Τα συμπεράσματα του επίτιμου αντιπροέδρου εκθέτουν ανεπανόρθωτα τους μοναχούς, την κυβέρνηση και τους Νομικούς Συμβούλους του Κράτους, που συμφώνησαν να γίνει κοινή δήλωση για να μην εκδοθεί απόφαση και να «κλείσει» η δίκη.
Με «σκληρή» γλώσσα σκιαγράφησε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου αλλά και τις ευθύνες της τ. κυβέρνησης, των μοναχών, των δικαστών ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιω. Παπανικολάου, κάνοντας λόγο για «σπείρα εγκληματιών που λεηλάτησε κατά τρόπο πρωτόγνωρο στα εγκληματικά χρονικά της χώρας, δημόσιο πλούτο, και συγκεκριμένα απέκτησαν τρίτα πρόσωπα παράνομα δημόσια γη τεράστιας αξίας σε βάρος του ελληνικού λαού».
Ο δικαστικός λειτουργός που ως προϊστάμενος Επιθεώρησης Δικαστηρίων είχε διώξει πειθαρχικά τον τ. ανακριτή της υπόθεσης Siemens Ν. Ζαγοριανό, είχε παράλληλα υποχρεώσει την εφέτη Μ. Ψάλτη (που προήδρευσε στη δίκη στο Πρωτοδικείο Κομοτηνής) να δημοσιεύσει ύστερα από 4 περίπου χρόνια τη δικαστική απόφαση που δικαίωνε το Δημόσιο (στην αντιδικία με τη Μονή Βατοπεδίου) και η οποία παρέμενε «ξεχασμένη» στο συρτάρι καθώς οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης συμφώνησαν τότε να «κλείσει» η σχετική δίκη.
Η υποχρέωση δημοσίευσης της απόφασης υπέρ του Δημοσίου - σύμφωνα με πληροφορίες- προκάλεσε πριν από ενάμιση χρόνο έντονη δυσφορία σε κορυφαίους παράγοντες της τότε κυβέρνησης γιατί την εξέθετε πλήρως στη διαδικασία ανταλλαγής ακινήτων με τη Μονή.
Και τούτο, διότι έτσι επιβεβαιωνόταν η μεγάλη παρανομία, αφού φαινόταν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ είχε δεχθεί να ανταλλάξει περιουσία που δεν ανήκε στη Μονή, αλλά ήταν κρατική και έμενε ανοικτό το ενδεχόμενο αναζήτησης ποινικών ευθυνών στελεχών της.
Ο Ιω. Παπανικολάου με έγγραφο προς την Ολομέλεια ΑΠ κίνησε διαδικασία (που εκκρεμεί) για απόλυση της προέδρου του Πρωτοδικείου Κομοτηνής για υπηρεσιακή ανεπάρκεια, λόγω έλλειψης ήθους, επειδή συμφώνησε στο «κλείσιμο» της επίμαχης δίκης χωρίς να έχει τέτοιο δικαίωμα υιοθετώντας σχετικό αίτημα των Βατοπεδινών, που είχαν εξασφαλίσει την κυβερνητική συναίνεση, αλλά και για διαρροή μυστικών της διάσκεψης.
Η έρευνα κατέδειξε ότι οι εκπρόσωποι της Μονής θέλησαν να κλείσει η δίκη άρον άρον μόλις πληροφορήθηκαν ότι το αποτέλεσμα της διάσκεψης ήταν αρνητικό γι’ αυτούς.
Στην έκθεση - κόλαφο του Ιω. Παπανικολάου για παρασκηνιακές συνεννοήσεις (με αφορμή το αίτημα οριστικής απόλυσης της εφέτη) εξηγεί ότι δεν ήταν νόμιμο το «κλείσιμο» της υπόθεσης 8 μήνες μετά τη δίκη, αφού είχε ολοκληρωθεί η διάσκεψη σε «κεκλεισμένων των θυρών» συνεδρίαση.
Τα συμπεράσματα του επίτιμου αντιπροέδρου εκθέτουν ανεπανόρθωτα τους μοναχούς, την κυβέρνηση και τους Νομικούς Συμβούλους του Κράτους, που συμφώνησαν να γίνει κοινή δήλωση για να μην εκδοθεί απόφαση και να «κλείσει» η δίκη.
Ο Ιω. Παπανικολάου χαρακτηρίζει την όλη ενέργεια παράνομη και αντιδικονομική, που εμφανίστηκε ως δήθεν «δικαστηριακή πρακτική» και μάλιστα συνήθης. Αφήνει αιχμές για νεφελώδη επιχειρηματολογία, παραδικονομικά εφευρήματα και εξωδικαιική πρακτική, προκειμένου να εξυπηρετούν οι διάδικοι (η Μονή και η τότε κυβέρνηση ως Δημόσιο) και να αποφευχθεί ο κάματος έκδοσης μίας απόφασης που θα αναγνώριζε την κυριότητα του Δημοσίου.
Μια τέτοια συμφωνία θα ήταν ανεκτή, μόλις λίγες μέρες μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, ώστε να μην έχει αποφανθεί το δικαστήριο, διαφορετικά -υπογραμμίζει ο Ιω. Παπανικολάου- με κατάλυση του κράτους δικαίου και του Συντάγματος, θα μπορούν οι διάδικοι με τη συμμετοχή και δικαστών να καταργούν τον φυσικό δικαστή της υπόθεσης, να παραλύουν κατά το δοκούν την απονομή της δικαιοσύνης με τη μη δημοσίευση της νόμιμης απόφασης και έτσι να αφήνεται ελεύθερο πεδίο ανάπτυξης αθέμιτων συναλλαγών ή να δημιουργείται εύλογη υπόνοια ότι έλαβαν χώρα παράνομες μεθοδεύσεις και δοσοληψίες με βλάβη του κύρους και της αξιοπιστίας και της δικαιοσύνης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου