Προγραμματικες Δηλωσεις... των οπισθοδρόμων

Παρακολούθησα χθες, στο κανάλι της Βουλής, την συζήτηση για τις Προγραμματικές Δηλώσεις της κυβέρνησης του Γιώργου.

Ειχα την περιέργεια να δω και να ακούσω τις αντιδράσεις των άλλων κομμάτων, απέναντι στην νέα κατάσταση που επέβαλαν με την ψήφο τους οι Έλληνες πολίτες.

Η γενική εντύπωση, οτι ο λαικισμός, η περιχαρακωση πισω από συμπλεγματα και λαικισμούς καθώς επίσης και η αγωνία μήπως ο Παπανδρέου αποτελέσει όντως το στοιχείο εκείνο που θα αλλάξει το πολιτικό γίγνεσθαι στην χώρα και θα θέσει τελικά σε κίνδυνο καρέκλες μέσα στα κόμματα, καθώς θα βρεθούν στην "δύσκολη" - για αυτά, όχι για τους πολίτες - θέση να προχωρήσουν επιτέλους σε άνοιγμα προς τις βάσεις τους, αυτοκριτική και εσωτερικές διεργασίες ωστε να προλάβουν το τρένο της αλλαγής, περισσεύουν.

Λαϊκισμός, περιχαράκωση, αγωνία.

Θα ξεκινήσω με τον Καραμανλή. Εδωσε λέει... χείρα βοηθείας και στήριξης σε "ορθές" και "δύσκολες" αποφάσεις της νέας κυβέρνησης... Η μεγαλοσύνη του τελειωμένου.

Ο Καραμανλής, ξεκάθαρα, παίζει "καθυστερήσεις". Περιμένει τη στιγμή που η παράταξή του θα βρεί τον αντικαταστάτη του, ώστε να γυρίσει σπίτι του, χωρίς να ανοίξουν ζητήματα που αφορούν τις δικές του, προσωπικές ευθύνες σε όλα όσα μας ταλάνισαν σε αυτά τα έξι χρόνια της... διακυβέρνησής του.

Θέλει να κλείσει τον "λογαριασμό", χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, να πάρει το όνομά του "αμόλυντο" (όσο το δυνατόν) και να μας αποχαιρετήσει.

Ομως, το ζήτημα των δικών του προσωπικών, ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ, δεν αφορά τόσο τους πολίτες αυτής της χώρας συνολικά (σαφώς χρειάζεται να μάθουν όλα όσα έχουν συμβεί αυτά τα χρόνια κάτω απ' το τραπέζι, όμως σίγουρα ΚΑΙ εχουν αντιληφθεί, αλλά ΚΑΙ έχουν δώσει την απάντησή τους, με το άνευ προηγουμένου μαύρισμα στις εκλογές), όσο τους ίδιους τους νεοδημοκράτες.

Γιατί - πολύ απλά - αν δεν γίνει ουσιαστική συζήτηση μέσα στην δεξιά για όλα αυτά που μας οδήγησαν ως κράτος σ' αυτήν την κατάντια, αν δεν κάνουν την αυτοκριτική τους, αν δεν ανοίξουν και απελευθερωθούν τα στόματα, αν δεν πέσουν κορμιά (ιδίως όλων αυτών των κοτσαμπάσηδων και των τέκνων τους που την κρατούν - την δεξιά - στην οπισθοδρόμηση και την μετατρέπουν κάθε φορά σε υποχείριο και όργανο επίτευξης και μόνο προσωπικών αλλά και ημέτερων φιλοδοξιών και συμφερόντων) τότε η δεξιά θα παραμείνει κομπάρσος, που θα περιμένει κάποια στιγμή την πτώση του ΠΑΣΟΚ (που θα επέλθει κάποια στιγμή, δημοκρατία έχουμε και ευτυχώς), να ξαναμπουκάρει στο ταμείο και να τα κάνει όλα λαμπόγυαλο.

Και αυτό πλέον, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Υστερα... ήρθε ο Καρατζαφέρης. Ο λαϊκισμός στο απροχώρητο, στα όρια της γελοιότητας.

Καμιά φορά αναρωτιέμαι, πως γίνεται όλοι αυτοί οι πολίτες να μη μπορούν να αντιληφθούν όλη αυτή την γελοιοποίηση και να ψηφίζουν αυτόν τον συρφετό (και κάθε συρφετό που εμφανίζεται κατά καιρούς) απλά και μόνο επειδή εχουν απογοητευτεί από την πολιτική.

Και δεν μιλώ για τους ακροδεξιούς, τους βασιλικούς ή όλους αυτούς τους "υπερπατριώτες" της πλάκας. Αυτούς τους έχω γραμμένους. Είναι λίγοι, με γαϊδουρινές φωνές. Τίποτα άλλο.

Από την άλλη όμως, θεωρώντας ότι η κατάντια που οδήγησε την χώρα ο Καραμανλής, θα μπορούσε να οδηγήσει πολύ περισσότερους δεξιούς να ρίξουν το κουκί τους σ αυτό το κατασκεύασμα και να το οδηγήσει σε ένα οδυνηρό για την δημοκρατία 10-12%, πρέπει να πω πως σε γενικές γραμμές, σ' αυτές τις εκλογές ο Έλληνας, ψήφισε πράγματι με ουσιαστική σκέψη και προσοχή, άκουσε, έμαθε και αποφάσισε.

Ο Καρατζαφέρης λοιπόν αποτελεί για μένα, ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑ, που πρέπει να τεθεί στην δεξιά παράταξη, η απομονωση του οποίου περνά μέσα από την δική της αυτοκριτική και τον καινούργιο δρόμο που θα χαράξει απο εδώ και πέρα, αποδεσμευμένη από ολα αυτά τα απομεινάρια περασμένων εποχών.

Και έρχομαι στο ΚΚΕ... Φαίνεται ξεκάθαρα πόσο πολύ πόνεσε αυτή η ΗΤΤΑ.

Ο ξύλινος λόγος μετατρέπεται σε μπετόν αρμέ, τα ΚΝΑΤ ξαναβγαίνουν στους δρόμους, και η αντίδραση - μια αρρωστημένη αντίδραση - μετατρέπεται σε βιασύνη να δείξει ο νταβατζής του λαού ότι έχει το πάνω χέρι στους "αγώνες" του, τους οποίους βέβαι φροντίζει να εφευρίσκει παντού, μονο και μόνο για να παραμένει στο προσκήνιο, να ακούγεται το όνομά του, να καπελώνει, να απολαμβάνει την αγρα των κουκιών προκειμένου να κατοχυρώνει την καρέκλα, την μπίζνα.

Το ΚΚΕ, εφόσον συνεχίσει να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο, όπως τα στημένα επεισόδια στο υπουργείο εργασίας, ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ ΑΠ' ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ. Αυτή είναι η εκτίμησή μου.

Είναι ώρα λοιπόν, οι κομμουνιστές, αυτό το 4-5% του λαού (τόσο είναι, τα υπόλοιπα είναι ψήφος διαμαρτυρίας και... Κανέλλη - που μοιάζει με "μεταγραφή από το ΛΑΟΣ), να πάρουν πράγματι στα χέρια τους το κόμμα, να ανοίξουν τις διαδικασίες στο φώς, να προχωρήσουν σε ουσιαστική αυτοκριτική και να το βάλουν αυτό το κακέκτυπο "αριστερού" κόμματος, στην νέα εποχή, αποδεσμευμένο από την εποχή των δεινοσαύρων.

Υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ... Πολίτες πραγματικά πολιτικοποιημένοι, ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, σκεπτόμενοι και συνειδητοποιημένοι, τον πήραν απ το χέρι και του δώσαν ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να υπάρχει ως πρόταση, ΑΡΚΕΙ να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλει.

Βλέπω όμως, πως η είσοδος στην Βουλή, έφτασε για να ξαναβάλει τα προβλήματα κάτω απ' το χαλί, και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να έχει θέσεις λάστιχο, επι παντός επιστητού, τέτοιες που να "επιπλέουν" στην τρικυμία των διαφορών των συνιστουσών (των ανύπαρκτων ουσιαστικά όπως έδειξαν οι εκλογές, αφού ουτε ένας τους - περί ατόμων πρόκειται κατά κύριο λόγο - δεν έχει εκλεγεί).

Ετσι, αφού βγήκε ο Τσίπρας και έκανε μιά ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΗ κριτική στις δηλώσεις του Πρωθυπουργού, αφού έθεσε ΚΑΙΡΙΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ ερωτήματα, αφού τέλος ΕΠΕΔΕΙΞΕ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ συμμετοχή στον διάλογο για την αδιαφάνεια και την στήριξη των θεσμών...

ΗΡΘΕ από πίσω και ο ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ... Για να βγάλει ένα παθιασμένο λογίδριο, έναν ΥΠΕΡΚΚΕ λόγο ψεύτικης "μαχητικότητας", ώστε να... εξευμενίσει τους συνιστώντες από την μία και μην αφήσει φυσικά από την άλλη, μόνο το ΚΚΕ στο παιχνίδι της άγρας και του βιασμού της αριστερής ψήφου.

Ο άνθρωπος κουνούσε το κορμί και τα χέρια, ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ!!! ΑΙΣΧΟΣ!!!

---------

Ολα αυτά, πραγματικά με απογοήτευσαν...

Θα πρέπει ο Παπανδρέου, να επιδείξει ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ σθένος ώστε να αλλάξει την Ελλάδα.

Οχι μόνο οικονομικά, αναπτυξιακά, κοινωνικά, πολιτισμικά. Αλλά κυρίως να αλλάξει ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ.

Θα πρέπει το έργο του, το έργο της κυβέρνησής του να παράγει τέτοια αποτελέσματα που όχι απλά θα αλλάξει την καθημερινότητα των πολιτών, αλλά θα αποτελέσει έναυσμα αλλαγής νοοτροπιών και κλισέ στα κόμματα, στους ΘΕΣΜΙΚΟΥΣ ΠΥΛΩΝΕΣ δηλαδή της Δημοκρατίας μας.

Μόνο έτσι η Ελλάδα θα προχωρήσει μπροστά. ΘΕΣΜΙΚΑ.

Εύχομαι να τα καταφέρει. Θα τον ακολουθήσω στο όραμά του. Μου φτάνει που το έχει. ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΗ.