% αυτονομία ενέργειας σε ένα κτίριο.
Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για το λαό, που πληρώνει σήμερα το πετρέλαιο, σκεφτείτε τι σημαίνει για το κόστος που επιβαρύνει το φτωχότερο και το μέσο εισοδηματία.
Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό, με τις ανακατασκευές, με τα φορολογικά κίνητρα που θα δώσει το κράτος, αλλά και με επιδοτήσεις.
Σημαίνει πολλές και νέες δουλειές για τη νεολαία μας σε αυτόν τον χώρο, τον κατασκευαστικό. Κατασκευές όμως ποιοτικές, «πράσινες», που θα δώσουν νέα ανάπτυξη στη χώρα μας.
Αλλά σκεφτείτε, επίσης, τι σημαίνει αυτό και για τη βιομηχανία μας.
Ξέρετε ότι είμαστε τρίτοι στον κόσμο, λόγω του ηλιακού θερμοσίφωνα, με ένα κίνητρο που είχε θεσπιστεί πριν από πολλά χρόνια;
Σκεφτείτε, αν θεσπίσουμε κάποια ακόμα κίνητρα, πώς μπορούμε να αναπτύξουμε βιομηχανίες «πράσινης ανάπτυξης», που θα δώσουν δουλειά, κι όχι δουλειά των 700 ευρώ, αλλά ποιοτική δουλειά στη νεολαία μας, που θα έχει σιγουριά και προοπτική, και όχι στυγνή εκμετάλλευση.
Τρίτος βασικός λόγος, για τον οποίο μας αφορά το θέμα της «πράσινης ανάπτυξης», είναι η κοινωνική δικαιοσύνη.
Ποιος πληρώνει σήμερα τη ρύπανση; Το περιβάλλον είναι θέμα μιας ελίτ; Είναι αυτοί που παλαιότερα απλώς έλεγαν να προστατεύσουμε τις αρκούδες, τα ζώα ή τα δάση;
Κι αυτά είναι πολύ σημαντικά, αλλά θεωρήθηκε ότι το περιβάλλον είναι μόνον για κάποιους που έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες, διότι δεν έχουν άλλα προβλήματα.
Δεν είναι έτσι.
Το περιβάλλον, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η κλιματική αλλαγή, τα προβλήματα της ενέργειας και της ρύπανσης χτυπάνε πρώτα απ΄ όλα τον φτωχότερο και τον μέσο Έλληνα.
Είναι μια ταξική πολιτική, η μη περιβαλλοντική πολιτική.
Γι’ αυτό, η «πράσινη ανάπτυξη» είναι εκείνη που θα βοηθήσει και στην κοινωνική δικαιοσύνη.
Γιατί ποιος πληρώνει περισσότερο την αύξηση της ενέργειας;
Πληρώνει ο φτωχότερος την αύξηση στις τιμές της ενέργειας.
Πληρώνει για δύο λόγους, διότι πρώτα απ΄ όλα είναι μεγαλύτερο το κόστος ως προς το ποσοστό που αντιστοιχεί στο εισόδημά του, και δεύτερον, διότι συνήθως η κατοικία στην οποία μένει, δεν έχει την ποιότητα για να μπορεί να συγκρατήσει την ενέργεια που χρειάζεται, είτε το καλοκαίρι περισσότερη δροσιά, είτε το χειμώνα περισσότερη ζέστη. Έτσι, δημιουργούνται μεγάλες κοινωνικές ανισότητες.
Αλλά μη νομίζετε, υπάρχουν κι άλλες κοινωνικές ανισότητες.
Οι υποβαθμισμένες γειτονιές, οι γειτονιές που ξεχνιούνται από την Πολιτεία, για να βοηθηθούν οι πιο πλούσιες γειτονιές και, οι δυτικές συνοικίες, να είναι αυτές που πληρώνουν τα σπασμένα περιβαλλοντικώς.
Γι’ αυτό ακριβώς, το περιβάλλον για μας είναι και κοινωνική δικαιοσύνη, διότι εμείς μπορούμε να προστατεύσουμε και να αναδείξουμε σε αυτές τις περιοχές ελεύθερους χώρους, να φτιάξουμε πάρκα με πράσινο, όπου οι πολίτες θα μπορούν να χαρούν με τα παιδιά τους τον ελεύθερο χρόνο τους, θα μπορούν να βρουν μια ανάσα ηρεμίας, να ξεφύγουν από την πίεση της πόλης και να σταματήσουν επιτέλους και την ανεξέλεγκτη δόμηση εντός και εκτός σχεδίου.
Τέταρτος λόγος, που είναι σημαντικό για τους σοσιαλιστές και τους προοδευτικούς πολίτες το θέμα του περιβάλλοντος, είναι η ποιότητα ζωής.
Είδαμε πολίτες της δικής μας δήθεν ευρωπαϊκής χώρας, του τόπου μας, στον Ασωπό, να αφήνουν πίσω τους τα σπίτια τους και τη ζωή που χτίσανε, γιατί φοβούνται για την υγεία των παιδιών τους και τη δική τους.
Η διασφάλιση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής είναι προτεραιότητα στο Πρόγραμμά μας και μπορούμε και έχουμε χρέος να ελέγξουμε την ατμοσφαιρική ρύπανση, να πάρουμε στα σοβαρά την προστασία της δημόσιας υγείας και των δικών μας παιδιών, αλλά και όλων μας.
Να κάνουμε κοινωνικά συμβόλαια με τη βιομηχανία, να εφαρμόσουμε ελέγχους για τον περιορισμό των εκπομπών ρύπων και αιωρούμενων σωματιδίων, να εφαρμόσουμε κανόνες, αυστηρά και χωρίς διακρίσεις, με γνώμονα το συμφέρον όλων.
Πέμπτον, το θέμα της Δημοκρατίας. Τι σχέση έχει η Δημοκρατία με το περιβάλλον;
Είναι ακριβώς αυτή η συζήτηση μεταξύ πυρηνικών και Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Εάν βάζαμε πυρηνική ενέργεια στην Ελλάδα, δεν θα ήταν μόνο θέμα ασφάλειας για τη χώρα μας, αλλά θα ήταν και θέμα εξάρτησης της χώρας μας από ένα πολύ συγκεντρωτικό σύστημα αστυνομοκρατίας, ουσιαστικά, γύρω από ένα υλικό άκρως επικίνδυνο, που θα πρέπει να μεταφέρεται σε τόπους αποθήκευσης, που δεν ξέρουμε πού μπορεί να αποθηκευτεί- θα αποθηκευτεί σε κάποια βουνά, σε κάποιες περιοχές εντός ή εκτός Ελλάδας- και που δεν ξέρουμε τι κόστος θα έχει για την επόμενη γενιά, τι επιπτώσεις θα έχει στις επόμενες γενιές.
Γι’ αυτό, πολύ σωστά ο Jeremy Rifkin είπε ότι "οι ανανεώσιμες πηγές δίνουν δύναμη στον πολίτη, διότι του δίνουν τη δύναμη να είναι αυτόνομος ενεργειακά", να παράγει ο ίδιος ενέργεια στο σπίτι του, ακόμα και να δίνει ενέργεια, αν έχει τα μέσα, σε ένα δίκτυο ενέργειας σε όλη την Ελλάδα, κι έτσι, να μπορεί να έχει ο ίδιος μεγαλύτερη δύναμη αποφάσεων σε μια παράδοση ελληνική, αν θέλετε, που εμείς έχουμε από τα αρχαία χρόνια της πόλης-κράτους, της κοινότητας, της αποκεντρωμένης, πολιτιστικά και πολιτικά, Ελλάδας.
Και τέλος, το έκτο είναι το παγκόσμιο ζήτημα.
Γιατί σήμερα η Ελλάδα να είναι η τελευταία στον κατάλογο και να είναι η πρώτη που προειδοποιείται μέσα στη συμφωνία του Κιότο;
Γιατί η Ελλάδα του κύρους, της αξιοπρέπειας, η Ελλάδα του ήθους, η Ελλάδα της δύναμης, η Ελλάδα που ήταν, όπως είπε και ο Σταύρος Λαμπρινίδης στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σήμερα, να θεωρείται τελευταίος τροχός της αμάξης στα θέματα του περιβάλλοντος;
Εμείς, θέλουμε η Ελλάδα να είναι πρωτοπόρα, να είναι η δύναμη αξιών, η δύναμη ήθους σε παγκόσμιο επίπεδο.
ΚΙ αυτό θα μας δώσει και σιγουριά και ασφάλεια, αλλά και πολλές δυνατότητες για ουσιαστική και παραγωγική επένδυση, από πάρα πολλούς ιδιώτες και από άλλους στη χώρα μας.
Σήμερα, φίλες και φίλοι, γίνεται μια πράσινη επανάσταση.
Πρωταγωνιστές είναι, κατ΄ αρχήν, οι πολίτες. Μπορούμε όλοι μαζί, μπορούμε να κινηθούμε, να δραστηριοποιηθούμε όλοι μαζί. Και η σημερινή, αποψινή μας φωνή είναι ακριβώς φωνή-κάλεσμα για μια νέα αναπτυξιακή στρατηγική στη χώρα μας.
Θέλω να καταθέσω, κλείνοντας, πέντε προτάσεις, που θα ήταν και μια βάση, πάνω στην οποία θα κάνουμε αυτόν τον ουσιαστικό διάλογο με τους φορείς σε όλο τον ελλαδικό χώρο και με όλο τον Ελληνισμό, αλλά και έναν διάλογο, όχι μόνο με κοινωνικούς φορείς, αλλά και με άλλους πολιτικούς φορείς, που θα ήθελαν και που πιστεύουν πράγματι σε μια «πράσινη ανάπτυξη».
Πρώτη πρότασή μας, αυτόνομο Υπουργείο Περιβάλλοντος για να υπάρχει πια η πολιτική ευθύνη, αλλά και η πολιτική βούληση για να μπορέσουμε να συντονίσουμε μια νέα τέτοια πορεία.
Δεύτερον, η εξοικονόμηση ενέργειας σε κτίρια και αυτοκίνητα, δημιουργώντας κίνητρα και συνθήκες για να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Είχα προχθές, παραδείγματος χάρη, συνάντηση με έναν στενό συνεργάτη του Ομπάμα, είναι ένας Ελληνοαμερικανός, ένα νέο, λαμπρό παιδί, ο υπουργός Οικονομίας της Πολιτείας του Ιλινόις, ο οποίος έχει διακριθεί μέσα από ένα πρόγραμμα, που δίνει επιδότηση σε όσους αγοράζουν νέο αμάξι που είναι υβριδικό, δηλαδή, που καταναλώνει πολύ λιγότερη βενζίνη, πολύ λιγότερο πετρέλαιο.
Αυτό σημαίνει κέρδος για τον αγοραστή, που δεν θα βάζει περισσότερη βενζίνη, αλλά πολύ λιγότερη, άρα, θα έχει ένα πολύ πιο φθηνό αμάξι. Επίσης, κέρδος για το περιβάλλον, κέρδος για την κατανάλωση της ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Γιατί η Ελλάδα να μην πρωτοπορεί, όπως πρωτοπόρησε αυτός ο Ελληνοαμερικανός, αυτός ο ελληνικής καταγωγής πολίτης της Αμερικής και στενός συνεργάτης του Ομπάμα;
Τρίτον, στήριξη με κίνητρα όλων των επιχειρήσεων που γίνονται «πράσινες επιχειρήσεις», με τη διαμόρφωση καθαρών κανόνων ανταγωνισμού για την παραγωγή και χρήση ενέργειας, με το ακριβές κόστος της ενέργειας, συμπεριλαμβανομένου και του κόστους στο περιβάλλον.
Τέταρτον, η αυριανή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μπορεί να υπάρξουν παντού στην Ελλάδα, λόγω των δικών μας κλιματικών συνθηκών. Χωρίς γραφειοκρατία.
Ακριβώς γι’ αυτό χρειάζεται μια άλλη μορφή διακυβέρνησης.
Διότι σήμερα, δεν πρόκειται για μια γραφειοκρατία η οποία απλώς μεγάλωσε, είναι μια γραφειοκρατία που υπάρχει και λόγω του ότι οι κυβερνήσεις της Δεξιάς θέλουν να έχουν τον πολίτη υποχείριο, να ταλαιπωρείται, για να πηγαίνει στο βουλευτικό γραφείο και να του κλέβουν την ψήφο.
Εμείς, θέλουμε να δίνουμε δύναμη στον πολίτη, να του εξασφαλίζουμε δικαιώματα, να διευκολύνουμε τις προσπάθειές του και τις πρωτοβουλίες του.
Και πέμπτον, χρειαζόμαστε τολμηρές πολιτικές και νομοθέτες με βούληση και αρχές, που θα βοηθήσουν να αλλάξουμε εκείνους τους νόμους και θα επιτρέψουν να δώσουμε νέα κίνητρα, για νέα τεχνολογία και εκπαίδευση στη νέα γενιά, η οποία μπορεί να αφομοιώσει αυτές τις νέες τεχνολογίες και αυτή τη νέα εποχή.
Έρχεται μία επανάσταση.
Σε αυτή την επανάσταση, έχουμε δύο επιλογές: ή να είμαστε ουραγοί και η Ελλάδα πραγματικά να αποτελέσει τον σκουπιδότοπο της Ευρώπης, όπως πήγε να γίνει με το λιθάνθρακα και τη γερμανική εταιρεία, που τελικά πήγε στην Αλβανία, ή να είμαστε πρωτοπόροι και αυτό να είναι προς όφελος όλων των Ελλήνων, της ποιότητας της ζωής μας, αλλά βεβαίως να είναι και μια πρωτοπορία σε παγκόσμιο επίπεδο.
«Η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος», το είπε ο Ελύτης, το είπε ο Σεφέρης. Είναι ο μόνος τόπος στον κόσμο, όπως είπαν, που έχει όλες αυτές τις ομορφιές. Την ιστορία, τους ανθρώπους. Τους ανθρώπους, που κερδίζουν την αγάπη και το θαυμασμό όσων τους γνωρίζουν.
Έχουμε την υποχρέωση να αναδείξουμε αυτά τα πλεονεκτήματα, να αξιοποιήσουμε αυτά τα πλεονεκτήματα, να ξαναδώσουμε στα παιδιά μας τη γη των προγόνων τους, να τους ξαναδώσουμε την ελπίδα, να πούμε όχι στην υποβάθμιση, όχι στην καταστροφή, όχι στην εμπορευματοποίηση, ναι σε μια νέα πορεία, σε μια «πράσινη ανάπτυξη», με μια πράσινη κυβέρνηση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ. Γεια σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου