1. Εδώ και χρόνια, έχει ψηφιστεί από την Βουλή ο νόµος για το ∆ασολόγιο και το Κτηµατολόγιο. Γιατί µέχρι τώρα δεν έχουµε ∆ασολόγιο και Κτηµατολόγιο παρότι έχουν ξοδευτεί πολύ µεγάλα ποσά από την ∆ιοίκηση σε αυτόν τον τοµέα; Αυτή η καθυστέρηση θεωρείται επιτυχία για µία οργανωµένη πολιτεία; Τι µέτρα θα ληφθούν για να αρθούν τα προβλήµατα;Το δασολόγιο και το κτηµατολόγιο αποτελούν βασικές υποδοµές πάνω στις οποίες θα έπρεπε να βασιστεί η ανάπτυξη της χώρας προκειµένου να γίνει µε σεβασµό στον χώρο και το φυσικό περιβάλλον. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την καθυστέρηση, που ξεκινούν από τα λάθη στο σχεδιασµό και φτάνουν µέχρι την τεχνική και κοινωνική δυσκολία του εγχειρήµατος, χωρίς να εξαιρεί κανείς και την πολιτική ευθύνη.
Σε κάθε περίπτωση όµως, µετά από την ολοκλήρωση πολλών παρεµβάσεων στο χώρο µε τη στήριξη τριών σχεδόν κοινοτικών πλαισίων, την αναπτυξιακή διαδικασία µε τρόπο άναρχο και χωρίς την ασπίδα του κτηµατολογίου και του δασολόγου, είναι επιτακτική ανάγκη να ολοκληρωθούν το συντοµότερο δυνατό.
Αυτό βέβαια δεν πρέπει να αποτελέσει άλλοθι για την υιοθέτηση προτάσεων όπως αυτή που έκανε πρόσφατα ο υπουργός ΠΕΧΩ∆Ε για τη χρησιµοποίηση µεταγενέστερων χαρτών και φωτογραφιών (1945) που πρακτικά νοµιµοποιούν δια µιας σειρά αυθαιρεσιών και καταπατήσεων, όσο και το να ανοίξει µια ατέρµονη συζήτηση για το θέµα αυτό που θα οδηγούσε την κατάρτιση του δασολόγου και του κτηµατολογίου στις καλένδες, και που στην πράξη θα έβαζε την αναθεώρηση του Άρθρου 24 από την ‘πίσω πόρτα’.
2. Γιατί αναδασώνονται µόνο 1 στα 11 στρέµµατα καµένων εκτάσεων; Πώς κρίνετε αυτή την επίδοση; Τι θα κάνετε για να βελτιωθεί;
Στην Ελλάδα διαχρονικά δεν έχει υπάρξει συγκροτηµένη πολιτική για τη διαχείριση των δασών και την προστασία του περιβάλλοντος. Παράλληλα µε την απουσία δασολόγου υπάρχει και η συχνή πρακτική αποχαρακτηρισµού µέσω της µη ένταξης στις αναδασωτέες περιοχές, που ακολουθείται συνήθως από την κατασκευή αυθαίρετων (άλλα µη ελεγχόµενων η κατεδαφιζόµενων) κατασκευών.
Η κήρυξη όλων ανεξαιρέτως των περιοχώνπου πλήγηκαν την περασµένη χρονιά ως αναδασωτέων, όπως και η άµεση κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών είναι δυο πρακτικές που θα έπρεπε να τηρηθούν µε αυστηρότατο τρόπο. ∆υστυχώς, ούτε το ένα είδαµε ούτε το άλλο.
Πέρα από την αυστηρή εφαρµογή των παραπάνω, έχουµε προτείνει την άµεση αεροφωτογράφηση των καµένων δασικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων, ώστε να µπορεί να ελεγχθεί άµεσα, και χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες αν µέσα σ’ αυτές τις εκτάσεις ‘ξεπηδούν’ κατασκευές και να ληφθούν άµεσα µέτρα.
3. Για τα αυθαίρετα που κτίζονται σε καµένες ή προς αναδάσωση εκτάσεις. Πόσα κτίζονται κάθε χρόνο; Πόσα από αυτά γκρεµίζονται; Πόσα συνολικά υπάρχουν; Πώς ακριβώς θα εφαρµοστεί το λεχθούν «ό,τι ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος»;
Ο ακριβής αριθµός δεν είναι γνωστός, ενώ υπάρχουν πάρα πολλές ενστάσεις σχετικά µε χαρακτηρισµούς αυθαιρέτων, πράγµα που χρησιµοποιείται και για να καθυστερεί η κατεδάφιση στις ελάχιστες περιπτώσεις που γίνεται προσπάθεια να εφαρµοστεί το µέτρο.
Ουσιαστικά, µόνο µε πολιτική µηδενικής ανοχής µπορεί να αντιστραφεί το κλίµα που επιτρέπει να δηµιουργούνται υπεραξίες σε βάρος του περιβάλλοντος, συνοδευµένη από σειρά άλλων µέτρων όπως αυτά που αναφέρονται παραπάνω, αλλά και ολοκλήρωση των Γενικών Πολεοδοµικών Πλαισίων και ΣΧΟΑΑΠ, και εν τέλει την κατάργηση της εκτός σχεδίου δόµησης.
4. Πώς κρίνετε την απόδοση της Πολιτείας στις καταστροφικές και φονικές φωτιές του περσινού καλοκαιριού; Πώς κρίνετε την προετοιµασία πριν τις φωτιές; Πώς κρίνετε τη διοίκηση των δυνάµεων κατά την διάρκεια των πυρκαγιών; Πώς κρίνετε το αποτέλεσµα της προσπάθειας (1,7 εκατοµµύρια στρέµµατα καµένα και πάνω από 70 νεκροί); Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι; Τι θα κάνετε για την τιµωρία τους;
Η απόδοση και η προετοιµασία της Πολιτείας κρίθηκε εκ του αποτελέσµατος. Τα στατιστικά που αναφέρετε επιβεβαιώνουν µόνα τους την τραγική ανεπάρκεια και αδιαφορία της πολιτείας, την οποία άλλωστε ζήσαµε εµείς και οι συµπολίτες µας από κοντά.
Η πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δείχνει ξεκάθαρα τις ευθύνες της κυβέρνησης. Παρόλα αυτά, µε µόνο τη σιωπηλή αποµάκρυνση κάποιων εµπλεκόµενων, η κυβέρνηση αποποιείται επικοινωνιακά της ευθύνης αυτής.
Ακόµα χειρότερο όµως είναι ότι ενώ θα έπρεπε να έχει γίνει µια σε βάθος έρευνα για τα αίτια και τις αδυναµίες που οδήγησαν στο τραγικό αυτό αποτέλεσµα και που θα επέτρεπαν ο φετινός σχεδιασµός να είναι έγκαιρος και σωστός οι αρµόδιοι δεν έχουν απαντήσει στις επανειληµµένες ερωτήσεις µου εάν υπάρχει ένα τέτοιο πόρισµα.
Η ελλιπέστατη προετοιµασία για το φετινό καλοκαίρι επιβεβαιώνει το γεγονός και δηµιουργεί µεγάλη ανησυχία.
5. Ποια είναι η καταλληλότερη υπηρεσία για την ∆ασοπυρόσβεση; Η Πυροσβεστική ή η ∆ασική υπηρεσία; Παρακαλούµε να παραθέσετε την γνώµη σας για την οργάνωση της ∆ασοπυρόσβεσης γενικά. (Ποια υπηρεσία, µε ποιους πόρους, οργάνωση, πρόληψη, κατάσβεση κ.λπ.). Παρακαλούµε λάβετε υπόψη και το οµόφωνο πόρισµα της Βουλής το 1993 για Ενιαίο Φορέα ∆ασοπυρόσβεσης και την αναίρεσή του 2 χρόνια µετά, χωρίς κάποια λογική εξήγηση και τεκµηρίωση.
Το ζήτηµα δεν είναι σε ποιο φορέα εντάσσεται διοικητικά η δασοπυρόσβεση, αλλά κυρίως αν ο στόχος της είναι η Καταπολέµηση της δασικής πυρκαγιάς, η προστασία ανθρώπων και περιουσιών. Είναι προφανής η έλλειψη ενός ειδικευµένου σώµατος (που θα µπορούσε και να είναι µέρος της Πυροσβεστικής) µε ειδίκευση στις δασικές πυρκαγιές, γνώση των δασικών παραµέτρων και δυνατότητα άµεσης παρέµβασης στη αρχή της πυρκαγιάς και όχι όταν φτάσει κοντά σε κατοικηµένες περιοχές.
Παράλληλα, χρειάζεται µια ολοκληρωµένη προσέγγιση για τη διαχείριση των δασών και των δασικών πυρκαγιών ως φαινόµενου που αποτελεί µέρος του µεσογειακού δασικού οικοσυστήµατος, ώστε αυτό να προβλέπεται, να αντιµετωπίζεται µε σωστή παρέµβαση, ακόµα και αν υπάρξει, να συµβαίνει σε ελεγχόµενες συνθήκες αν είναι δυνατόν.
6. Πώς µπορούν να συνυπάρξουν κάτω από µία σκεπή τα µεγάλα δηµόσια έργα και το περιβάλλον; Ποια είναι η γνώµη σας για Ανεξάρτητο Υπουργείο Περιβάλλοντος;
∆εν µπορούν να συνυπάρξουν. Υπάρχει σύγκρουση συµφέροντος και νοµοτελειακά ο ένας τοµέας µπαίνει κάτω από την ισχύ του άλλου. Αυτό συµβαίνει και στην Ελλάδα, αποδεικνύεται άλλωστε από την αιτίασητου κ. Σουφλιά για δηµιουργία του Υπουργείου Περιβάλλοντος αφού ολοκληρωθούν τα µεγάλα έργα...
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα ανεξάρτητο αλλά και ισχυρό υπουργείο που θα έχει δυο αποστολές:
από τη µια θα ασκεί την ελεγκτική εξουσία, µε κατάλληλα µέσα και στελέχωση, ώστε να επιβάλλει την εφαρµογή της νοµοθεσίας για την προστασία του περιβάλλοντος, µε ουσιαστικές κυρώσεις και αποκατάσταση του περιβάλλοντος από τους υπαίτιους.
Από την άλλη θα έχει ένα ισχυρό πολιτικό ρόλο, ώστε το περιβάλλον να ενσωµατώνεται στις τοµεακές πολιτικές όλων των υπουργείων των οποίων η πολιτική επηρεάζει το περιβάλλον (παραγωγικά υπουργεία, π.χ. µεταφορές, ενέργεια, γεωργία, κλπ, αλλά και κοινωνικά υπουργεία, π.χ. υγεία και παιδεία).
7. Πώς κρίνετε την αποτελεσµατικότητα της Πολιτείας στη διαφύλαξη των συµφερόντων της και κατ’ επέκταση όλου του λαού, σε περιπτώσεις οικοδοµικών συνεταιρισµών και της Εκκλησίας που διεκδικούν και επιτυγχάνουν αποχαρακτηρισµούς και αποκτούν τίτλους ιδιοκτησίας σε πρώην ή νυν δασικές εκτάσεις που στη συνέχεια παραδίδονται προς εκµετάλλευση και οικοδόµηση;
Η αντίδραση της πολιτείας στη διαφύλαξη της δηµόσιας περιουσίας είναι χλιαρή.
Είναι ιδιαίτερα σηµαντικό ο δασικός πλούτος αλλά και γενικότερα ο δηµόσιος χώρος (παραλίες, περαστικές περιοχές κλπ) να διαφυλαχτούν, και αυτό να γίνεται µε αυστηρό και όχι χαριστικό τρόπο είτε αφορά έναν ιδιώτη είτε οποιονδήποτε άλλο.
8. Πώς κρίνετε τις συνεχείς καταδίκες της χώρας µας από την Ε.Ε. για περιβαλλοντικά θέµατα; Είναι δίκαιες ή άδικες; Πόσα χρήµατα σπαταλούνται σε αυτόν τον τοµέα σε ετήσια βάση; Γιατί επιβαρυνόµαστε χάνοντας επανειληµµένως στόχους και προθεσµίες που έχουµε υποσχεθεί ότι θα προλάβουµε;
Η Ελλάδα έχει πολύ βαρύ µητρώο σε ότι αφορά την ενσωµάτωση και εφαρµογή της κοινοτικής νοµοθεσίας για το περιβάλλον. Αυτό οφείλεται σε µια σειρά από παράγοντες.
Πρώτον, η ανάπτυξη εθνικής περιβαλλοντικής νοµοθεσίας δεν αντιµετωπίζεται ως εργαλείο προστασίας και διαχείρισης του σηµαντικότερου κεφαλαίου της χώρας, αλλά σαν ‘αγγαρεία’ υπό την πίεση των Βρυξελλών.
∆εύτερο, η προετοιµασία για τη µεταφορά και εφαρµογή της νοµοθεσίας δεν πρέπει να γίνεται
την τελευταία στιγµή (συχνά µετά από την πρώτη καταδίκη) και µε απλή µετάφραση της Οδηγίας, αλλά πρέπει να ξεκινάει από την περίοδο συζήτησης του εν λόγω νοµοθετήµατος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το κόστος δεν είναι µόνο το χρηµατικό (που είναι µεγάλο) αλλά ακόµη σηµαντικότερο είναι το κόστος απώλειας σηµαντικότατων περιβαλλοντικών αξιών που δυστυχώς δεν αναπληρώνονται.
9. Έχουµε Έλληνα στην θέση του Επιτρόπου Περιβάλλοντος της Ε.Ε. Πώς µπορούµε να εκµεταλλευτούµε αυτή την ευτυχή συγκυρία για να προωθήσουµε τα συµφέροντα της χώρας µας; Περιγράψτε τον τρόπο και τα συµφέροντα που θα πρέπει να διεκδικήσουµε.
Η ύπαρξη ενός δραστήριου Έλληνα Επιτρόπου Περιβάλλοντος θα έπρεπε να είναι µια ευκαιρία για την Ελλάδα να εκσυγχρονίσει το περιβαλλοντικό της δίκαιο και να το εφαρµόσει σωστά. ∆υστυχώς η κυβέρνηση επέλεξε αντί αυτού την ταπεινωτική για τη χώρα δηµόσια αντιπαράθεση προσπαθώντας να πείσει µε επικοινωνιακά τεχνάσµατα ότι όλα είναι εντάξει, και οδηγώντας την Ελλάδα σε απογοητευτικές πρωτιές όπως η καταδίκη και η εξαίρεση από τους µηχανισµούς του Κιότο.
10. Ο ρυπαίνων πληρώνει. Αναφέρατε παραδείγµατα και ποσά βιοµηχανικών επιχειρήσεων που ρυπάνανε και στη συνέχεια πλήρωσαν αλλά και απορρυπάνανε. Πώς κρίνετε το πλήθος των περιπτώσεων και το ύψος των ποσών σε σύγκριση µε την υπάρχουσα κατάσταση και τη ζηµιά που προκαλούν;
Τα πρόστιµα που έχουν επιβληθεί είναι προσχηµατικά, δεν αποτελούν πραγµατικό αντικίνητρο και λειτουργούν µόνο για επικοινωνιακούς λόγους του Υπουργείου. Οι σύγχρονες ευρωπαϊκές τάσεις και νοµοθεσία προτείνουν την υποχρέωση των υπεύθυνων να αναλάβουν όλο ή µέρος του κόστους αποκατάστασης.
Παγκόσµιες πρακτικές δείχνουν ότι το κόστος των κυρώσεων πρέπει να είναι ανάλογο µε το µέγεθος της ζηµιάς σε περιβαλλοντικό και κοινωνικό επίπεδο. Με αυτά τα µέτρα τα επιβαλλόµενα πρόστιµα είναι απολύτως ανεπαρκή. ∆υστυχώς µια τέτοια πρακτική αντί να αποτελέσει αντικίνητρο ουσιαστικά οδηγεί στην παράταση του προβλήµατος και της νοοτροπίας πίσω από αυτό.
11. Τι γνώµη έχετε για τη διαδικασία κρίσεων και προαγωγών στις υπηρεσίες (την Πυροσβεστική στην περίπτωσή µας), µε γνώµονα την εκµετάλλευση των καλύτερων στελεχών;
Οι κρίσεις αποτελούν εργαλείο λειτουργίας της δηµόσιας διοίκησης, και ως τέτοιο δεν είναι απαραίτητα προβληµατικές. Υπάρχουν, όµως, πολλές περιπτώσεις που χρησιµοποιούνται για την αποµάκρυνση ανθρώπων που λόγω αυτών που κάνουν ή πιστεύουν φέρνουν εµπόδια στην υλοποίηση χαριστικών πράξεων.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, ή περιπτώσεις που τα εν λόγω άτοµα είναι στη µέση διαχείρισης µιας
κρίσιµης κατάστασης λειτουργούν ενάντια στο δηµόσιο συµφέρον.
12. Τι αποτελεσµατικότητα, ποιότητα και επίπεδο προστασίας προσφέρει µία οργάνωση της ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης που για περιβαλλοντικά θέµατα εµπλέκει δήµο, νοµαρχία, περιφέρεια, κεντρική διοίκηση και ίσως αρκετές ακόµα υπηρεσίες και αρχές; Κατά πόσο αυτή η οργάνωση είναι ευέλικτη; Κατά πόσο αντιδρά γρήγορα; Κρίνετε επαρκή την ενηµέρωση των πολιτών για το πώς µπορούν να κάνουν χρήση των δυνατοτήτων που παρέχει ο νόµος µέσα σε αυτή την οργάνωση; Εάν και εφόσον
γίνει χρήση των δυνατοτήτων κρίνετε την αντίδραση των αρχών γρήγορη και αποτελεσµατική;
Η συµµετοχή των διαφόρων βαθµών κεντρικής και τοπικής διοίκησης είναι κατ’ αρχή καλή και χρήσιµη, εφόσον αυτό γίνεται µε συγκεκριµένους ρόλους, αρµοδιότητες και πλαίσιο κανόνων.
Στην Ελλάδα, όµως, πολύ συχνά το θέµα εκφυλίζεται σε αποποίηση των ευθυνών, όπου ο ένας δείχνει τον άλλο, µε αποτέλεσµα καθυστερήσεις και συχνά τραγικά λάθη, ακόµα και συγκάλυψη ευθυνών.
Οι πολίτες έχουν σοβαρό έλλειµµα πληροφόρησης για τις δυνατότητές τους να παρεµβούν και
ένα µεγάλο φόβο για την εµπλοκή τους στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Αυτό οδηγεί, και όχι τυχαία, σε αδρανείς, παθητικούς πολίτες, που αντί να γίνουν µέρος της λύσης και να απαιτήσουν από την πολιτεία τα αυτονόητα προτιµούν να βρουν µια βολική λύση, καταλήγοντας έτσι να είναι µέρος του προβλήµατος.
13. Για τον Ασωπό ποταµό. Μήνυση που κατατέθηκε το 2001, εκδικάστηκε τον Ιούνιο του 2007. Πως κρίνετε την ταχύτητα απόδοσης δικαιοσύνης;
∆υστυχώς, συνηθισµένη. Επίσης, απαράδεκτη.
14. Στην παραπάνω δίκη σε 9 από τις 16 επιχειρήσεις τα στοιχεία των υπευθύνων είχαν καταγραφεί λάθος µε αποτέλεσµα την επαναπροώθηση της δικογραφίας στον εισαγγελέα για συµπληρωµατικές ενέργειες και ακόµα µεγαλύτερη καθυστέρηση. Παρακαλούµε σχολιάστε το γεγονός και την (µη) απόδοση ευθυνών για αυτές τις παρατυπίες.
Όµοια µε το (13) παραπάνω.
15. Σε πρόσφατες µετρήσεις που διενεργήθηκαν στον Ωρωπό, οι συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωµίου ήταν στα επίπεδα του καλοκαιριού. Τότε, είχε διακοπεί προσωρινά η παροχή νερού στο δίκτυο, δεδοµένου ότι το νερό ήταν «ακατάλληλο για κάθε ανθρώπινη χρήση». Τώρα, δεν έγινε τίποτα. Μετά από τα πρόστιµα που
επιβλήθηκαν, τις ενέργειες του Υπουργείου, τα έργα και τις εξαγγελίες για οριστική λύση, βρισκόµαστε ακόµα στην ίδια κακή κατάσταση. Σχολιάστε το γεγονός και προτείνετε τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν οι κάτοικοι για να διασφαλίσουν την υγεία τους.
Η διαχείριση της υπόθεσης του Ασωπού, και της Κορώνειας, όπως και των πυρόπληκτων περιοχών και πολλών ακόµα περιπτώσεων δείχνουν εγκληµατική αδιαφορία. Σηµειώνω απλώς ότι η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής έχει καταθέσει από το 2004 προτάσεις για την αντιµετώπιση του θέµατος, οι οποίες αγνοήθηκαν από το ΥΠΕΧΩ∆Ε. Η στάση αυτή δείχνει αδιαφορία όχι µόνο για το περιβάλλον και τη δηµόσια υγεία, µε ανυπολόγιστο ανθρώπινο και οικονοµικό κόστος, αλλά και για την περιουσία των πολιτών που απαξιώνεται από την υποβάθµιση του περιβάλλοντός τους. Η άµεση παροχή ασφαλούς νερού για οικιακή
χρήση, η υπεύθυνη παροχή οδηγιών και κατευθύνσεων για το τι µπορούν και τι δεν µπορούν να κάνουν οι κάτοικοι µε το νερό των πηγαδιών και γεωτρήσεων, η τακτική παρακολούθηση της υγείας του τοπικού πληθυσµού, ο άµεσος προγραµµατισµός της απορρύπανσης και ο τερµατισµός των δραστηριοτήτων που ραίνουν είναι τα ελάχιστα που πρέπει να προταθούν.
16. Υπάρχουν επιστηµονικές µελέτες που αναφέρουν ότι θα δηµιουργηθεί πρόβληµα λειψυδρίας στην Ελλάδα. Τι µέτρα έχουν ληφθεί για αυτή την πιθανότητα;
Η διαχείριση των υδάτινων πόρων είναι µαζί µε την κλιµατική αλλαγή οι δυο µεγαλύτερες µεσοπρόθεσµες απειλές για την Ελλάδα και την µεσογειακή λεκάνη.
Προγραµµατισµός για τη διαχείριση του νερού πρέπει να γίνει λαµβάνοντας υπόψη τις επιπτώσεις από την κλιµατική αλλαγή, µια που η διατήρηση των ‘παραδοσιακών’ αρχών και προτεραιοτήτων θα οδηγήσουν σε αδιέξοδο.
∆υστυχώς, το ΥΠΕΧΩ∆Ε παρουσίασε (υποτίθεται για διαβούλευση, από την οποία αν κρίνουµε από την ανάλογη διαδικασία για το χωροταξικό πρέπει κανείς να µην περιµένει πολλά) που όµως επικεντρώνεται σε κατασκευαστικά έργα (φράγµατα) και δεν λαµβάνει υπόψη της βασικότατες αρχές και παραµέτρους:
περιορισµό της ζήτησης και της σπατάλης, διασύνδεση µε αναπροσαρµογές στις γεωργικές πρακτικές, επαναχρησιµοποίηση νερού από βιολογικούς καθαρισµούς, έλεγχο των παράνοµων γεωτρήσεων, προστασία των φυσικών υδατικών οικοσυστηµάτων (που αποτελούν τους σταθµούς παραγωγής και αποθήκευσης νερού), και φυσικά τις κλιµατικές αλλαγές.
17. Πώς σχολιάζετε τη σχεδιαζόµενη δηµιουργία νέων ηλεκτρικών σταθµών που λειτουργούν µε λιθάνθρακα και λιγνίτη δεδοµένου του προβλήµατος της κλιµατικής αλλαγής;
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται σταθµούς λιθάνθρακα (ούτε φυσικά και πυρηνική ενέργεια) παρά µόνο για να εξυπηρετηθούν συµφέροντα προσκείµενα στην κυβέρνηση.
Πρόκειται για ένα µεγάλο σφάλµα, που θα επιβαρύνει κι άλλο το ισοζύγιο εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου, και θα δηµιουργήσει σοβαρά προβλήµατα αέριας ρύπανσης σε πολλές πόλεις της χώρας, που γι’ αυτό το λόγο αντέδρασαν, ανακόπτοντας (προσωρινά πολύ φοβάµαι) τα σχέδια αυτά.
Οι ενεργειακές ανάγκες της Ελλάδας µπορούν να αντιµετωπίσουν πολύ καλά µε σχεδιασµό και επενδύσεις σε περιορισµό της σπατάλης και αλόγιστης χρήσης της ενέργειας, αύξηση της
αποδοτικότητας της χρήσης ενέργειας σε κάθε τοµέα (παραγωγή, κατοικία κλπ), αλλά και αύξηση της αποδοτικότητας στην παραγωγή ενέργειας.
Το σηµαντικότερο ίσως είναι η ανάγκη για µαζική ανάπτυξη των Ανανεώσιµων Πηγών Ενέργειας, όπου η Ελλάδα έχει ισχυρότατο συγκριτικό πλεονέκτηµα λόγω της θέσης και της µορφολογίας της.
18. Σε ατοµικό επίπεδο, κάνετε κάτι οι ίδιοι για τη µείωση της κατανάλωσης CO2 και για την προστασία του περιβάλλοντος;
Προσπαθώ όσο µπορώ. Έχω βάλει λαµπτήρες χαµηλής κατανάλωσης σε σπίτι και γραφείο, κυκλοφορώ µε µηχανή και µετρό και αποφεύγω όσο µπορώ το αυτοκίνητο, κλίνω τις συσκευές όταν δεν τις χρησιµοποιώ, ανακυκλώνω χαρτί, γυαλί, µπαταρίες (η ανακύκλωση εκτός από τον περιορισµό των απορριµµάτων εξοικονοµεί πολλή ενέργεια).
19. Ποια είναι η θέση σας για το ύψος του ποσοστού ανακύκλωσης που επιτυγχάνουµε ως χώρα και τι µέτρα προτείνετε για την αύξηση αυτού του ποσοστού;
Τα στοιχεία που δίνονται στον τύπο από το ΥΠΕΧΩ∆Ε παρουσιάζουν µια εικόνα καλύτερη από την πραγµατικότητα. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι το 2004 το ποσοστό ανέρχονταν στο 11% και όχι στο 6% -όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση-, τότε µιλάµε για µικρή βελτίωση, η οποία ωστόσο δεν είναι ενθαρρυντική.
Στην ανακοίνωση δεν αναφέρεται σε κανένα σηµείο ότι δεν πιάσαµε τους στόχους ως χώρα της ΕΕ. Μιλάµε για 24% όταν ο στόχος για το 2011 είναι το 60% και σήµερα θα έπρεπε να είµαστε γύρω στο 40% µε 50%.
Χρειάζεται µια ουσιαστική προσπάθεια ενηµέρωσης των πολιτών, µε έµφαση στην ανάκτηση της εµπιστοσύνης ότι τα υλικά που φέρνουν στην ανακύκλωση πράγµατι καταλήγουν εκεί, και παροχή των αναγκαίων υποδοµών *κάδων, µονάδων διαχωρισµού, κλπ) που θα κάνουν την ανακύκλωση πράξη.
20. Είναι οι ΧΥΤΑ η λύση για τη διαχείριση των απορριµµάτων; Υπάρχουν πιο σύγχρονοι τρόποι διαχείρισης; Είναι σκόπιµο θεωρείτε να συζητάµε σήµερα για δηµιουργία νέων ΧΥΤΑ ενώ στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες καταργούνται;
Οι ΧΥΤΑ είναι η επιδιωκόµενη λύση µόνο και µόνο γιατί η κυβέρνηση από το 2004 και µετά δεν έκανε τίποτε για να εφαρµόσει το υπάρχον θεσµικό πλαίσιο.
Με τη σωστή εφαρµογή αυτού, που θα είχε προωθήσει εγκαίρως την ανακύκλωση, την κοµποστοποίηση και την τελική απόρριψη µόνο υπολειµµάτων, η Ελλάδα θα έπρεπε ήδη να κείται στην κατεύθυνση των ΧΥΤΥ (Χώροι Υγειονοµικής Ταφής Υπολειµµάτων) αντί να προσπαθεί µε τα ΜΑΤ να χωροθετήσει ΧΥΤΑ.
Όµως, όταν ακόµη κινδυνεύουµε να καταδικαστούµε στο τέλος του 2008 για τις ανεξέλεγκτες χωµατερές όλα αυτά δυστυχώς ακούγονται σαν πολυτέλεια.
21. Περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία. Σχολιάστε.
Υποβαθµισµένη, χωρίς στόχο και όραµα. Εξαρτάται από την όρεξη και το κέφι του δάσκαλου, µε αµφίβολα αποτελέσµατα. Αν, όµως, δεν δώσουµε τα εργαλεία, τα εφόδια και την εκπαίδευση στους διδάσκοντες, πώς θα φτάσει το µήνυµα στα παιδιά;
22. Ποιες είναι οι αρµοδιότητες της επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής; Πώς µπορεί να επέµβει για να βοηθήσει στην επίλυση των προβληµάτων ή να καθορίσει στόχους; Τι προτείνετε να γίνει για την ενδυνάµωσή της;
Η επιτροπή αποτελεί ένα σηµαντικό θεσµικό κεκτηµένο για την Ελλάδα. Γίνεται προσπάθεια να αναδειχθεί ο ρόλος της και να συµµετέχει µε δεσµευτικές γνωµοδοτήσεις στο νοµοθετικό έργο της Βουλής, πράγµα που θα επιτρέψει σε κάποιο βαθµό να υπάρχει η περιβαλλοντική διάσταση σε όλες τις πολιτικές της χώρας.
Ο δρόµος, όµως, είναι µακρύς. Η δηµιουργία ανεξάρτητου Υπουργείο Περιβάλλοντος θα αναβάθµιζε και το ρόλο της επιτροπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου