Λιγες σκεψεις πριν την ψήφο

Το ΠΑΣΟΚ – με τις εσωκομματικές του διεργασίες – άνοιξε τον δρόμο για συμμετοχή, ουσιαστικό διάλογο στην κοινωνια των πολιτών. Ο μόνος χώρος που συζητά σήμερα σοβαρά για την πορεία της αριστεράς στο μέλλον, είναι το ΠΑΣΟΚ. Διακρίνω πολίτες, μέλη η φιλους του ΠΑΣΟΚ όπως λέγονται, που στηρίζουν τον Παπανδρέου στα πλαίσια όσων πρεσβέυει και όχι στα πλαίσια ενός πιθανού βολέματος, πράγμα που το βρίσκω ιδιαίτερα θετικό και ελπιδοφόρο.

Όλα αυτά ξεκίνησαν μετά από μια ήττα. Μια μεγάλη ήττα, το 2007.

Η αριστερά δεν δείχνει έτοιμη να προχωρήσει σε ουσιαστικό διάλογο για μια στροφή της πολιτικής πράξης προς τα αριστερα, αφού παραμένει εγκλωβισμένη σε παροχυμένες λογικές και προσπάθεια χειραγώγισης κινημάτων "εντός των τοιχών" .

Απαιτήται ήττα μεγάλη της αριστεράς για να βγει από το τέλμα της, να επέλθει η αυτοκριτική και μια νέα πορεία.

Οι αριστεροί δεν φοβούνται τις ήττες. Δεν αποδέχονται όμως σε καμια περίπτωση να λειτουργούν στα πλαίσια μιας media νομεκλατούρας, όπως ισχύει σήμερα. Δεν τους ταιριάζει... σαν την μύγα μες στο γάλα.

Κατι ανάλογο συμβαίνει στην δεξιά. Εκει βέβαια τέτοιες πρακτικές αποτελούν παράδοση, όπως παράδοση αποτελεί και η ύπαρξη κοτσαμπασηδων, αυτών δηλαδή που ελέγχουν τον χώρο, τον καθοδηγούν και μετατρέπουν τους δεξιούς σε πρόβατα, οπαδούς, γενίτσαρους.

Εδω και αν δεν απαιτήται ήττα. Μεγάλη ήττα μάλιστα. Ωστε οι ορδές των δεξιών να μετατραπούν σε σκεπτόμενους πολίτες, να πάρουν τον χώρο τους στα χέρια τους, να δημιουργήσουν μια πραγματικά ευρωπαϊκή, σύγχρονη δεξιά στην Ελλάδα και όχι απομεινάρι των χουντικών, των βασιλοφρόνων και των πατριδοκάπηλων. 

Ειναι ανάγκη σήμερα κατ αρχήν να πέσει αυτό το κατασκεύασμα των media, το πιόνι ο Καραμανλής. Να πέσει, κάνοντας μεγάλο γδούπο. Τέτοιον που να μείνει στην ιστορία.

Είναι ανάγκη επίσης, να συμφωνήσουμε οτι στην χώρα μας, πρέπει να αλλάξουν πράγματα που αποτελούν θέσφατα και λειτουργούν ως χαλινάρια για την ανάπτυξη του λαού μας.

Ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους, ο οικονομικός και ποιοτικός έλεγχος των πανεπιστημίων, η φορολογικη πολιτική, η προστασία επιορκων πολιτικών και διοικητικών, το χτύπημα των τζακιών και των καρτέλ, ο έλεγχος των αχαλίνωτων ΜΜΕ, η αλλαγή στην αντιμετώπιση των ναρκωτικών, η νομιμοποίηση των μεταναστών, η απελευθέρωση της δικαιοσύνης και των σωμάτων ασφαλείας από τα δεσμά των διοικούντων που είναι απομεινάρια της χούντας.

Θέσφατα που μας κρατούν πίσω. Ας φτιάξουμε επιτέλους μια Ελλάδα που θα λειτουργεί και θα πράττει με όρους της πραγματικότητας.

Ειναι όμως ανάγκη να αλλάξει και το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Ανάγκη να ηττηθούν οι λογικές που έχουν επικρατήσει σε ολους τους χώρους, η λογικές του μάρκετιγκ, της διαφήμισης, των δημοσκοπικών «εφευρημάτων».

Είναι ανάγκη να επέλθει αυτοκριτική σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Όπως ακριβώς και στο ΠΑΣΟΚ. Ανάγκη να σπάσουν τα αυγά. Και να ανοίξει η κουβέντα. Το μέλλον της δημοκρατίας στην Ελλάδα, εξαρτάται από το κατα πόσο οι πολίτες θα πάρουν στα χέρια τους τους χώρους στους οποίους ανήκουν.

Οχι στην αποστασιοποίηση. Ας πάρουν οι πολίτες στα χέρια τους, το δικαίωμά τους.

Την ψήφο, την συναπόφαση. Ας βγουν απο το καβούκι τους και ας αντικρίσουν τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις και όχι οπως τους τα πλασσάρουν τα ΜΜΕ και τα αφεντικά τους.

Στηρίζω Γιώργο Παπανδρέου. Για έναν και μόνο λόγο. Γιατί μου έδωσε την δυνατότητα της απόφασης να έχω φωνή. Δική μου, ανεξάρτητη.