Τι είδε ο τουρίστας;

Aπό την Ημερησία

Ζούμε, λέει, στην ωραιότερη χώρα του κόσμου. Και είμαστε, νομίζουμε, ό,τι ομορφότερο, εξυπνότερο και πιο χαριτωμένο μπορούσε να της συμβεί. Οι δε πρόγονοί μας θεωρείται βέβαιο ότι ήταν άφταστοι.

Όταν εκείνοι έχτιζαν Παρθενώνες, οι άλλοι ήταν ακόμη πάνω στα δέντρα, μας έχουν πει. Ώσπου οι «άλλοι» κατέβηκαν από τα δέντρα, έπιασαν δουλειές, έβγαλαν λεφτά και θέλησαν να θαυμάσουν τους Παρθενώνες μας.

Και τότε εμείς τους εκδικηθήκαμε. Τους καθυστερήσαμε τις πτήσεις, τους δέσαμε τα βαπόρια, τους ληστέψαμε στο ταξί και αν παρ’ ελπίδα έφτασαν στον Παρθενώνα, τον κλειδώσαμε και φύγαμε.

Με τους επισκέπτες της χώρας μας διατηρούσαμε πάντα μια σχέση αγάπης - μίσους. Ενώ τους θεωρούμε -και είναι- αναντικατάστατη πηγή εισοδήματος, θεωρούμε ότι είναι ανάξιοι του σεβασμού και της φροντίδας μας.

Και παρότι θέλουμε τα ευρώ (δολάρια, ρούβλια, γουάν) τους, μας ενοχλεί που πρέπει να τους δώσουμε κάτι σε αντάλλαγμα.

Τόσα χρόνια, όμως, αυτοί εξακολουθούσαν να έρχονται.

Παλιά για τα αρχαία μας, τον mousaka, τη δραχμή και τις υποσχέσεις για ήλιο, θάλασσα και περιπέτειες με τους απογόνους των? αρχαίων.

Ώσπου αρχίσαμε να χρεώνουμε χρυσάφι τα αρχαία και κάθε τι πέριξ τους, να βγάζουμε τον μουσακά από την κατάψυξη, να κυκλοφορούμε με ευρώ και να παριστάνουμε τους Ευρωπαίους. Εκείνοι συνέχισαν να έρχονται.

Διότι στις πατρίδες τους, το ξέρουμε καλά, δεν έχουν ούτε ήλιο ούτε θάλασσα. Και για πολλούς ένα ταξίδι στην Ελλάδα αποτελεί όνειρο ζωής.

Ακόμη και στην Ελλάδα των ελλειμμάτων, των χρεών και του ασφαλιστικού.

Τι γίνεται, όμως, με την Ελλάδα των απεργιών, της αισχροκέρδειας και της εγκληματικότητας;

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗΣ

Σχεδόν όλοι οι ξένοι ταξιδιωτικοί οδηγοί περιλαμβάνουν οδηγίες για το πώς να αποφύγει κανείς τους ασυνείδητους οδηγούς ταξί και τις υπερβολικές χρεώσεις τους, πώς να κινηθεί στο κέντρο ώστε να μην κινδυνεύσει, τον προετοιμάζουν για απεργίες και τρομοκρατικά χτυπήματα, ενώ του συνιστούν να μην αρρωστήσει, διότι το ΕΣΥ μας είναι για κλάματα.

Τι είναι όλα αυτά; Μια διεθνής εκστρατεία δυσφήμισης της -τέως- φημισμένης ελληνικής φιλοξενίας; Μία συνωμοσία εναντίον του τουριστικού προϊόντος της χώρας;

Ή μήπως ο ήλιος και η θάλασσα σκέτα δεν πουλάνε πια όσο παλιά;

Όπως και να ’χει, είναι παράλογο να επιμένουμε ότι ο τουρισμός αποτελεί τη βαριά βιομηχανία της χώρας μας, να γνωρίζουμε ότι του αναλογεί περίπου το 20% του ΑΕΠ μας και να τον αντιμετωπίζουμε με λογικές ερασιτέχνη ή μικροαπατεώνα.

Τι αντιμετωπίζει, λοιπόν, ένας ξένος όταν φτάνει στην Ελλάδα; Αν έρθει με αεροπλάνο, μπορεί να κληθεί να πληρώσει πάνω από 100 ευρώ για τη διαδρομή ως το Σύνταγμα με ταξί.

Αν πάλι κατευθύνεται προς το λιμάνι, μπορεί να στοιχηματίσει ότι από εκεί θα ξεκινήσουν οι διακοπές της περιπέτειας και των extreme sports.

Καμιά πενηνταριά κύριοι του ΠΑΜΕ θα έχουν πιθανότατα αποκλείσει τα πλοία, κάποιοι ένστολοι θα τους κοιτάζουν από απόσταση κι εκείνος θα καταλήξει να απλώνει αντηλιακό καθισμένος στη βαλίτσα του.

Σε περίπτωση που έχει έρθει με κρουαζιερόπλοιο τόσο το χειρότερο. Θα απολαύσει τη θέα προς τον Πειραιά από το κατάστρωμα και την Ακρόπολη θα τη δει σε καρτ ποστάλ.

Δεν θα ψωνίσει τσολιαδάκια στην Πλάκα, δεν θα φάει σουβλάκι, χωριάτικη και φέτα, και κάποιος θα αναλάβει να του εξηγήσει τι είναι το καμποτάζ και γιατί μας ενοχλεί η άρση του.

Αν, πάντως, καταφέρει να φθάσει στον Ιερό Βράχο, διατρέχει σοβαρό κίνδυνο είτε να συμπαρασταθεί στους συμβασιούχους του υπουργείου Πολιτισμού είτε έστω να αντικρίσει μία χειρόγραφη πινακίδα «κλειστόν λόγω απεργίας» κρεμασμένη δίπλα στο λουκέτο της καγκελόπορτας.

Αν δεν ακούσει τους συνοδούς του, ίσως αποφασίσει να περιδιαβεί τους δρόμους γύρω από το Θησείο, το Μοναστηράκι και την Ομόνοια, και να ζήσει από πρώτο χέρι την εμπειρία του λαθρεμπορίου «μαϊμούδων», κλεμμένων τηλεφώνων, ακόμη και ναρκωτικών μέρα μεσημέρι.

Ανηφορίζοντας προς το Σύνταγμα, μπορεί να πάρει μέρος και σε μια πορεία για το Ασφαλιστικό ή, ακόμη καλύτερα, να παρακολουθήσει live τους «γνωστούς αγνώστους» να σπάνε βιτρίνες. Και ας υποθέσουμε ότι ο επισκέπτης κατόρθωσε να φθάσει στον απώτερο προορισμό του, ένα κατάλευκο νησί στη μέση του απέραντου γαλάζιου. Αν έχει πιστέψει ότι επειδή έχουμε οικονομική κρίση θα του κάνουμε και έκπτωση, τον έχουν γελάσει. Ίσως, μάλιστα, να του φορτώσουμε τα σπασμένα όλης της κακής σεζόν, με την απουσία ή την ανοχή και των αρμόδιων αρχών.

Δεν είμαστε ελκυστικοί

Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν πάρα πολλοί ευσυνείδητοι επαγγελματίες στον τομέα του ελληνικού τουρισμού. Ξενοδόχοι, πράκτορες, οδηγοί ταξί, εστιάτορες που σέβονται τον πελάτη τους, προσπαθούν να του προσφέρουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και δεν τον αντιμετωπίζουν ως ευκαιριακό «στόχο». Ίσως, μάλιστα, να είναι και οι περισσότεροι. Όπως, όμως, έχουμε πάψει εδώ και χρόνια να είμαστε φθηνοί, έτσι έχουμε πάψει να είμαστε και ελκυστικοί.

Εγκαταλείψαμε το προϊόν μας χωρίς σχεδιασμό και στρατηγική στα χέρια επιτήδειων. Χτίσαμε παντού, βρομίσαμε τις ακτές μας, κάψαμε τα δάση μας. Αφήσαμε χώρο στους ανταγωνιστές μας να αναπτυχθούν και να μας ξεπεράσουν. Δώσαμε δικαίωμα να μας δυσφημίσουν. Και δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον ξένο που θεωρεί ότι στην Ελλάδα κινδυνεύει από το να ταλαιπωρηθεί σε ένα λιμάνι ή να τον κατακλέψουν μέχρι να βιασθεί σε κάποιο ελληνικό νησί ή και να σκοτωθεί σε κάποια διαδήλωση ή τρομοκρατική ενέργεια. Δεν μας φταίει κανείς αν οι εικόνες βίας και αταξίας κάνουν τον γύρο του κόσμου. Δεν μας φταίει κανείς αν ανοίξαμε ένα μαγαζί, αλλά δεν γίναμε ποτέ επαγγελματίες. Και βεβαίως δεν μας φταίει κανείς αν αυτό το μαγαζί έχουμε πάψει προ πολλού να το αγαπάμε.

ΑΓΑΠΗ - ΜΙΣΟΣ

Με τους επισκέπτες της χώρας μας διατηρούσαμε πάντα μια σχέση αγάπης - μίσους. Ενώ τους θεωρούμε -και είναι- αναντικατάστατη πηγή εισοδήματος, θεωρούμε ότι είναι ανάξιοι του σεβασμού και της φροντίδας μας

ΜΟΝΟ... ΘΕΛΟΥΜΕ

Μπορεί να θέλουμε τα ευρώ (δολάρια, ρούβλια, γουάν) τους, αλλά μας ενοχλεί που πρέπει να τους δώσουμε κάτι σε αντάλλαγμα. Τόσα χρόνια, όμως, αυτοί εξακολουθούσαν να έρχονται.

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

Σχεδόν όλοι οι ξένοι ταξιδιωτικοί οδηγοί περιλαμβάνουν οδηγίες για το πώς να αποφύγει κανείς τους ασυνείδητους οδηγούς ταξί και τις υπερβολικές χρεώσεις τους, τον προετοιμάζουν για απεργίες και τρομοκρατικά χτυπήματα, ενώ του συνιστούν να μην αρρωστήσει, διότι το ΕΣΥ μας είναι για κλάματα.