Εναρμονισμένες... πρακτικές

Σύμφωνα με το άρθρο 3 (1) του Νόμου περί Προστασίας του Ανταγωνισμού απαγορεύονται όλες οι συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων ή ενώσεων επιχειρήσεων, όλες οι αποφάσεις ενώσεων επιχειρήσεων και κάθε εναρμονισμένη πρακτική, που έχουν ως αντικείμενο ή αποτέλεσμα την παρακώλυση, τον περιορισμό ή τη νόθευση του ανταγωνισμού εντός της Δημοκρατίας, ιδίως εκείνες οι οποίες συνίστανται : 

(α) στον άμεσο ή έμμεσο καθορισμό των τιμών αγοράς ή πώλησης ή άλλων όρων συναλλαγής. 

(β) στον περιορισμό ή στον έλεγχο της παραγωγής, της διάθεσης, της τεχνολογικής ανάπτυξης ή των επενδύσεων. 

(γ) στη γεωγραφική ή άλλη κατανομή των αγορών ή των πηγών προμήθειας 

(δ) στην εφαρμογή ανόμοιων όρων για ισοδύναμες συναλλαγές, με συνέπεια ορισμένες επιχειρήσεις να τίθενται σε μειονεκτική στον ανταγωνισμό θέση. 

(ε) στην εξάρτηση της σύναψης συμφωνιών από την αποδοχή από μέρους των αντισυμβαλλόμενων πρόσθετων υποχρεώσεων, οι οποίες, κατά τη φύση τους ή σύμφωνα με τις κρατούσες εμπορικές συνήθειες, δε συνδέονται με το αντικείμενο των συμφωνιών αυτών. 

Ωστόσο, δυνάμει του άρθρου 4(1) κάθε συμφωνία, απόφαση και εναρμονισμένη πρακτική, η οποία εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του εδαφίου (1) του άρθρου 3, επιτρέπεται και είναι έγκυρη χωρίς να είναι αναγκαία η προηγούμενη έκδοση σχετικής απόφασης της Επιτροπής, εάν συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις: 

(α) συμβάλλει στη βελτίωση της παραγωγής ή της διανομής των προϊόντων ή στην προώθηση της τεχνικής ή οικονομικής προόδου, εξασφαλίζοντας συγχρόνως στους καταναλωτές δίκαιο τμήμα από το όφελος που προκύπτει· 

KAI

(β) δεν επιβάλλει στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις περιορισμούς μη απαραίτητους για την επίτευξη των στόχων αυτών.

KAI

(γ) δεν παρέχει στις επιχειρήσεις αυτές τη δυνατότητα κατάργησης του ανταγωνισμού σε σημαντικό τμήμα της σχετικής αγοράς του προϊόντος. 

Στην περίπτωση που η Επιτροπή αποφασίσει ότι η συμφωνία, απόφαση και/ή εναρμονισμένη πρακτική δεν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 4(1) του Νόμου, τότε η σχετική συμφωνία, απόφαση ή εναρμονισμένη πρακτική υπόκειται στην απαγόρευση και ακυρότητα που απορρέει από το άρθρο 3 του Νόμου. 

Δυνάμει του άρθρου 5 (1) του Νόμου, το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται να εκδίδει, κατόπιν αιτιολογημένης γνώμης της Επιτροπής, Διατάγματα που δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, με τα οποία το άρθρο 3 κηρύσσεται ανεφάρμοστο σε συγκεκριμένες κατηγορίες συμπράξεων. 

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το εδάφιο (2) του πιο πάνω άρθρου, στις συμπράξεις για τις οποίες τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του εθνικού δικαίου και όχι οι διατάξεις του κοινοτικού δικαίου του ανταγωνισμού, εφαρμόζονται κατ’ αναλογίαν οι διατάξεις των Κοινοτικών Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει της παραγράφου 3 του άρθρου 81 ΕΚ, στο βαθμό που δεν υπάρχει αντίθετη διάταξη σε Διάταγμα που εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 5(1) του Νόμου.

Σε τέτοια περίπτωση, οι συμπράξεις τεκμαίρονται επιτρεπτές και έγκυρες δυνάμει του Κοινοτικού Κανονισμού, ο οποίος ρυθμίζει την ίδια κατηγορία συμπράξεων στα πλαίσια του κοινοτικού δικαίου του ανταγωνισμού.

Στην περίπτωση που δεν εμπίπτει στην κατηγορία συμπράξεων την οποία ο Κοινοτικός Κανονισμός ρυθμίζει στα πλαίσια του κοινοτικού δικαίου του ανταγωνισμού, τότε η σχετική σύμπραξη εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 3 και υπόκειται στην απαγόρευση και ακυρότητα. 

Σημειώνεται ότι, το βάρος της απόδειξης για τα προαναφερθέντα βαραίνει την εμπλεκόμενη επιχείρηση ή επιχειρήσεις που επικαλούνται τα άρθρα 4 και 5 του Νόμου.

Νομικίστικα ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ.... κλειστε τα παράθυρα γιατι ΠΑΓΩΣΑΜΕ (και δεν εχουμε να βάλουμε πανω μας κατι ο φτωχοι...)