Σύλλογος για την διάσωση της καρέτα - καρέτα

Σύλλογος για την διάσωση της καρέτα - καρέτα
Γίνε εθελοντής - Βοήθησε οικονομικά κάνοντας δώρα στα παιδιά

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Μια ενδιαφερουσα - άποψη για την αποπομπή Σημίτη

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
του Κωνσταντινου Ζούλα

Καταλληλότερος αποδιοπομπαίος

Ενδεχομένως από δημοσιογραφική περιέργεια, «συλλαμβάνω» συχνά τον εαυτό μου να διαβάζει τις δημοσκοπήσεις ανάποδα. Τι εννοώ; Ολοι σχεδόν οι αναλυτές προέταξαν -και ευλόγως- το διχασμό που επέφερε στη βάση του ΠΑΣΟΚ η επιλογή του κ. Γ. Παπανδρέου να διαγράψει τον κ. Κ. Σημίτη. Και με το σκεπτικό αυτό οι περισσότεροι ανέδειξαν ως σημαντικότερη είδηση ότι το 43% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ διεφώνησαν με την απόφαση του κ. Παπανδρέου, εξ ου και την χαρακτήρισαν «υψηλού πολιτικού ρίσκου».

Συγνώμη για την απλοϊκή -έναντι των ειδικών- ερώτηση, αλλά ακριβώς αυτό το ποσοστό (43%) δεν ήταν που ψήφισε τον κ. Ευ. Βενιζέλο τον προηγούμενο Νοέμβριο, επιζητώντας την αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ; Μεσολάβησαν έκτοτε τόσο σημαντικά γεγονότα που να μετέπεισαν τους αμφισβητίες του κ. Παπανδρέου να τον στηρίξουν σήμερα και μάλιστα σε μια τόσο «ριψοκίνδυνη» επιλογή του;

Με τα δεδομένα αυτά -ζητώ και πάλι την κατανόηση των ειδικών- αλλά προσωπικά μού προκάλεσε πολύ μεγαλύτερη εντύπωση το έτερο εύρημα των δημοσκοπήσεων: ότι δηλαδή το 42% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είπαν ευθαρσώς «ναι» στην αποπομπή του κ. Σημίτη από το κόμμα του! Αλήθεια τι μπορεί να κάνει σχεδόν τους μισούς οπαδούς του «πιο επιτυχημένου πρωθυπουργού της μεταπολίτευσης» -κατά τα λεγόμενα συντρόφων του- να συμφωνούν ακόμη και με την ατιμωτική αποβολή του από το ΠΑΣΟΚ, μόλις πέντε χρόνια από την παντοδυναμία του; Εχει προηγούμενο στη μεταπολίτευση ένας πρώην πρωθυπουργός να αποδοκιμάζεται τόσο έντονα από τους οπαδούς τού κόμματός του και μάλιστα δι ασήμαντον -από πολιτικής απόψεως- αφορμή;Μια πρώτη εξήγηση των ειδικών είναι ότι το ΠΑΣΟΚ βιώνει καθυστερημένα την πολιτική του διχοστασία ανάμεσα στο πατριωτικό και εκσυγχρονιστικό του ρεύμα. Και πράγματι ουδείς θα αρνηθεί ότι ο κ. Σημίτης δεν κατόρθωσε ποτέ να γίνει αποδεκτός -πόσο μάλλον αγαπητός- από το σύνολο της βάσης του ΠΑΣΟΚ, τμήμα της οποίας τον «στήριξε» χάριν και μόνον της διατήρησης της εξουσίας. Τούτο ωστόσο απέχει πολύ από το να αντιμετωπίζεται σήμερα ως αποδιοπομπαίος τράγος από τους μισούς ψηφοφόρους του.

Μήπως, λοιπόν, για τη στάση του 42% πρέπει να αναζητηθούν κι άλλα αίτια στη μετά το 2004 εποχή; Πόσοι αλήθεια οπαδοί του ΠΑΣΟΚ πιστεύουν ότι ο κ. Σημίτης στήριξε ενθέρμως και ειλικρινώς τον κ. Παπανδρέου αφότου του έδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής; Μήπως ο πρώην πρωθυπουργός, με την όλη στάση του, έδειξε να ενδιαφέρεται πρωτίστως για τη δική του δικαίωση και υστεροφημία, παρά για τη μετέπειτα πορεία του κόμματός του; Αλήθεια, θυμάται κανείς τον κ. Σημίτη να παραδέχεται ένα δικό του σφάλμα -έστω μια αβλεψία ή παράλειψη- που να συνέτεινε στη συντριβή του ΠΑΣΟΚ το 2004; Αλλά θα μου πείτε ο ίδιος δεν είναι που μόλις ένα χρόνο μετά την πρώτη ήττα του κ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε -και μάλιστα γραπτώς- ότι οι εκλογές χάθηκαν την προεκλογική περίοδο;

Δεν υπάρχουν σχόλια: