Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Του Κωνσταντίνου Ζούλα
Ολα ανεξαιρέτως τα αδικήματα που ενδεχομένως έχουν διαπραχθεί από πολιτικά πρόσωπα πριν από το 2004 έχουν ήδη παραγραφεί, ενώ σε ένα χρόνο από σήμερα (τον Ιούνιο του 2009) παραγεγραμμένα θα είναι και όσα αδικήματα τυχόν διαπράχθηκαν κατά την πρώτη τετραετία της Ν.Δ.
Αυτά προβλέπει το Σύνταγμα της χώρας που ρητώς ορίζει (άρθρο 86) «ότι μόνον η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης για ποινικά αδικήματα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους». Στη δε παράγραφο 3 προσδιορίζει και το χρόνο που μπορεί να ασκηθεί αυτή η δυνατότητα του Κοινοβουλίου: «Μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου (δηλαδή, το δεύτερο χρόνο της επόμενης Βουλής) που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος».
Με απλά λόγια δηλαδή, όσα αδικήματα τελέστηκαν προ των εκλογών του 2004 έχουν παραγραφεί ήδη από τον Ιούνιο του 2006, ενώ αντίστοιχα όσα τυχόν διαπράχθηκαν από τον Απρίλιο του 2004 μέχρι τις εκλογές του 2007 παραγράφονται τον Ιούνιο του 2009. Το γεγονός αυτό καθιστά βέβαια άνευ ουσιαστικής σημασίας στις περισσότερες περιπτώσεις και το σχετικό νόμο του 2003 (3126) καθώς αυτός προβλέπει ότι «οι αξιόποινες πράξεις υπουργών παραγράφονται με τη συμπλήρωση 5 ετών από την τέλεσή τους».
Οι αυστηρότατες, αλλά και τόσο σύντομες -χρονικά- Συνταγματικές επιταγές, που έρχονται στο προσκήνιο με αφορμή το σκάνδαλο Siemens, είχαν αποτελέσει και στο παρελθόν αιτία έντονης πολιτικής και δικαστικής αντιπαράθεσης. Το ερώτημα μάλιστα που τέθηκε και το 2001, όταν αναθεωρήθηκε το άρθρο 86, είναι γιατί οι νυν και οι πρώην υπουργοί πρέπει να τυγχάνουν και μάλιστα εκ του Συντάγματος μιας τόσο διαφορετικής νομικής αντιμετώπισης από τους απλούς πολίτες όταν αποδεδειγμένα ελέγχονται για σοβαρά ποινικά αδικήματα.
Το παράδειγμα είναι υποθετικό αλλά μπορεί να αποδειχθεί προφητικό: Αν στην πολύκροτη υπόθεση της Siemens, η Δικαιοσύνη αποφανθεί ότι, μεταξύ άλλων, ένας πρώην υπουργός και ένα πρώην στέλεχος μεγάλου Οργανισμού συνήργησαν στα τέλη της δεκαετίας του '90 στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος (κακούργημα), ο μεν πρώτος δεν θα δικασθεί καν -διότι το αδίκημά του έχει ήδη παραγραφεί- ο δε δεύτερος θα καταλήξει στη φυλακή πιθανότατα με ισόβια, διότι δεν ανήκει στο προστατευόμενο πολιτικό προσωπικό...
Του Κωνσταντίνου Ζούλα
Με αφορμή το σκάνδαλο Siemens, τίθεται ξανά το ερώτημα γιατί υπουργοί και απλοί πολίτες να μην είναι ίσοι απέναντι στο νόμο
Ολα ανεξαιρέτως τα αδικήματα που ενδεχομένως έχουν διαπραχθεί από πολιτικά πρόσωπα πριν από το 2004 έχουν ήδη παραγραφεί, ενώ σε ένα χρόνο από σήμερα (τον Ιούνιο του 2009) παραγεγραμμένα θα είναι και όσα αδικήματα τυχόν διαπράχθηκαν κατά την πρώτη τετραετία της Ν.Δ.
Αυτά προβλέπει το Σύνταγμα της χώρας που ρητώς ορίζει (άρθρο 86) «ότι μόνον η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης για ποινικά αδικήματα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους». Στη δε παράγραφο 3 προσδιορίζει και το χρόνο που μπορεί να ασκηθεί αυτή η δυνατότητα του Κοινοβουλίου: «Μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου (δηλαδή, το δεύτερο χρόνο της επόμενης Βουλής) που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος».
Με απλά λόγια δηλαδή, όσα αδικήματα τελέστηκαν προ των εκλογών του 2004 έχουν παραγραφεί ήδη από τον Ιούνιο του 2006, ενώ αντίστοιχα όσα τυχόν διαπράχθηκαν από τον Απρίλιο του 2004 μέχρι τις εκλογές του 2007 παραγράφονται τον Ιούνιο του 2009. Το γεγονός αυτό καθιστά βέβαια άνευ ουσιαστικής σημασίας στις περισσότερες περιπτώσεις και το σχετικό νόμο του 2003 (3126) καθώς αυτός προβλέπει ότι «οι αξιόποινες πράξεις υπουργών παραγράφονται με τη συμπλήρωση 5 ετών από την τέλεσή τους».
Οι αυστηρότατες, αλλά και τόσο σύντομες -χρονικά- Συνταγματικές επιταγές, που έρχονται στο προσκήνιο με αφορμή το σκάνδαλο Siemens, είχαν αποτελέσει και στο παρελθόν αιτία έντονης πολιτικής και δικαστικής αντιπαράθεσης. Το ερώτημα μάλιστα που τέθηκε και το 2001, όταν αναθεωρήθηκε το άρθρο 86, είναι γιατί οι νυν και οι πρώην υπουργοί πρέπει να τυγχάνουν και μάλιστα εκ του Συντάγματος μιας τόσο διαφορετικής νομικής αντιμετώπισης από τους απλούς πολίτες όταν αποδεδειγμένα ελέγχονται για σοβαρά ποινικά αδικήματα.
Το παράδειγμα είναι υποθετικό αλλά μπορεί να αποδειχθεί προφητικό: Αν στην πολύκροτη υπόθεση της Siemens, η Δικαιοσύνη αποφανθεί ότι, μεταξύ άλλων, ένας πρώην υπουργός και ένα πρώην στέλεχος μεγάλου Οργανισμού συνήργησαν στα τέλη της δεκαετίας του '90 στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος (κακούργημα), ο μεν πρώτος δεν θα δικασθεί καν -διότι το αδίκημά του έχει ήδη παραγραφεί- ο δε δεύτερος θα καταλήξει στη φυλακή πιθανότατα με ισόβια, διότι δεν ανήκει στο προστατευόμενο πολιτικό προσωπικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου