Πρόταση Γ. Μαγκριώτη για τις Πολιτικές Θέσεις του Συνεδρίου
ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
1) Τα 34 χρόνια της Μεταπολίτευσης και τα 4 χρόνια της ΑντιπολίτευσηςΑποτιμώντας τα αποτελέσματα της πολιτικής στρατηγικής των τεσσάρων χρόνων της αντιπολίτευσης, πρέπει να αναθεωρήσουμε βασικά της στοιχεία και προτεραιότητες. Η πολιτική μας στρατηγική πρέπει να έχει συνοχή και συνέχεια, σταθερότητα στόχων και επιλογών και να εντάσσει το σύνολο των κομματικών μας δυνάμεων.
Πρέπει να παίρνει υπ’ όψην την στιγμιαία τηλεοπτική επικαιρότητα. Δεν πρέπει όμως να κυριαρχείται από αυτήν και να χάνει τους βασικούς της στόχους. Η ανάλυση της πολιτικής συγκυρίας απαιτεί να πάμε πίσω για να δούμε, ποια βασικά αίτια την δημιουργούν.
Σε μια τέτοια ανάλυση πρέπει να προσδιορίσουμε τους οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους της μεταπολίτευσης. Πρέπει να αξιολογήσουμε την προσφορά και τις αδυναμίες του πολιτικού συστήματος.
Στο πρώτο κύκλο ’74-89’, το πολιτικό σύστημα της πατρίδας μας, στέριωσε και διεύρυνε τη δημοκρατία. Κατοχύρωσε την ισονομία και την ισοπολιτεία. Ενσωμάτωσε τη χώρα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Έχτισε το κοινωνικό κράτος. Η χώρα απέκτησε φωνή και παρουσία στους διεθνείς οργανισμούς.
Ο δεύτερος κύκλος του εκσυγχρονισμού, ξεκίνησε το ’90 με βίαιες νεοφιλελεύθερες επιλογές και διχαστικές πρακτικές. Ακολούθησε ο ήπιος θεσμικός παραγωγικός και οικονομικός εκσυγχρονισμός ’93-’03. Η χώρα βρέθηκε στο επίκεντρο της Ευρώπης. Δημιουργήθηκαν οι πυλώνες της ανάπτυξης για το μέλλον και απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ν.Α Ευρώπη. Όπως όμως κάθε περίοδος που ολοκληρώνεται άφησε και ελλείμματα. Ελλείμματα περιφερειακής ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Ελλείμματα αποτελεσματικότητας και διαφάνειας στη λειτουργία του κράτους.
Τα ζητούμενα του τρίτου κύκλου που άρχισε το 2004, ήταν η αξιοποίηση των κεκτημένων και η κάλυψη των ελλειμμάτων.
Η κυβέρνηση αντί να υλοποιήσει ένα σχέδιο με προτεραιότητες για το παρόν και το μέλλον, πνίχτηκε στη διαχείριση της επικαιρότητας και του παρελθόντος.
Τα κόμματα αντί για την αναζήτηση πολιτικών που θα δώσουν διέξοδο, αναζητούν τακτικές διατήρησης ή επανάκτησης της εξουσίας. Τακτικές διαμαρτυρίας χωρίς εναλλακτική πρόταση.
Οι πολίτες αμφισβητούν ολοένα και περισσότερο τους θεσμούς της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης. Αν συνεχιστεί αυτή η φορά των εξελίξεων το εκλογικό σώμα θα επιλέγει πρόσωπα και κόμματα με zapping, όπως επιλέγει τηλεοπτικά προγράμματα αμφιβόλου ποιότητας και διάρκειας, τα περισσότερα.
Τα πρόσωπα και τα κόμματα θα είναι αναλώσιμα, η κρίση συνεχώς θα βαθαίνει με απρόσμενες επιπτώσεις στη χώρα, την ποιότητα των δημοκρατικών θεσμών, την οικονομία και την κοινωνική συνοχή.
Η σημερινή κρίση είναι ανάλογη εκείνης που είχε το πολιτικό σύστημα πριν περίπου 10 χρόνια.Τότε το ΠΑΣΟΚ έμπαινε στη τροχιά της αποχώρησης από την κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορούσε να δημιουργήσει δυναμική.
Τότε οι δημοσκοπήσεις εμφάνιζαν ένα περίπου 35% της κοινής γνώμης να ζητά, ένα κεντροβαρές τρίτο κόμμα. Αυτό το κόμμα δημιουργήθηκε. Ήταν το ΚΕΠ του κ. Αβραμόπουλου.
Γρήγορα όμως συρρικνώθηκε και αυτοδιαλύθηκε, όταν η Νέα Δημοκρατία απέκτησε το πολιτικό προβάδισμα και δημιούργησε την κοινωνική και εκλογική της πλειοψηφία.
Τώρα η Νέα Δημοκρατία κλείνει τον κυβερνητικό της κύκλο και αποχωρεί.
Το ΠΑΣΟΚ αναζήτησε και αναζητά την αφετηρία μιας δυναμικής εκκίνησης και πολλοί ρωτούν και δικαίως , γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν εισπράττει τη φθορά της κυβέρνησης. Στην κοινωνία και την πολιτική δεν υπάρχουν αυτοματισμοί.
Στις σχέσεις της κοινωνίας με τη πολιτική, δεν ισχύει ο νόμος των ασυμπίεστων υγρών του Μπερλούλι. Δεν είναι ασυμπίεστο υγρό, η κοινωνία. Συγκροτείται από πολλούς εσωτερικούς νόμους και αντιφάσεις. Δέχεται πολλές εξωτερικές επιδράσεις. Συνεπώς, ότι χάνει το ένα κόμμα δεν σημαίνει, ότι απαραίτητα θα το κερδίζει το άλλο.
2) Τι προτείνουν οι πολιτικές δυνάμεις σήμερα;
α) Η Ν.Δ. με τον νέο εκλογικό νόμο, δίνει μια λύση συντηρητική. Αντί να διευρύνει τη βάση της κοινωνικής και πολιτικής νομιμοποίησης της κυβερνητικής εξουσίας, την συρρικνώνει. Ψήφισε έναν εκλογικό νόμο που θα τους δώσει πιστεύουν με χαμηλότερο εκλογικό ποσοστό, με χαμηλότερη δηλαδή κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση, κοινοβουλευτική πλειοψηφία και μάλιστα μεγαλύτερη.
Η συντηρητική παράταξη προσπαθεί με επικοινωνιακά τρικ, να ελέγξει την συμπεριφορά των μεσαίων και των αδύναμων στρωμάτων και να ανατάξει την εκλογική της πλειοψηφία.
β) Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ είναι στον αντίποδα. Είναι απάντηση προοδευτική. Θέλουμε την διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών.
Καλούμε τους πολίτες του δημοκρατικού, φιλελεύθερου, προοδευτικού και αριστερού χώρου, σε μια μεγάλη πολιτική συνάντηση που θα δώσει απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα.
Επιδιώκουμε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία που θα στηρίζει αποφασιστικά ένα ριζοσπαστικό προοδευτικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο, με το οποίο θα προάγεται το γενικό συμφέρον της χώρας και των πολιτών. Θέλουμε μια σταθερή οραματική και υπεύθυνη κυβέρνηση που θα υλοποιήσει ένα συνεκτικό κυβερνητικό πρόγραμμα.
Αυτή η πολιτική μπορεί να εκφραστεί είτε αυτοδύναμα από το ΠΑΣΟΚ, είτε από μια ευρύτερη διακομματική συνεργασία.
Μόνο έτσι ο τρίτος κύκλος της μεταπολίτευσης, θα βγει, από τη φάση της κρίσης και θα μπει στη τροχιά της λύσης.
γ) Το ΚΚΕ ομιλεί για 5 κόμματα και δύο πολιτικές. Συχνά δείχνει πως το κύριο μέτωπο του είναι το ΠΑΣΟΚ και όχι η Ν.Δ. Η παγκοσμιοποίηση τους τρομάζει. Αντί να τους αφυπνίζει τους κάνει πιο δογματικούς και εσωστρεφείς.
δ) Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέτωπο κομμάτων και προσώπων, με κύρια συνιστώσα τον Συνασπισμό, έχει διολισθήσει σε μια ανάλογη στάση. Είναι ο κύριος προσωρινός αποδέκτης της διαμαρτυρίας μέρους των μεσοστρωμάτων και των νέων, που πιέζονται αφόρητα από την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση από τις ανατροπές στον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό της χώρας και τον δραστικό περιορισμό των δυνατοτήτων του κράτους να δώσει λύσεις αποκλειστικά σε εθνικό επίπεδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται επιμόνως να απαντήσει, πως θα αξιοποιήσει θετικά την προσωρινή διεύρυνση της επιρροής του. Πιο είναι το προγραμματικό του πλαίσιο. Ποιες είναι οι κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που προτείνει. Σε ποιο διεθνές περιβάλλον και σε ποιο πεδίο οργανισμών και συμμαχιών θα δώσει τη μάχη.
ζ) Ο ΛΑΟΣ έχοντας συγκροτηθεί δεξιότερα της Ν.Δ., αξιοποιώντας την μεταναστευτική πίεση στο εσωτερικό και την αδυναμία αποφασιστικής διαχείρισης των εθνικών θεμάτων από την κυβέρνηση, διευρύνει το πολιτικό ακροατήριο του.
3) Μόνο αν οι πολίτες επανακτήσουν το ενδιαφέρον για την πολιτική, θα υπάρξει δυναμική διεξόδου από την κρίση.
Οι πολίτες πρέπει να πιστέψουν ότι ο λόγος τους, η πρόταση τους, η συμμετοχή τους, έχει αντίκρισμα.
Αυτό απαιτεί:
- Νέες δομές και λειτουργίες στα κόμματα και τους φορείς της κοινωνικής εκπροσώπησης.
- Δημιουργία και υποστήριξη ενός σύγχρονου δημόσιου χώρου συμμετοχής και διαβούλευσης.
Η ατομικότητα του κάθε πολίτη να βρει κίνητρο έκφρασης στους θεσμούς κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης
Νέες δομές και λειτουργίες του κράτους.
Δημιουργία περισσότερων και αποτελεσματικότερων επιπέδων δημιουργικής συμμετοχής και συναπόφασης.
Πρέπει με αποφασιστικό τρόπο να αρνηθούμε της μανιχαϊστικές θεωρίες και πρακτικές. Να προτάξουμε την ηθική στην πολιτική και όχι την ηθικοποίηση της, που αποκαλύπτει μικρούς ροβισπιέρους, οδηγεί σε διχαστικές πρακτικές και δίκες προθέσεων των διαφωνούντων.
Πρέπει να σταματήσουμε την τακτική που δίδαξε η Ν.Δ του καταγγελτικού και ισοπεδωτικού λόγου.
Πρέπει να επανατοποθετηθούμε στα κρίσιμα θέματα. Παλιά και νέα προβλήματα, χρειάζονται σύγχρονες και καθαρές λύσεις.
Αντί να μιλάμε κυρίως για την «απογραφή» και τις αυτονόητες κυβερνητικές σκοπιμότητες, έπρεπε και πρέπει κυρίως να μιλάμε για τις επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης στην ανάπτυξη και στους πολίτες.
Αντί να μιλάμε κυρίως για τα σκάνδαλα, έπρεπε και πρέπει κυρίως να μιλάμε για το καθεστώς και τις νοοτροπίες που παράγουν ή υποβοηθούν την διαφθορά.
Το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον που την ανέχεται.
Την εθνική στρατηγική για την αντιμετώπιση της, όπως την παρουσίασε ο Γιώργος Παπανδρέου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Την πολιτική και κοινωνική πανστρατιά, που απαιτείται για τον δραστικό περιορισμό της.
Η προγραμματική και πολιτική μας πρόταση έχει στο επίκεντρο της την μεγάλη δομική ανατροπή, που περιλαμβάνει το πολιτικό διοικητικό και οικονομικό σύστημα της χώρας. Γύρω από αυτή την ανατροπή ορίζεται το σύνολο του κυβερνητικού μας προγράμματος, για την υγεία, την παιδεία, κτλ.
Για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, το ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκε τόσο με την κατάθεση της πρότασης του για το νέο εκλογικό νόμο, όσο και για τις αλλαγές στα κόμματα και τους φορείς της κοινωνικής και της πολιτικής εκπροσώπησης που πρέπει να γίνουν. Ειδικότερα θα αναφερθώ στην πρόταση για την αλλαγή του διοικητικού και αναπτυξιακού μοντέλου τη ς χώρας.
Η ανάπτυξη της οικονομίας στον νέο κύκλο πρέπει να στηριχθεί στις περιφέρειες. Αυτό όχι μόνο ως ηθικό δικαίωμα της, αλλά και ως βασική παράμετρο της νέας Αναπτυξιακής στρατηγικής.
Απαιτείται τώρα, κάτι που έπρεπε ήδη να είχε θεσμοθετηθεί. Να φύγουμε από το «μονοπολικό» διοικητικό και αναπτυξιακό μοντέλο, που διογκώθηκε τα τελευταία χρόνια και να πάμε στο «πολυπολικό».
Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει, σ’ αυτό που όλος ο ανεπτυγμένος κόσμος, είτε από την ίδρυση των κρατών του, είτε στην συνέχεια, έχτισε.
Καταργούμε το σημερινό υπερσυγκεντρωτικό κράτος, που χρόνια τώρα είναι το βαρίδιο της ανάπτυξης και συγκεντρώνει πλούτο και εξουσία στο κέντρο και σε λίγα χέρια. Είναι χώρος παραγωγής της διαφθοράς. Συγκροτούμε την χώρα σε περιφέρειες.
Οι περιφέρειες, θα συγκροτηθούν με κριτήρια ιστορικά, πολιτιστικά, αναπτυξιακά και γεωπολιτικά.
Λίγες (6-7) ισχυρές περιφέρειες, αυτόνομοι και αυτοδύναμοι διοικητικοί και οικονομικοί πόλοι. Με αιρετές διοικήσεις, δικούς τους πόρους και προϋπολογισμούς, που θα ενισχύονται από τον εθνικό προϋπολογισμό, όταν υπολείπονται του εθνικού μέσου όρου.
Μόνο οι χειραφετημένες πολιτικά και οικονομικά δυνάμεις της περιφέρειας μπορούν να οργανώσουν και να κινητοποιήσουν το περιφερειακό δυναμικό. Μπορούν να αξιοποιήσουν εθνικές και υπερεθνικές συνεργασίες.
Μόνο αυτή η Ελλάδα μπορεί να οργανώσει αποτελεσματικά και παραγωγικά το Δ΄ κοινοτικό πλαίσιο στήριξης, που αφορά αποκλειστικά τις περιφέρειες.Στόχος πρέπει να είναι η διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης που θα έχει στο επίκεντρο του, τους πολίτες και τις εξατομικευμένες ανάγκες τους, την κοινωνία των πολιτών και την πολυπλοκότητα των δημιουργικών εκφράσεών της, μέσα από ποικίλες οργανώσεις και δράσεις.
Το μέλλον αυτό πρέπει να είναι δημοκρατικό, συμμετοχικό, αποκεντρωμένο, λειτουργικό και αποτελεσματικό.Οι βαθμίδες διοίκησης από τέσσερις πρέπει να γίνουν τρεις.
Κεντρική διοίκηση, Περιφερειακή και δημοτικήΣτο Νομό, θεσμοθετείτε αιρετό προγραμματικό νομαρχιακό συμβούλιο. Επίσης ορίζεται εκπρόσωπος της κεντρικής διοίκησης για την δέσμη αρμοδιοτήτων που δεν θα περάσουν στην Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η κεντρική Κυβέρνηση και διοίκηση είναι περιορισμένη και επιτελική. Εκτός από ορισμένες αρμοδιότητες όπως Άμυνα, Εξωτερική Πολιτική, που κρατά αποκλειστικά η κεντρική κυβέρνηση και διοίκηση και ορισμένες πολιτικές όπως η Δημόσια Υγεία και Παιδεία, στις περιφέρειες και τους νέους δήμους , σχεδιάζεται και υλοποιείται το σύνολο των πολιτικών που αφορούν την περιφερειακή ανάπτυξη, την εκπαίδευση, την παροχή υπηρεσιών υγείας, την πρόνοια, την απασχόληση κτλ.
Είναι αδιανόητο όλα τα φορολογικά έσοδα να συγκεντρώνονται στο κεντρικό ταμείο και στην συνέχεια να αρχίζει ο κύκλος της διεκδίκησης από την περιφέρεια.
Αυτό το σύστημα, αποτελεί τη βάση του πελατειακού συστήματος, της γραφειοκρατίας, της αδιαφάνειας και της μειωμένης αναπτυξιακής αξιοποίησης των πόρων. Κανείς δεν ξέρει καλύτερα από τις δυνάμεις της περιφέρειας, τις ανάγκες, τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα της.
Η περιφέρεια δεν αποτελεί απλά και μόνο μια βαθμίδα διοίκησης. Ο αναπτυξιακός σχεδιασμός και προγραμματισμός σ’ αυτές ολοκληρώνονται. Το περιφερειακό συμβούλιο μαζί με τους υποστηρικτικούς μηχανισμούς της διοίκησης και μέσα από ένα ανοικτό και δημιουργικό διάλογο με τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών καταρτίζει το περιφερειακό πρόγραμμα ανάπτυξης.
Η απάντηση μας στην κρίση του κράτους, είναι η απόλυτη αλλαγή του. Η αντικατάστασή του με δομές, περιφερειακές και τοπικές, που ενισχύουν τα κίνητρα συμμετοχής των πολιτών, ενισχύουν το θεσμικό και κοινωνικό έλεγχο.
Η σύγχρονη συμμετοχική δημοκρατία δεν είναι όμως μόνο νέες βαθμίδες διοίκησης, αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων, καλύτερες υπηρεσίες για τους πολίτες. Βασικός της πυλώνας ένωσης είναι η άμεση δημοκρατία.
Η μεταρρύθμιση αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει σειρά ρηξικέλευθων προτάσεων, που θα κατοχυρώνουν την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών, όπως :
- Τοπικά και περιφερειακά δημοψηφίσματα
- Οι κοινωνικοί φορείς και οι Μ.Κ.Ο. θα πρέπει να αναγορευτούν σε κατοχυρωμένους θεσμικούς συνομιλητές και στα τρία επίπεδα της διοίκησης. Η συγκρότηση δηλαδή του δημόσιου χώρου διαβούλευσης.
Οι οριζόντιες πολιτικές από μόνες τους δεν μπορούν να δημιουργήσουν, βιώσιμη ανάπτυξη και να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Αυτό ισχύει περισσότερο για την περιφέρεια. Οι περιφέρειες πρέπει να βρουν το δικό τους δρόμο ανάπτυξης, την ιδιαίτερη Αναπτυξιακή τους ταυτότητα.
Χωρίς μάχες οπισθοφυλακής, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον
Σταθερή επιλογή μας πρέπει να είναι, η χώρα να γυρίσει σελίδα.
Να βγει από το γκρίζο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον.
Η διαρκής σύγκρουση μας με τις πελατειακές νοοτροπίες.
Να δώσουμε όραμα και ελπίδα στον πολίτη που αγωνιά, νοιώθει ανασφαλής για την επόμενη μέρα και δεν βλέπει διέξοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου