Κυρία Πρόεδρε, χάριν κάνω εις τον κ. Δούκα ο οποίος θα μπορέσει να με σχολιάσει μετά. Και εσείς κακώς κάνετε την χάρη ν’ αφήσετε στον Υπουργό αυτό το ολέθριο δίλεπτο πέραν του ορίου του χρόνου γιατί του επιτρέψατε να κορυφώσει μια σοβαρότητα ομιλία την οποία με πολύ σεβασμό και ενδιαφέρον όλοι ακούσαμε περί του δημοψηφίσματος, με παροτρύνσεις παιδαγωγικού χαρακτήρα προς το ΠΑΣΟΚ, όπου κυριολεκτικά πέραν του φαιδρού του θεάματος ενός Υπουργού ο οποίος εισέρχεται εις τα εσωτερικά του αντιπολιτευόμενου κόμματος για να το διδάξει πώς θ’ ασκεί καλύτερα αντιπολίτευση και πιο αποτελεσματικά, έκανε και λάθη.
Ανέφερε ως έλλειψη πολιτικής, τη στάση του ΠΑΣΟΚ επί του σχεδίου Ανάν. Εμείς απερίφραστα είχαμε σταθεί από την πρώτη στιγμή υπέρ του σχεδίου Ανάν, δώσαμε μάχη για την υπερψήφισή του, ενώ εσείς κρυβόσαστε, αν θυμάμαι καλά, στα δωμάτια των ξενοδοχείων της Αυστρίας παραγγέλλοντας -όχι εσείς προσωπικά, ο Πρωθυπουργός σας- room service για να μη τύχει και συναντήσει κανέναν και αναγκαστεί και πάρει θέση.
Κυρία Πρόεδρε, το θέμα του δημοψηφίσματος είναι το κύριο θέμα που συζητάμε. Δεν είναι δηλαδή αυτό που σήμερα συγκεντρώνει την προσοχή μας και κατ’ επέκταση και την προσοχή των πολιτών, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα αλλά η εισαγωγή στο πολιτικό μας σύστημα του θεσμού του δημοψηφίσματος και της πρακτικής αυτής. Είναι κάτι που δεν υπήρχε μέχρι τώρα. Δεν το έχουμε ποτέ χρησιμοποιήσει μετά τη μεταπολίτευση.
Πιστεύω ότι αυτό που λέει η πλειοψηφία είναι ότι δεν είναι έτοιμοι πολιτικά, ιδεολογικά και ηθικά, αν θέλετε, να δεχθούν αυτού του είδους την προσέγγιση. Ποια είναι η ουσία των λεγομένων; Έχουμε μια συνθήκη την οποία κανείς δεν υποδέχεται μ’ ενθουσιασμό. Δεν είναι υπόθεσή μας, δεν είναι ιδέες μας, δεν είναι οι προοπτικές μας για το μέλλον της Ευρώπης. Είμαστε υποχρεωμένοι να τη δεχθούμε. Διότι δεν θέλουμε να εμφανιστούμε, μην έχοντας εξασφαλίσει και τις κατάλληλες συμμαχίες, ως κάποιοι που παρεμποδίζουν την οποιασδήποτε μορφής πορεία της Ευρώπης προς τα εμπρός.
Είναι αποδεκτή η προσέγγιση, είναι και δική μας προσέγγιση αυτή. Αλλά λέμε από κει και πέρα, και το λέει η κυβέρνηση κατά τρόπον έντεχνο αλλά είναι σαφές πού είναι η ρίζα του προβληματισμού. Ποια είναι η ουσία του επιχειρήματός σας; Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην λαϊκή ετυμηγορία. Μπορεί η λαϊκή ετυμηγορία να διακινδυνεύσει τη Συνθήκη. Μας λέτε: μην το διακινδυνεύουμε. Αυτό μας λέτε.
Εγώ νομίζω ότι αυτή η προσέγγιση είναι λανθασμένη. Και είναι βαθύτατα λανθασμένη. Είναι λανθασμένη διότι αμφισβητεί την ίδια την έννοια του δημοψηφίσματος ως μορφής άσκησης της λαϊκής κυριαρχίας. Και εκεί ετέθησαν και αστεία ερωτήματα από την πλευρά των συναδέλφων της πλειοψηφίας. Τι θα γίνει λέει αν ο λαός καταψηφίσει τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, ποια θα είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ που έχει υπερψηφίσει το δημοψήφισμα, μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία;
Μα είναι πολύ απλό: Η λαϊκή κυριαρχία είναι απόλυτη κι απεριόριστη. Εάν ο λαός καταψήφιζε τη Συνθήκη, η Συνθήκη δεν θα επικυρωνόταν και το ΠΑΣΟΚ θα βρισκόταν σε πολύ δεινή θέση. Γιατί προσπαθείτε να προστατέψετε το ΠΑΣΟΚ από αυτή την ριψοκίνδυνη πολιτική; Ότι ενώ ψηφίζει στη Βουλή τη Συνθήκη, έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κι αν θέλετε και στις δυνάμεις όλων των κομμάτων που ψηφίζουν αυτή τη Συνθήκη και ζητά να επικυρωθεί αυτή η επιλογή από μια λαϊκή ψήφο;
Εδώ λοιπόν είναι η δική σας η στάση που περιέχει αντιφάσεις και θα μου επιτρέψετε ν’ απορρίψω και την άλλη επιχειρηματολογία. Δεν μπορούν λέει οι πολίτες ν’ αποφασίζουν για σύνθετα και περίπλοκα θέματα. Ποιος το είπε αυτό κύριοι συνάδελφοι; Ποιος είπε ότι ο λαός υφίσταται στη σημερινή εποχή μια capitis diminuccio κάποιου τύπου η οποία δεν του επιτρέπει ν’ αποφαίνεται για θέματα τα οποία κατά την άποψή σας θέλουν ειδική μόρφωση; Θέλετε ν’ αλλάξουμε τη βάση της δημοκρατίας μας; Υπήρχαν τέτοια συστήματα.
Υπήρχαν συστήματα που απαιτούσαν απ’ αυτόν που δίνει γνώμη και ψηφίζει και παίρνει μέρος στις αποφάσεις να έχει ειδική περιουσιακή κατάσταση, ειδικό μορφωτικό επίπεδο. Τα περιγράφει ο Αριστοτέλης τα συστήματα αυτά και ο Πλάτων, είναι συστήματα που ονομάζονται αριστοκρατίες.
Ποιος είπε δηλαδή ότι πρέπει να ξέρεις Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να έχεις διαβάσει και σχετικά άρθρα και βιβλία για ν’ αποφανθείς για το ποια Ευρώπη θέλεις; Γιατί αυτό το ερώτημα θα ετίθετο εις τον λαό. Δεν θα ετίθετο το ερώτημα να επικυρώσει προφανώς τις λεπτομέρειές τους, άρθρα, παραγράφους, διαδικασίες, λήψεις αποφάσεων.
Το ερώτημα που θα ετίθετο είναι ποια Ευρώπη θέλεις. Μια Ευρώπη που βαδίζει προς την πολιτική ενοποίηση, προς την ύπαρξη μιας κοινής άμυνας και κοινής εξωτερικής πολιτικής, ή μια Ευρώπη η οποία θα περιορίζεται σε οικονομικές ανταλλαγές, θα είναι απλώς μια ευρεία κοινή αγορά με κοινά συμφέροντα στον υπόλοιπο κόσμο; Αυτό το ερώτημα θα ετίθετο προς τους πολίτες κι εμείς θα δίναμε τη μάχη για να κερδίσει η δική μας άποψη για την Ευρώπη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κα Πρόεδρε, η Νέα Δημοκρατία στην πραγματικότητα δεν επιθυμεί το δημοψήφισμα όχι μόνο τώρα, δεν το επιθυμεί ποτέ. Αλλά εδώ ας μη μεμφόμαστε τον πολίτη για την έλλειψη κύρους της πολιτικής ζωής, όταν το βασικό πρόβλημα του πολίτη είναι ότι η συμμετοχή του σε όσα γίνονται στο πολιτικό πεδίο είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με αυτό που είναι αλλού.
Ο πολίτης μπορεί να μετέχει σε δραστηριότητες πάσης φύσεως που αφορούν την καθημερινότητά του και την κοινωνική του ένταξη, και γι αυτές ν’ αποφασίζει. Αλλά στο πολιτικό επίπεδο μπορεί ν’ αποφασίσει μονάχα κάθε τετραετία προσερχόμενος στα εκλογικά τμήματα κι αν είναι σε κόμμα που έχει εσωτερικές κομματικές διαδικασίες για τις οποίες επίσης μας ειρωνευόσαστε -γιατί λέτε ότι το έχουμε παρακάνει- αλλά καλό θα ήταν να κάνετε κι εσείς πότε-πότε καμιά διαδικασία.
Δε λέω ν’ αμφισβητήσετε τον Πρόεδρό σας, δεν έχετε κανένα λόγο, εσείς είστε εξουσία. Αν δεν ήσαστε εξουσία θα βλέπαμε τι θα γινόταν. Αλλά κάντε κάτι άλλο τέλος πάντων. Ψηφίστε για Κεντρική Επιτροπή, κάτι, να δούμε κι εμείς μια εσωτερική εισροή, εσωτερική πολιτική κινητικότητα αν θέλετε.
Ο πολίτης αποκλεισμένος απ’ όλα, εκφραζόμενος άπαξ και δια παντός από τον βουλευτή ή τον τοπάρχη ή τον κομματάρχη, πρέπει να έχει ενδιαφέρον για την πολιτική ζωή. Βεβαίως δεν έχει. Και βεβαίως αυτό που είπατε για την Ιρλανδία, κι εκεί κάνατε λάθη κ. Υπουργέ. Δεν υπήρχε θέμα εκτρώσεων σ’ αυτή την προεκλογική συζήτηση, την παρακολούθησα από πάρα πολύ κοντά.
Αυτό είναι παλιό. Υπήρχε θέμα άμυνας όμως. Παρόλο ότι στη Συνθήκη δεν υπάρχει -όπως είπατε πολύ σωστά- το θέμα της άμυνας. Υπήρχε θέμα άμυνας, διότι η άμυνα, η κοινή άμυνα είναι παρεπόμενο της ύπαρξης της πολιτικής της Ευρώπης.
Και βεβαίως οι Ιρλανδοί, εισπράττοντας τα τεράστια κονδύλια τους από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, επιθυμούν αυτή τη στάση του επιτήδειου ουδέτερου, ο οποίος εισπράττει και δεν καταβάλλει τίποτα. Απολαμβάνει τις συνέπειες των επιτυχών της Κοινότητας διεθνώς, αλλά δεν θέλει να συνεισφέρει, ούτε οικονομικά, ούτε με πρόσωπα και θυσίες, στην ανάπτυξη των συμφερόντων ανά τον κόσμο. Αυτό το πράγμα ετέθη.
Και αλήθεια, αυτός ο παραλληλισμός με τους Ιρλανδούς τι σχέση έχει; Δηλαδή μπορεί ο ελληνικός λαός να έπαιρνε μια στάση ανάλογη με εκείνη των Ιρλανδών ως ένας λαός που αδιαφορεί για την πολιτική και κυρίως αδιαφορεί για τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον περίγυρό του; Ξέρετε πολύ καλά ότι η χώρα δεν είναι σε τέτοια θέση, δυστυχώς θα έλεγα, και ο πολίτης τα ξέρει καλά.
Άρα θα υπήρχε πλειοψηφία υπέρ της Συνθήκης της Λισσαβόνας, ξέρετε ότι θα υπήρχε πλειοψηφία υπέρ της Συνθήκης της Λισσαβόνας, έχουν γίνει οι σχετικές μετρήσεις. Και ο λόγος για τον οποίο αποφεύγετε την πανηγυρική αυτή... [διακοπή από το Προεδρείο]
Τα δυο λεπτά που δώσατε στον κύριο Υπουργό για να μιλήσει εναντίον του ΠΑΣΟΚ δεν θα μου τα δώσετε εμένα κυρία Αντιπρόεδρε;
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ενάμισι λεπτό ήταν.
Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Γιατί ενάμισι λεπτό εμένα και δύο του κ. Χατζηγάκη;
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ενάμισι μίλησε ο κ. Χατζηγάκης.
Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Α, ενάμισι. Θαυμάστε αλληλεγγύη. Δεν κάνω χιούμορ, ενοχλούμαι από τη λειτουργία του Προεδρείου, έτσι όπως το έχετε καταντήσει.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνεχίστε.
Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Και δεν είναι η πρώτη φορά που με ενοχλείτε.
Λοιπόν, έχουμε εδώ μία στάση η οποία αντιβαίνει προς την αντίληψη του πόσο θα επιτρέψουμε στον πολίτη να εισβάλει και να συμμετάσχει στα κοινά. Αυτή ακριβώς η στάση, γενικευόμενη στο ευρωπαϊκό επίπεδο είναι το έλλειμμα δημοκρατίας το οποίο όλοι καταγγέλλουμε αλλά κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει, με τα δημοψηφίσματα.
Είναι μια ατελής, προσωρινή, μερική έστω προσπάθεια αντιμετώπισης του ελλείμματος δημοκρατίας, και αυτό δεν θέλετε να το κάνετε, όταν μάλιστα μπορείτε να το κάνετε χωρίς κανένα κίνδυνο, απλώς και μόνο για να κάνετε αυτό που πάντα κάνετε, να εμμείνετε σε μια αυταρχική αντίληψη διακυβέρνησης της χώρας.
Γιατί αν θέλετε τώρα να σας θέσω το ερώτημα, κάντε ένα βήμα ένθεν του δημοψηφίσματος και επιτρέψτε την επικύρωση από αυτή τη Βουλή με 180 ψήφους της Συνθήκης. Τις 180 ψήφους τις έχετε, το αίτημα διετυπώθη από τον κ. Βενιζέλο με την υποστήριξή μου.
Γιατί να μην το κάνετε; Γιατί δεν αναφέρεστε σε αυτό; Διότι δεν θέλετε να κάνετε την παραμικρή παραχώρηση, την παραμικρή διεύρυνση της μίζερης αυτής πλειοψηφίας των 2 ψήφων που σας επιτρέπει να κυβερνάτε, αδιαφορώντας για την κοινή γνώμη, αδιαφορώντας και για τη γνώμη του Κοινοβουλίου.
Ανέφερε ως έλλειψη πολιτικής, τη στάση του ΠΑΣΟΚ επί του σχεδίου Ανάν. Εμείς απερίφραστα είχαμε σταθεί από την πρώτη στιγμή υπέρ του σχεδίου Ανάν, δώσαμε μάχη για την υπερψήφισή του, ενώ εσείς κρυβόσαστε, αν θυμάμαι καλά, στα δωμάτια των ξενοδοχείων της Αυστρίας παραγγέλλοντας -όχι εσείς προσωπικά, ο Πρωθυπουργός σας- room service για να μη τύχει και συναντήσει κανέναν και αναγκαστεί και πάρει θέση.
Κυρία Πρόεδρε, το θέμα του δημοψηφίσματος είναι το κύριο θέμα που συζητάμε. Δεν είναι δηλαδή αυτό που σήμερα συγκεντρώνει την προσοχή μας και κατ’ επέκταση και την προσοχή των πολιτών, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα αλλά η εισαγωγή στο πολιτικό μας σύστημα του θεσμού του δημοψηφίσματος και της πρακτικής αυτής. Είναι κάτι που δεν υπήρχε μέχρι τώρα. Δεν το έχουμε ποτέ χρησιμοποιήσει μετά τη μεταπολίτευση.
Πιστεύω ότι αυτό που λέει η πλειοψηφία είναι ότι δεν είναι έτοιμοι πολιτικά, ιδεολογικά και ηθικά, αν θέλετε, να δεχθούν αυτού του είδους την προσέγγιση. Ποια είναι η ουσία των λεγομένων; Έχουμε μια συνθήκη την οποία κανείς δεν υποδέχεται μ’ ενθουσιασμό. Δεν είναι υπόθεσή μας, δεν είναι ιδέες μας, δεν είναι οι προοπτικές μας για το μέλλον της Ευρώπης. Είμαστε υποχρεωμένοι να τη δεχθούμε. Διότι δεν θέλουμε να εμφανιστούμε, μην έχοντας εξασφαλίσει και τις κατάλληλες συμμαχίες, ως κάποιοι που παρεμποδίζουν την οποιασδήποτε μορφής πορεία της Ευρώπης προς τα εμπρός.
Είναι αποδεκτή η προσέγγιση, είναι και δική μας προσέγγιση αυτή. Αλλά λέμε από κει και πέρα, και το λέει η κυβέρνηση κατά τρόπον έντεχνο αλλά είναι σαφές πού είναι η ρίζα του προβληματισμού. Ποια είναι η ουσία του επιχειρήματός σας; Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην λαϊκή ετυμηγορία. Μπορεί η λαϊκή ετυμηγορία να διακινδυνεύσει τη Συνθήκη. Μας λέτε: μην το διακινδυνεύουμε. Αυτό μας λέτε.
Εγώ νομίζω ότι αυτή η προσέγγιση είναι λανθασμένη. Και είναι βαθύτατα λανθασμένη. Είναι λανθασμένη διότι αμφισβητεί την ίδια την έννοια του δημοψηφίσματος ως μορφής άσκησης της λαϊκής κυριαρχίας. Και εκεί ετέθησαν και αστεία ερωτήματα από την πλευρά των συναδέλφων της πλειοψηφίας. Τι θα γίνει λέει αν ο λαός καταψηφίσει τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, ποια θα είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ που έχει υπερψηφίσει το δημοψήφισμα, μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία;
Μα είναι πολύ απλό: Η λαϊκή κυριαρχία είναι απόλυτη κι απεριόριστη. Εάν ο λαός καταψήφιζε τη Συνθήκη, η Συνθήκη δεν θα επικυρωνόταν και το ΠΑΣΟΚ θα βρισκόταν σε πολύ δεινή θέση. Γιατί προσπαθείτε να προστατέψετε το ΠΑΣΟΚ από αυτή την ριψοκίνδυνη πολιτική; Ότι ενώ ψηφίζει στη Βουλή τη Συνθήκη, έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κι αν θέλετε και στις δυνάμεις όλων των κομμάτων που ψηφίζουν αυτή τη Συνθήκη και ζητά να επικυρωθεί αυτή η επιλογή από μια λαϊκή ψήφο;
Εδώ λοιπόν είναι η δική σας η στάση που περιέχει αντιφάσεις και θα μου επιτρέψετε ν’ απορρίψω και την άλλη επιχειρηματολογία. Δεν μπορούν λέει οι πολίτες ν’ αποφασίζουν για σύνθετα και περίπλοκα θέματα. Ποιος το είπε αυτό κύριοι συνάδελφοι; Ποιος είπε ότι ο λαός υφίσταται στη σημερινή εποχή μια capitis diminuccio κάποιου τύπου η οποία δεν του επιτρέπει ν’ αποφαίνεται για θέματα τα οποία κατά την άποψή σας θέλουν ειδική μόρφωση; Θέλετε ν’ αλλάξουμε τη βάση της δημοκρατίας μας; Υπήρχαν τέτοια συστήματα.
Υπήρχαν συστήματα που απαιτούσαν απ’ αυτόν που δίνει γνώμη και ψηφίζει και παίρνει μέρος στις αποφάσεις να έχει ειδική περιουσιακή κατάσταση, ειδικό μορφωτικό επίπεδο. Τα περιγράφει ο Αριστοτέλης τα συστήματα αυτά και ο Πλάτων, είναι συστήματα που ονομάζονται αριστοκρατίες.
Ποιος είπε δηλαδή ότι πρέπει να ξέρεις Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να έχεις διαβάσει και σχετικά άρθρα και βιβλία για ν’ αποφανθείς για το ποια Ευρώπη θέλεις; Γιατί αυτό το ερώτημα θα ετίθετο εις τον λαό. Δεν θα ετίθετο το ερώτημα να επικυρώσει προφανώς τις λεπτομέρειές τους, άρθρα, παραγράφους, διαδικασίες, λήψεις αποφάσεων.
Το ερώτημα που θα ετίθετο είναι ποια Ευρώπη θέλεις. Μια Ευρώπη που βαδίζει προς την πολιτική ενοποίηση, προς την ύπαρξη μιας κοινής άμυνας και κοινής εξωτερικής πολιτικής, ή μια Ευρώπη η οποία θα περιορίζεται σε οικονομικές ανταλλαγές, θα είναι απλώς μια ευρεία κοινή αγορά με κοινά συμφέροντα στον υπόλοιπο κόσμο; Αυτό το ερώτημα θα ετίθετο προς τους πολίτες κι εμείς θα δίναμε τη μάχη για να κερδίσει η δική μας άποψη για την Ευρώπη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κα Πρόεδρε, η Νέα Δημοκρατία στην πραγματικότητα δεν επιθυμεί το δημοψήφισμα όχι μόνο τώρα, δεν το επιθυμεί ποτέ. Αλλά εδώ ας μη μεμφόμαστε τον πολίτη για την έλλειψη κύρους της πολιτικής ζωής, όταν το βασικό πρόβλημα του πολίτη είναι ότι η συμμετοχή του σε όσα γίνονται στο πολιτικό πεδίο είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με αυτό που είναι αλλού.
Ο πολίτης μπορεί να μετέχει σε δραστηριότητες πάσης φύσεως που αφορούν την καθημερινότητά του και την κοινωνική του ένταξη, και γι αυτές ν’ αποφασίζει. Αλλά στο πολιτικό επίπεδο μπορεί ν’ αποφασίσει μονάχα κάθε τετραετία προσερχόμενος στα εκλογικά τμήματα κι αν είναι σε κόμμα που έχει εσωτερικές κομματικές διαδικασίες για τις οποίες επίσης μας ειρωνευόσαστε -γιατί λέτε ότι το έχουμε παρακάνει- αλλά καλό θα ήταν να κάνετε κι εσείς πότε-πότε καμιά διαδικασία.
Δε λέω ν’ αμφισβητήσετε τον Πρόεδρό σας, δεν έχετε κανένα λόγο, εσείς είστε εξουσία. Αν δεν ήσαστε εξουσία θα βλέπαμε τι θα γινόταν. Αλλά κάντε κάτι άλλο τέλος πάντων. Ψηφίστε για Κεντρική Επιτροπή, κάτι, να δούμε κι εμείς μια εσωτερική εισροή, εσωτερική πολιτική κινητικότητα αν θέλετε.
Ο πολίτης αποκλεισμένος απ’ όλα, εκφραζόμενος άπαξ και δια παντός από τον βουλευτή ή τον τοπάρχη ή τον κομματάρχη, πρέπει να έχει ενδιαφέρον για την πολιτική ζωή. Βεβαίως δεν έχει. Και βεβαίως αυτό που είπατε για την Ιρλανδία, κι εκεί κάνατε λάθη κ. Υπουργέ. Δεν υπήρχε θέμα εκτρώσεων σ’ αυτή την προεκλογική συζήτηση, την παρακολούθησα από πάρα πολύ κοντά.
Αυτό είναι παλιό. Υπήρχε θέμα άμυνας όμως. Παρόλο ότι στη Συνθήκη δεν υπάρχει -όπως είπατε πολύ σωστά- το θέμα της άμυνας. Υπήρχε θέμα άμυνας, διότι η άμυνα, η κοινή άμυνα είναι παρεπόμενο της ύπαρξης της πολιτικής της Ευρώπης.
Και βεβαίως οι Ιρλανδοί, εισπράττοντας τα τεράστια κονδύλια τους από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, επιθυμούν αυτή τη στάση του επιτήδειου ουδέτερου, ο οποίος εισπράττει και δεν καταβάλλει τίποτα. Απολαμβάνει τις συνέπειες των επιτυχών της Κοινότητας διεθνώς, αλλά δεν θέλει να συνεισφέρει, ούτε οικονομικά, ούτε με πρόσωπα και θυσίες, στην ανάπτυξη των συμφερόντων ανά τον κόσμο. Αυτό το πράγμα ετέθη.
Και αλήθεια, αυτός ο παραλληλισμός με τους Ιρλανδούς τι σχέση έχει; Δηλαδή μπορεί ο ελληνικός λαός να έπαιρνε μια στάση ανάλογη με εκείνη των Ιρλανδών ως ένας λαός που αδιαφορεί για την πολιτική και κυρίως αδιαφορεί για τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον περίγυρό του; Ξέρετε πολύ καλά ότι η χώρα δεν είναι σε τέτοια θέση, δυστυχώς θα έλεγα, και ο πολίτης τα ξέρει καλά.
Άρα θα υπήρχε πλειοψηφία υπέρ της Συνθήκης της Λισσαβόνας, ξέρετε ότι θα υπήρχε πλειοψηφία υπέρ της Συνθήκης της Λισσαβόνας, έχουν γίνει οι σχετικές μετρήσεις. Και ο λόγος για τον οποίο αποφεύγετε την πανηγυρική αυτή... [διακοπή από το Προεδρείο]
Τα δυο λεπτά που δώσατε στον κύριο Υπουργό για να μιλήσει εναντίον του ΠΑΣΟΚ δεν θα μου τα δώσετε εμένα κυρία Αντιπρόεδρε;
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ενάμισι λεπτό ήταν.
Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Γιατί ενάμισι λεπτό εμένα και δύο του κ. Χατζηγάκη;
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ενάμισι μίλησε ο κ. Χατζηγάκης.
Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Α, ενάμισι. Θαυμάστε αλληλεγγύη. Δεν κάνω χιούμορ, ενοχλούμαι από τη λειτουργία του Προεδρείου, έτσι όπως το έχετε καταντήσει.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνεχίστε.
Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Και δεν είναι η πρώτη φορά που με ενοχλείτε.
Λοιπόν, έχουμε εδώ μία στάση η οποία αντιβαίνει προς την αντίληψη του πόσο θα επιτρέψουμε στον πολίτη να εισβάλει και να συμμετάσχει στα κοινά. Αυτή ακριβώς η στάση, γενικευόμενη στο ευρωπαϊκό επίπεδο είναι το έλλειμμα δημοκρατίας το οποίο όλοι καταγγέλλουμε αλλά κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει, με τα δημοψηφίσματα.
Είναι μια ατελής, προσωρινή, μερική έστω προσπάθεια αντιμετώπισης του ελλείμματος δημοκρατίας, και αυτό δεν θέλετε να το κάνετε, όταν μάλιστα μπορείτε να το κάνετε χωρίς κανένα κίνδυνο, απλώς και μόνο για να κάνετε αυτό που πάντα κάνετε, να εμμείνετε σε μια αυταρχική αντίληψη διακυβέρνησης της χώρας.
Γιατί αν θέλετε τώρα να σας θέσω το ερώτημα, κάντε ένα βήμα ένθεν του δημοψηφίσματος και επιτρέψτε την επικύρωση από αυτή τη Βουλή με 180 ψήφους της Συνθήκης. Τις 180 ψήφους τις έχετε, το αίτημα διετυπώθη από τον κ. Βενιζέλο με την υποστήριξή μου.
Γιατί να μην το κάνετε; Γιατί δεν αναφέρεστε σε αυτό; Διότι δεν θέλετε να κάνετε την παραμικρή παραχώρηση, την παραμικρή διεύρυνση της μίζερης αυτής πλειοψηφίας των 2 ψήφων που σας επιτρέπει να κυβερνάτε, αδιαφορώντας για την κοινή γνώμη, αδιαφορώντας και για τη γνώμη του Κοινοβουλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου