Από το ΕΘΝΟΣ
Του Ηλία Μαρούτση
Πώς λειτουργούσε το μαύρο ταμείο της Siemens, με τον Μαυρίδη να πληρώνει τους υπηρεσιακούς και τον Χριστοφοράκo τους VIP πολιτικούς
Στις 17 Δεκεμβρίου του 2007 μια εταιρική ανακοίνωση πέρασε στα μονόστηλα των οικονομικών εφημερίδων. Το δελτίο Τύπου της Siemens ενημέρωνε ότι ο δρ. Μιχάλης Χριστοφοράκος, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής της εταιρείας στην Ελλάδα, είχε υποβάλει την παραίτησή του. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της περιόδου αιτία της παραίτησης ήταν η διαφωνία του με την επικείμενη συρρίκνωση του ρόλου της Siemens Ελλάδας, ενώ συμπληρωνόταν ότι κατά τη δεκαετή παραμονή του κ. Χριστοφοράκου στη Siemens Hellas πενταπλασιάστηκε ο συνολικός τζίρος της εταιρείας και υπερδιπλασιάστηκαν οι επενδύσεις της.
Της παραίτησης Χριστοφοράκου είχε προηγηθεί (κατά 18 μήνες) μια ακόμη, αυτή του επίσης επιτυχημένου στελέχους της εταιρείας Πρόδρομου Μαυρίδη.
Λίγο καιρό αργότερα αποκαλύφθηκε ποια ήταν η συνταγή της επιτυχίας του αχτύπητου διδύμου της Siemens, όπως επίσης και οι πραγματικοί λόγοι της απομάκρυνσής τους από την πολυεθνική.
Οι κύριοι κρίκοι
Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος και ο Πρόδρομος Μαυρίδης, σύμφωνα με τα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας με αφορμή τη δίκη, για το διεθνές σκάνδαλο που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Μόναχο, αποτελούσαν τους δύο κύριους κρίκους της αλυσίδας διακίνησης χρήματος από τα μαύρα ταμεία της Siemens στην Ελλάδα.
Η πολυεθνική εταιρεία είχε στήσει παγκοσμίως ένα σύστημα πληρωμών και διευκολύνσεων σε πολιτικούς, στελέχη της κρατικής μηχανής και οποιονδήποτε άλλο κρινόταν απαραίτητο προκειμένου να εξασφαλίζει ευνοϊκή μεταχείριση, να κλείνει δουλειές με ευνοϊκούς όρους και να γιγαντώνει τον όμιλο. Ανάλογα με τη χώρα δεσμευόταν ένα ποσό από 2% ως και 30% του ετήσιου τζίρου της εταιρείας, το οποίο κατευθυνόταν σε μίζες. Μέσα από ένα δαιδαλώδες σύστημα εμβασμάτων, off-shore εταιρειών και παρένθετων προσώπων, ώστε να χαθούν τα ίχνη του χρήματος, γίνονταν επί σειρά ετών παράνομες πληρωμές σε όλες τις χώρες που η εταιρεία είχε έντονη δραστηριοποίηση.
Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό υπολογίζεται σε 10% επί του ετήσιου τζίρου του τομέα τηλεπικοινωνιών. Το 8% φαίνεται να είχε ως αποδέκτες στελέχη κρατικών εταιρειών, μέλη επιτροπών, συμβούλους και άλλους υψηλόβαθμους παράγοντες που μπορούσαν να επηρεάσουν τις κρίσιμες αποφάσεις και το 2% πολιτικούς, υπουργούς, τους συνεργάτες τους, ακόμα και κόμματα προκειμένου να είναι εξασφαλισμένη η ανοχή σε ανώτατο επίπεδο.
Στην επιχείρηση της μίζας ο ρόλος των δύο ανώτατων στελεχών της Siemens Hellas φαίνεται ότι ήταν διακριτός. Την πολλή δουλειά, όπως προκύπτει από τις καταθέσεις κατηγορουμένων και μαρτύρων στη Γερμανία, την έκανε ο Πρόδρομος Μαυρίδης, ενώ ο Μιχάλης Χριστοφοράκος είχε υπό την ευθύνη του τις VIP πληρωμές προς τους πολιτικούς και τα κόμματα.
Τι λένε οι Γερμανοί
Ο απαιτητικός και απλόχερος κος Χριστοφοράκoς
Ο Μ. Χριστοφοράκος χαρακτηρίζεται από τον Γερμανό μάνατζερ που ήλεγχε τα μαύρα ταμεία της Siemens, Ράινχαρτ Σίκατσεκ, εξαιρετικά απλόχερος όσον αφορά τις πληρωμές πολιτικών προσώπων, ενώ πολύ συχνά πίεζε για έκτακτη χρηματοδότηση λέγοντας ότι στην Ελλάδα έτσι γίνονται οι δουλειές.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Siemens Hellas επισκεπτόταν μία φορά το χρόνο το Μόναχο για να πάρει έγκριση από τον οικονομικό διευθυντή του τμήματος τηλεπικοινωνιών Χανς Βάλτερ Μπέρνσαου και να έχει στη διάθεσή του το 2% του τζίρου της θυγατρικής στην Ελλάδα για να εξασφαλίζει την πολιτική κάλυψη στις δουλειές της εταιρείας.
Τα υποσυστήματα
Μέσω του Πάολο Φλοριάνι, που διατηρούσε μαύρα ταμεία για λογαριασμό της Siemens στην Ελβετία, τα ποσά έφτανα σε λογαριασμό της UBS του κ. Χριστοφοράκου στο Μονακό.
Η παραίτηση του κ. Χριστοφοράκου συνέπεσε χρονικά με τη διαδικασία εσωτερικού ελέγχου που είχε αναλάβει το δικηγορικό γραφείο Debevoise & Plimpton και τη δημοσίευση στη «Wall Street Journal» ενός διαγράμματος που φαινόταν το δαιδαλώδες σύστημα και τα υποσυστήματα των μαύρων ταμείων της Siemens, μεταξύ των οποίων και αυτό του Πρόδρομου Μαυρίδη, ο οποίος είχε ήδη παραιτηθεί από την εταιρεία.
Από λογαριασμούς ή υπεράκτιες εταιρείες που συνδέονται με τον κ. Μαυρίδη φέρεται να έχουν διακινηθεί περίπου 50 εκ. ευρώ σε διάστημα μιας εξαετίας. Το πρώην στέλεχος της Siemens κατηγορείται από τις ελβετικές αρχές για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ενώ η ίδια η Siemens ζητεί να της επιστρέψει 8 εκ. ευρώ.
Το δίκτυο με τις offshore εταιρείες
Σύμφωνα με τις καταστάσεις της δικηγορικής εταιρείας Debevoise & Plimpton, από τις εταιρείες που ήλεγχε ο πρώην γενικός διευθυντής Π. Μαυρίδης έχουν διακινηθεί συνολικά 49.596.642 ευρώ και από τις άλλες του δικτύου που ήλεγχε ο πρώην διευθύνων σύμβουλος Μ. Χριστοφοράκος 11.116.084 ευρώ.
Οπως προκύπτει από τα διαγράμματα που έχουν παραδώσει οι Αμερικανοί, ο Π. Μαυρίδης χρησιμοποιούσε κυρίως δύο offshore εταιρείες, τη Martha Overseas και τη Martha Holdings, ενώ σε πολλές περιπτώσεις προτίμησε να εμβάζει τα ποσά που έπαιρνε από τα μαύρα ταμεία της μητρικής απευθείας σε πρόσωπα ή σε προσωπικούς του λογαριασμούς σε ευρωπαϊκές τράπεζες.
Το κουβάρι
Από εκεί μέρος των χρημάτων καταβαλλόταν τοις μετρητοίς στους τελικούς αποδέκτες, υπηρεσιακούς παράγοντες, επιτροπές προμηθειών κλπ., ενώ μεγάλο μέρος εκτιμάται πως κατευθυνόταν σε δικές του επενδυτικές δραστηριότητες. Τα στοιχεία αυτά όπως αναφέρεται σε υποσημείωση της αμερικανικής δικηγορικής εταιρείας προέκυψαν από τις συνεντεύξεις των ερευνητών με τα στελέχη της Siemens AG, R. Niedl και W. Rudolph.
Από την άλλη, ο κ. Χριστοφοράκος, ο οποίος είχε το προνόμιο να διαθέτει το 2% από τον κύκλο εργασιών της Siemens Hellas για πολιτικό χρήμα, ενεργούσε μέσω των εταιρειών Fairways Estates Ltd και Placid Blue και εν συνεχεία ενός ευρύτατου δικτύου offshore. Στην τελική φάση αποδέκτες των χρημάτων αυτών είναι είτε άλλες offshore εταιρείες είτε παρένθετα πρόσωπα, εκ των οποίων τα περισσότερα ακόμη είναι άγνωστα.
Στο διάγραμμα της Debevoise & Plimpton για το 2%, δηλαδή το πολιτικό χρήμα, ως τελικοί αποδέκτες εμφανίζονται σε δύο εμβάσματα ο Η. Πιταούλης, το 1999 για 1.000.000 μάρκα που κατέληξαν στον Θ. Τσουκάτο μέσω του Σ. Βίου, και ο ανιψιός του κ. Βίου, Μ. Βόγιας, στον οποίο κατέληξαν συνολικά 3.300.000 μάρκα το 1998. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις οι τελικοί αποδέκτες, σύμφωνα με την Debevoise & Plimpton, είναι είτε offshore εταιρείες είτε πρόσωπα που θεωρούνται μέχρι τώρα άγνωστα.
Του Ηλία Μαρούτση
Πώς λειτουργούσε το μαύρο ταμείο της Siemens, με τον Μαυρίδη να πληρώνει τους υπηρεσιακούς και τον Χριστοφοράκo τους VIP πολιτικούς
Στις 17 Δεκεμβρίου του 2007 μια εταιρική ανακοίνωση πέρασε στα μονόστηλα των οικονομικών εφημερίδων. Το δελτίο Τύπου της Siemens ενημέρωνε ότι ο δρ. Μιχάλης Χριστοφοράκος, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής της εταιρείας στην Ελλάδα, είχε υποβάλει την παραίτησή του. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της περιόδου αιτία της παραίτησης ήταν η διαφωνία του με την επικείμενη συρρίκνωση του ρόλου της Siemens Ελλάδας, ενώ συμπληρωνόταν ότι κατά τη δεκαετή παραμονή του κ. Χριστοφοράκου στη Siemens Hellas πενταπλασιάστηκε ο συνολικός τζίρος της εταιρείας και υπερδιπλασιάστηκαν οι επενδύσεις της.
Της παραίτησης Χριστοφοράκου είχε προηγηθεί (κατά 18 μήνες) μια ακόμη, αυτή του επίσης επιτυχημένου στελέχους της εταιρείας Πρόδρομου Μαυρίδη.
Λίγο καιρό αργότερα αποκαλύφθηκε ποια ήταν η συνταγή της επιτυχίας του αχτύπητου διδύμου της Siemens, όπως επίσης και οι πραγματικοί λόγοι της απομάκρυνσής τους από την πολυεθνική.
Οι κύριοι κρίκοι
Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος και ο Πρόδρομος Μαυρίδης, σύμφωνα με τα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας με αφορμή τη δίκη, για το διεθνές σκάνδαλο που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Μόναχο, αποτελούσαν τους δύο κύριους κρίκους της αλυσίδας διακίνησης χρήματος από τα μαύρα ταμεία της Siemens στην Ελλάδα.
Η πολυεθνική εταιρεία είχε στήσει παγκοσμίως ένα σύστημα πληρωμών και διευκολύνσεων σε πολιτικούς, στελέχη της κρατικής μηχανής και οποιονδήποτε άλλο κρινόταν απαραίτητο προκειμένου να εξασφαλίζει ευνοϊκή μεταχείριση, να κλείνει δουλειές με ευνοϊκούς όρους και να γιγαντώνει τον όμιλο. Ανάλογα με τη χώρα δεσμευόταν ένα ποσό από 2% ως και 30% του ετήσιου τζίρου της εταιρείας, το οποίο κατευθυνόταν σε μίζες. Μέσα από ένα δαιδαλώδες σύστημα εμβασμάτων, off-shore εταιρειών και παρένθετων προσώπων, ώστε να χαθούν τα ίχνη του χρήματος, γίνονταν επί σειρά ετών παράνομες πληρωμές σε όλες τις χώρες που η εταιρεία είχε έντονη δραστηριοποίηση.
Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό υπολογίζεται σε 10% επί του ετήσιου τζίρου του τομέα τηλεπικοινωνιών. Το 8% φαίνεται να είχε ως αποδέκτες στελέχη κρατικών εταιρειών, μέλη επιτροπών, συμβούλους και άλλους υψηλόβαθμους παράγοντες που μπορούσαν να επηρεάσουν τις κρίσιμες αποφάσεις και το 2% πολιτικούς, υπουργούς, τους συνεργάτες τους, ακόμα και κόμματα προκειμένου να είναι εξασφαλισμένη η ανοχή σε ανώτατο επίπεδο.
Στην επιχείρηση της μίζας ο ρόλος των δύο ανώτατων στελεχών της Siemens Hellas φαίνεται ότι ήταν διακριτός. Την πολλή δουλειά, όπως προκύπτει από τις καταθέσεις κατηγορουμένων και μαρτύρων στη Γερμανία, την έκανε ο Πρόδρομος Μαυρίδης, ενώ ο Μιχάλης Χριστοφοράκος είχε υπό την ευθύνη του τις VIP πληρωμές προς τους πολιτικούς και τα κόμματα.
Τι λένε οι Γερμανοί
Ο απαιτητικός και απλόχερος κος Χριστοφοράκoς
Ο Μ. Χριστοφοράκος χαρακτηρίζεται από τον Γερμανό μάνατζερ που ήλεγχε τα μαύρα ταμεία της Siemens, Ράινχαρτ Σίκατσεκ, εξαιρετικά απλόχερος όσον αφορά τις πληρωμές πολιτικών προσώπων, ενώ πολύ συχνά πίεζε για έκτακτη χρηματοδότηση λέγοντας ότι στην Ελλάδα έτσι γίνονται οι δουλειές.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Siemens Hellas επισκεπτόταν μία φορά το χρόνο το Μόναχο για να πάρει έγκριση από τον οικονομικό διευθυντή του τμήματος τηλεπικοινωνιών Χανς Βάλτερ Μπέρνσαου και να έχει στη διάθεσή του το 2% του τζίρου της θυγατρικής στην Ελλάδα για να εξασφαλίζει την πολιτική κάλυψη στις δουλειές της εταιρείας.
Τα υποσυστήματα
Μέσω του Πάολο Φλοριάνι, που διατηρούσε μαύρα ταμεία για λογαριασμό της Siemens στην Ελβετία, τα ποσά έφτανα σε λογαριασμό της UBS του κ. Χριστοφοράκου στο Μονακό.
Η παραίτηση του κ. Χριστοφοράκου συνέπεσε χρονικά με τη διαδικασία εσωτερικού ελέγχου που είχε αναλάβει το δικηγορικό γραφείο Debevoise & Plimpton και τη δημοσίευση στη «Wall Street Journal» ενός διαγράμματος που φαινόταν το δαιδαλώδες σύστημα και τα υποσυστήματα των μαύρων ταμείων της Siemens, μεταξύ των οποίων και αυτό του Πρόδρομου Μαυρίδη, ο οποίος είχε ήδη παραιτηθεί από την εταιρεία.
Από λογαριασμούς ή υπεράκτιες εταιρείες που συνδέονται με τον κ. Μαυρίδη φέρεται να έχουν διακινηθεί περίπου 50 εκ. ευρώ σε διάστημα μιας εξαετίας. Το πρώην στέλεχος της Siemens κατηγορείται από τις ελβετικές αρχές για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ενώ η ίδια η Siemens ζητεί να της επιστρέψει 8 εκ. ευρώ.
Το δίκτυο με τις offshore εταιρείες
Σύμφωνα με τις καταστάσεις της δικηγορικής εταιρείας Debevoise & Plimpton, από τις εταιρείες που ήλεγχε ο πρώην γενικός διευθυντής Π. Μαυρίδης έχουν διακινηθεί συνολικά 49.596.642 ευρώ και από τις άλλες του δικτύου που ήλεγχε ο πρώην διευθύνων σύμβουλος Μ. Χριστοφοράκος 11.116.084 ευρώ.
Οπως προκύπτει από τα διαγράμματα που έχουν παραδώσει οι Αμερικανοί, ο Π. Μαυρίδης χρησιμοποιούσε κυρίως δύο offshore εταιρείες, τη Martha Overseas και τη Martha Holdings, ενώ σε πολλές περιπτώσεις προτίμησε να εμβάζει τα ποσά που έπαιρνε από τα μαύρα ταμεία της μητρικής απευθείας σε πρόσωπα ή σε προσωπικούς του λογαριασμούς σε ευρωπαϊκές τράπεζες.
Το κουβάρι
Από εκεί μέρος των χρημάτων καταβαλλόταν τοις μετρητοίς στους τελικούς αποδέκτες, υπηρεσιακούς παράγοντες, επιτροπές προμηθειών κλπ., ενώ μεγάλο μέρος εκτιμάται πως κατευθυνόταν σε δικές του επενδυτικές δραστηριότητες. Τα στοιχεία αυτά όπως αναφέρεται σε υποσημείωση της αμερικανικής δικηγορικής εταιρείας προέκυψαν από τις συνεντεύξεις των ερευνητών με τα στελέχη της Siemens AG, R. Niedl και W. Rudolph.
Από την άλλη, ο κ. Χριστοφοράκος, ο οποίος είχε το προνόμιο να διαθέτει το 2% από τον κύκλο εργασιών της Siemens Hellas για πολιτικό χρήμα, ενεργούσε μέσω των εταιρειών Fairways Estates Ltd και Placid Blue και εν συνεχεία ενός ευρύτατου δικτύου offshore. Στην τελική φάση αποδέκτες των χρημάτων αυτών είναι είτε άλλες offshore εταιρείες είτε παρένθετα πρόσωπα, εκ των οποίων τα περισσότερα ακόμη είναι άγνωστα.
Στο διάγραμμα της Debevoise & Plimpton για το 2%, δηλαδή το πολιτικό χρήμα, ως τελικοί αποδέκτες εμφανίζονται σε δύο εμβάσματα ο Η. Πιταούλης, το 1999 για 1.000.000 μάρκα που κατέληξαν στον Θ. Τσουκάτο μέσω του Σ. Βίου, και ο ανιψιός του κ. Βίου, Μ. Βόγιας, στον οποίο κατέληξαν συνολικά 3.300.000 μάρκα το 1998. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις οι τελικοί αποδέκτες, σύμφωνα με την Debevoise & Plimpton, είναι είτε offshore εταιρείες είτε πρόσωπα που θεωρούνται μέχρι τώρα άγνωστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου