Για την Ανανεωτική και Ριζοσπαστική Αριστερά του 21ου αιώνα
ΔΙΑΡΚΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ 13-4-5/02/09, ΑΘΗΝΑ, 12/02/2009
Η ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΜΑΣ
Στο ιδρυτικό μας Συνέδριο αποφασίσαμε να οικοδομήσουμε τον ΣΥΝ «ως μια δύναμη ανταγωνιστική προς τις σχέσεις εκμετάλλευσης, ανελευθερίας, αποξένωσης και ανισοτήτων που κυριαρχούν στις καπιταλιστικές κοινωνίες και στη δική μας κοινωνία». Και είμαστε όλοι και όλες ΣΥΝοδοιπόροι σε αυτή την υπόθεση.
Η σύγχρονη Αριστερά που εκπροσωπεί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει από την αφετηρία της ως επιδίωξη μια δημοκρατική και σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας, το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, το δημοκρατικό σοσιαλισμό.
Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός ως όραμα και δημιουργική ουτοπία αποτελούσε και αποτελεί την ιδεολογικοπολιτική και αξιακή ταυτότητα της σύγχρονης Αριστεράς.
Σήμερα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της ηγεμονίας των ΗΠΑ και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και ιδεολογικών προταγμάτων, της ραγδαίας ανατροπής του παγκόσμιου κλίματος, της προϊούσας συρρίκνωσης της βιοποικιλότητας, της θανάσιμης επέκτασης των προβλημάτων ρύπανσης, αλλά και των αγώνων για δημοκρατική διακυβέρνηση, για την ειρήνη και την προστασία του περιβάλλοντος πολλές δυνάμεις του ευρύτερου αριστερού χώρου αναζητούν νέα έμπνευση και ανανεωμένες στρατηγικές.
Πυκνώνουν οι αναζητήσεις για τη νέα Αριστερά του 21ου αιώνα, πέραν της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας των κομμουνιστικών κομμάτων και του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Καινούριες δυνάμεις της Αριστεράς αναδεικνύονται από το φυτώριο του εργατικού κινήματος και των νέων κοινωνικών κινημάτων.
Ο ΣΥΝ παρακολουθεί με προσοχή και ενδιαφέρον τις αναζητήσεις και ανακατατάξεις αυτές, επιδιώκει με κάθε πρόσφορο μέσο τη συμπόρευση, τη συνεργασία, τις συγκλίσεις.
Οι συντηρητικές δυνάμεις θέλουν να ταυτίσουν το τέλος των καθεστώτων της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης και μαζί τις δυσκολίες και τα πισωγυρίσματα της μεταρρυθμιστικής «δυτικής» σοσιαλδημοκρατίας με το τέλος κάθε ιδέας Σοσιαλισμού.
Εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού τόλμησαν να μιλήσουν για το «τέλος της ιστορίας» με την οριστική επικράτηση του καπιταλισμού. Κήρυκες της «νέας τάξης πραγμάτων» επέμεναν πως η μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο, οι ΗΠΑ, μπορούσαν με κάθε μέσο -και με τους προληπτικούς πολέμους- να επιβάλουν σε παγκόσμια κλίμακα τις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις που αυτές επιθυμούσαν και υπέρ των συμφερόντων που αυτές στήριζαν.
Σε όλο αυτό το διάστημα το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών βάθυνε και συνεχίζει να βαθαίνει ενώ εντείνεται η άνιση ανάπτυξη τόσο στο εσωτερικό των οικονομιών όσο και διεθνώς.
Η τραγική ανέχεια, η οπισθοδρόμηση, τα χρέη, η εξάρτηση, η εξαθλίωση και η πείνα μαζί με μια έκρηξη πληθυσμιακή, συνεχίζουν να κυριαρχούν σε εκατό και πλέον υπανάπτυκτες χώρες.
Η εντατική εκμετάλλευση των εργαζομένων και της φύσης, η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η έλλειψη κοινωνικής και οικολογικής προστασίας, η εξάρτηση από τους παγκόσμιους χρηματοδοτικούς οργανισμούς δημιουργούν τεράστια προβλήματα στις νεοαναπτυσσόμενες χώρες.
Στις ίδιες τις κοινωνίες των πλούσιων χωρών έχουν παγιωθεί υψηλά επίπεδα ανεργίας, υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής, διευρύνονται τα στρώματα που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αναπτύσσονται έντονα τα φαινόμενα περιθωριοποίησης και αποειδίκευσης.
Το όλο σύστημα του γενικευμένου διεθνώς χρηματοπιστωτικού ανταγωνισμού, της εκχρηματιστικοποίησης της οικονομίας και των χρηματοπιστωτικών καινοτομιών (δομημένα ομόλογα, αμοιβαία κεφάλαια και άλλα παράγωγα), με σκοπό τη διαρκή μεγέθυνση ενός ονομαστικού κέρδους που θα εξοφλούνταν σε κάποιο μέλλον έχει οδηγήσει σε διαδοχικές και εντεινόμενες οικονομικές κρίσεις με βαρύτατο κοινωνικό, πολιτικό και περιβαλλοντικό κόστος, που βιώνουν και οι πλέον α αναπτυγμένες οικονομίες το τελευταίο εξάμηνο με μη προβλέψιμες μεσοπρόθεσμές εξελίξεις.
Η προσπάθεια απόλυτης ηγεμόνευσης της παγκοσμιοποίησης από τις ΗΠΑ, παρά τις μέχρι στιγμής διακηρύξεις καλύτερων προθέσεων του νέου προέδρου, προκαλεί πλανητικές ανακατατάξεις, ρευστότητα στις διεθνείς σχέσεις και προ πάντων χιλιάδες ανθρώπινα θύματα.
Όλα αυτά δείχνουν ότι η ανάγκη για ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη σε τοπικό, περιφερειακό και πλανητικό επίπεδο παραμένει ζωντανή και ότι ως πανανθρώπινα αιτήματα είναι πάντα επίκαιρος ο αγώνας για την προώθησή τους.
Με αυτές τις εμπειρίες από το παρελθόν και με αυτές τις προκλήσεις μπροστά της η
ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά σήμερα διαμορφώνει τις αντιλήψεις και τις προτάσεις της.
Πρωταρχικός στόχος των αριστερών πολιτικών δυνάμεων και των κοινωνικών κινημάτων σε πλανητικό επίπεδο είναι να εργαστούν ώστε να αρθούν τα ισχυρά εμπόδια που θέτουν επιμέρους εδραιωμένα συμφέροντα στο δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης, να αποκαταστήσουν το ρόλο της πολιτικής σε παγκόσμιο επίπεδο, να δαμάσουν τη λειτουργία των αγορών, να αντιπαρατεθούν ιδεολογικά και πολιτικά στο νεοφιλελευθερισμό, να ενισχύσουν τη συνεργασία μεταξύ των εθνών και να εκφραστούν συλλογικά τα συμφέροντα των δισεκατομμυρίων ανθρώπων που πλήττονται και απειλούνται από τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων, να αποτρέψουν την ανατροπή της οικολογικής ισορροπίας και να προστατεύσουν το περιβάλλον.
Στην παγκοσμιοποίηση των αγορών και των κεφαλαίων η ανανεωτική αριστερά επιδιώκει την παγκοσμιοποίηση των δικαιωμάτων, των ευκαιριών και της κοινωνικής προστασίας για όλους τους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου