Σύλλογος για την διάσωση της καρέτα - καρέτα

Σύλλογος για την διάσωση της καρέτα - καρέτα
Γίνε εθελοντής - Βοήθησε οικονομικά κάνοντας δώρα στα παιδιά

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Κύριε Παπανδρέου, αλλάξτε τα όλα

Ειναι φοβερη η προσπαθεια που γίνεται - για αλλη μια φορα - εδω στο διαδικτυο, απο συγκεκριμενα blogs, να ριξουν χολη και λάσπη στον Παπανδρέου.

Ο "μικρος", ο "χαζος", ο "μαμακιας", ο "λιγος"... μερικα απο τα επιθετα που χρησιμοποιούν.

Απο την μια, θα θελα, όλους αυτούς να τους γνωρίσω, να δω "τι απιδια πιανει ο σακκος τους"... η τουλαχιστον, να μάθω ΠΟΣΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ και ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ!!!

Από την άλλη, σκέφτομαι πως η διαγραφή Σημίτη, πόνεσε κάποιους και αυτο ειναι θετικό. Το μήνυμα ελήφθη...

Και βγηκαν τα γκρουπόσκυλα στην φόρα... Ωραία...

Και - Γιώργο - καλή συνέχεια... την περιμένουμε με λαχτάρα.

ΥΓ. Φορολόγηση των μερισμάτων... Αυτο, Γιώργο είναι που τους πονάει, αυτο πρέπει να είναι ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ και 1η πολιτικη πράξη της κυβέρνησής σου. Φρόντησε να γίνει ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του λαού... μήπως κατανοήσει κάποια στιγμή, ΠΟΙΟΙ του πίνουν το ΑΙΜΑ.

Κατα τ' αλλα, πολλοί - όπως κι εγώ - χθες περάσαμε υπέροχα! Καλές διαγραφές

4 σχόλια:

Nikos Lioliopoulos είπε...

Δεν χρειάζεται να εχεις κακές συναναστροφές χαζοπουλι(φοβερό όνομα!)

xazopouli είπε...

Αγαπητέ Νικο, ομολογω οτι δεν καταλαβα ακριβως τι εννοείς και θα' θελα να γίνεις πιο συγκεκριμένος στο σχόλιό σου.

Επι της ευκαιρίας όμως, θα θελα να πω κάποια πράματα για το θέμα, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ.

Για μένα λοιπόν, ο "εχθρός" του λαού είναι ένας, παντοτινός και στον αιώνα τον άπαντα. Το Κεφάλαιο ή - κατ' άλλους - η Ολιγαρχία.

Σήμερα (από το 89 και μετά για την ακρίβεια) το κεφάλαιο έχει σωρευτεί στις τσέπες ολίγων και χρησιμοποιεί έναν δούρειο ίππο, τον οποίο ελέγχει ΑΠΟΛΥΤΑ : τα Μ.Μ.Ε.

Αυτό είναι το όπλο του, προκειμένου να ανθεί η τσέπη του, αυτό είναι το όπλο του να ανεβάζει και να κατεβάζει κυβερνήσεις, αυτό είναι το όπλο που εγκαθιστά... ως εκπροσώπους του λαού, υπαλλήλους του (βλ. Κούρκουλα, τον.. άλλον τον "αστυνόμο πως τον λέγανε", το αρχιφασιστακι τον Γεωργιάδη, αλλά και τον... Τσίπρα και άλλους -διάφορους - τραγέλαφους).

Φυσικά τα ΜΜΕ αποτελούν και το όχημα που αναδυκνείει διάφορους εικονικά πλασμένους "αδιάφθορους", "κατάλληλους", "καθηγητές" και λοιπούς ... μεγάλους ηγέτες (τρομάρα μας).

Πετυχαίνουν έτσι, από την μία να αποκοιμίζουν τον λαό και από την άλλη αποκτούν τις μαριονέτες προκειμένου να κερδίζουν περισσότερο, να παρανομούν ανεξέλεγκτα, να ζούμε όλοι στον αστερισμό των δικών τους σχεδίων και προθέσεων.

Αυτοί λοιπόν - η ολιγαρχία - είναι ο εχθρός μου, ο εχθρός του λαού.

Τα παπαγαλάκια τους δεν με ενδιαφέρουν, όσο... "μεγάλα" κι αν είναι (πρώην υπουργοί, πρώην πρωθυπουργοί, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί κλπ).

Προσωπικά ΔΕΝ είμαι ΠΑΣΟΚ. Στην πραγματικότητα, ΠΑΣΟΚ ψήφισα, μόλις το 2004.

Για συγκεκριμένους λόγους :

1) Γιατί - χρόνια μέσα στην αριστερά - δεν είδα να υπάρχει ποτε η πιθανότητα αυτοκριτικής (τα λάθη ιστορικά πολλά), διαλόγου και εναλλακτικής πρότασης, όχι εξουσίας, αλλα τρόπου ζωής, απεξάρτησης από τον καταναλωτισμό, την αυθαιρεσία, τις διαπροσωπικες σχέσεις αλλά και αυτές μεταξύ των λαών. Αντίθετα, με έκπληξη, είδα τον... Τσίπρα να παίρνει 70% για την προεδρία ενός κόμματος που το μόνο που είχε στο νου του τα τελευταία 6-7 χρόνια ήταν να καπελώνει κινήματα, συνειδήσεις και να ψηφοθηρεί ασύστολα.

2) Γιατί θεωρώ τον Παπανδρέου, άνθρωπο με αρχές και αξίες, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΔΕΟΛΟΓΟ (αναγκαία η ιδεολογία κατά την άποψη μου σήμερα όσο ποτέ άλλωτε), έναν ηγέτη που μπορεί να οδηγήσει τον Έλληνα να ξαναβρεί αρχές και αξίες τις οποίες έχει χάσει προ πολλού (δεν μιλώ φυσικά... για τα "πατρις θρησκεία οικογένεια που ποτέ - δυστυχώς - δεν κατάφερε να εξαλλείψει, αλλά για δικαιοσύνη, για ισονομία, αξιοκρατία, ελευθερία και ΨΩΜΙ και ΠΑΙΔΙΑ. Για φαντασία, παραγωγικότητα, καινοτομία).

Αυτή την απόφαση πήρα το 2004, είμαι σίγουρος πως πήρα την σωστή απόφαση, και κάνω ότι μπορώ να την στηρίξω αυτή την απόφαση, έξω απο... κόμματα και όργανα.

Γιατί; Γιατί πολύ απλά... τα κόμματα και οι μηχανισμοί τους δεν με εκφράζουν, δεν περιμένω τίποτα απ' αυτά.

Περιμένω όμως πολλά από τον Έλληνα.

Να ξυπνήσει, να πληροφορηθεί (πραγματικά), να ΜΑΘΕΙ και να ΜΟΡΦΩΘΕΙ, να αποκτήσει συνείδηση των πραγμάτων γύρω του, ώστε να αντιληφθεί - κάποια στιγμή, κοντινή εύχομαι - ποιοι είναι αυτοί που τον κρατούν καθηλωμένο
στην σημερινή του μιζέρια.

Να πάψει να αποδέχεται "φιλτραρισμένες" ειδήσεις και να καθορίζει την λογική του στα πλαίσια "τσιτάτων" των Πρετεντέρηδων και λοιπόν υπαλλήλων του κεφαλαίου.

Να δει καποια στιγμή το - ξεραμμένο ή κατακαμμένο - δάσος μέσα στο οποίο του καθορίσανε να ζει και να αντιδράσει. Γιατί πολύ απλά, δεν τον γεμίζει η κατακόκκινη παπαρούνα στο βρακί της ξανθιάς καλλονής του μεσημεριάτικου μαγκαζίνο που του πασσάρουν για να αποκοιμηθεί αποκαμμωμένος από μια ψεύτικη αίσθηση καύλας.

Nikos Lioliopoulos είπε...

παρότι έκανα ένα μάλλον αποτυχημένο αστειάκι , χαίρομαι ιδιαίτερα που έγινα αφορμή για προβληματισμό και για το εξαιρετικό αυτό κείμενο. Τελικά φαίνεται ότι όλα τα ωραία πράγματα ξεκινούν ως αστείο!
Αλλά το κείμενο είναι συγκλονιστικό κάθε λέξη του. Και με εξέφρασες πολύ «Χαζοπούλι»
Θα ανεβάσω με την άδεια σου το κείμενο αυτό στο μπλόγκ γιατί είναι εξαιρετικό.
Σε ευχαριστώ!

xazopouli είπε...

Κανε οτι θες, γραψε οτι θες Νικο